Alle inzendingen over Bossen

wij zijn gezien en herkend niemand vroeg ons naar een legitimatie of ander document wij horen hoe bomen een zacht welkom ruizelen bladeren ritselen snel paadjes vrij blij ons te zien in groene doorkijkjes tonen kleine bosrijkjes hun erfgoed in een pluizig stralende zon wij voelen ons voor het eerst deel van dit tafereel…

kom wandel met mij mee de lege bossen in en vind jezelf terug fluister met bomen zie hoe zij hun plaats verdedigen naar lichter dromen proef de zomergeur die warm doorstoofd hangt in donker loof weet je een met leven zonder tijd alleen seizoenen tellen tot het oogsten is bereikt dan geeft de kou respijt na rust en reparatie…

Het Liesbos toont onder zijn kale eiken lentevingers, die grondbloei bewerken, dan voldaan wegzweven op lichte vlerken, in Ulvenhouts wonderwereld neer strijken. Ze mogen park en moeraswoud verrijken vol fijn versnipperde schilderwerken, daarbij schoon Landgoed Valkenberg sterken. Winnende bosanemonen prijken! De Oranjestad houdt steeds…

Hele bossen worden geveld. Wij als natuurgenieters blijven eenzaam achter en de plannen worden ons niet eens vermeld. Alstublieft mens, laat onze bossen heel. Wij geven er zo veel om, zo ongelooflijk veel.…

De verdorde boom heeft een top van trotse sier; de aalscholver zit. Twee spechten vliegen zoekend heen en weer, te druk om te hameren.…

Trotse pijnen zien vorsend, maar minzaam neer op bescheiden eiken, ranke berken. Bomen of struiken mogen klanken sterken uit vogel- en kikkerkoor, bij stralend weer. Hier beleven mensenogen de eer klein leven vol grootheid te bemerken. Speurgrage, denkende handen werken in het rijk van betoverend bosmeer. Over de vennen strijkt bosbessenglans…

Een paaltje, beschilderd met aardbeienglans, zendt over het bospad zijn lokkend woord: "Ziet de wandelaar mij? Stapt hij haastig voort? De Chaamse jeugdherberg aanschouwt hem thans!" Daar hangt een woud- en keukengeurenkrans om mensen aan tuintafels, vloeit onverstoord in hun smaakzin, die naar klare eenvoud hoort: klein spijsgenot spreekt…

(tanka) Bosarbeiders zwoegen hard met elkaar, spreken luid, verruimen hun geest; men hoort geen woord over God, al is Hij sterk aanwezig.…

Struikelend sleep ik door kwade dromen onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin een fossielen bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen, dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur binnen het eeuwigdurende gedruis blijf ik abrupt hangen…

er was eens..... een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het…

bomen zijn weg uit het bos het ruisen is aan het verhuizen jengelt nog na in versgezaagd hout op het mos hun zielen dwalen in het woud van oudsher dat tot park verwordt paden van naalden zijn al door asfalt vermoord hoor drift in het stappen van mensen hier knispert beschaving stilte verwensend met schreeuwen in dolle…

Spreken we te weinig of op een ongewone manier over alle soorten bomen in het regenwoud of alhier, zeg gerust over alle bossen als een soort kathedraal unieke groene huizen toegankelijk voor ons allemaal. Hoe gedragen we ons tussen de bomen en banken hebben we allemaal dat ene gevoel van thuiskomen.…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken. Binnen de stammen…

Door Olterterper boomkruinen omringd staat de oude kerk fier, toch bescheiden, waar bij feesten van vreugde en lijden plechtige of opwekkende wijs zingt. Zachte, gele schemer daarbinnen drinkt vloeiend wanden op, kan zich verblijden, daar rode banken jong gemoed bereiden. De preekstoel toont houtsnijkunst, die stil opblinkt. Het kleine veld…

op papier is alles helder het water, de rivier opgeschreven, eerste druk tussendoor tastbaar met handen en voeten iedereen is een woord, verzameld in enkelingen niet plaatsbepalend maar definitief zoekend ter hoogte van zwarte bossen, op het scheiden van geest vangt voortbestaan aan en nemen woorden een wending zodat betekenis lijkt…

Het eed'le geliefde maar gevreesde dier van India's Gir woud leeft tevreden en bewust in zijn verkleind woonrijk door de bescheiden manen om de krachtige kop waait vergane trots die eens schrik aanjoeg bij Perzen Turken en Joden wier landen het tehuis was van de koninklijke rover zijn beminde gezellin laat haar vrijer alleen wijdt…

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

Liefste, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij merken het niet, De bossen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet.…

in de valavond door de bossen rond Ockelbo op zoek naar elanden is de absolute stilte voor mij al een wonderbaarlijke belevenis maar hoe legt een dromer zijn mooiste dromen uit en hoe vertel ik straks thuis van de intense stilte en wie gelooft mij dan nog op mijn woord…

Zingen de bossen al lang? Ja, al vijftien miljoen jaar. Langs de stammen schuurt de klamme wind. Wij liggen tussen basten en zwammen. Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

De hemel hoest dikke zwarte wolken De poolkappen schreien En de zee drinkt en drinkt en wordt dronken De bossen roken hun longen zwart De aarde zucht en steunt Maar slecht weinigen horen het…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

Ik zit in Zweden in een zomerhuisje Omgeven door de bossen. Prachtig weer En binnen honderd meter van een meer De vogels zingen. Hoor daar piept een muisje U snapt ik had veel input aan mijn kop Dit snelsonnet kwam daar nog bovenop…

Kaal is de trend voor uw intieme delen Dus weg met al die nare bossen haar Maar dat is, blijkt nu, niet zonder gevaar Een SOA kan u zomaar parten spelen Pas op voor kleine sneetjes of een schram En samen scheren? Niet over één kam!…

Toiletpapier dat de natuur niet schaadt, als dat in ‘t kleinste kamertje zou komen dan scheelde dat per jaar miljoenen bomen en daar zijn onze bossen bij gebaat. We kunnen daar, milieubewust en groen, ons voordeel én ons achterdeel mee doen.…

Mijn nicht Waarover dit gedicht Mijn nicht Houdt de gordijnen dicht Ze sluit zich op Ze sluit zich buiten En kijkt vol afschuw Naar haar kuiten Ook naar haar borsten Want zelfs daar Groeien dikke bossen Donker haar Mijn nicht Heeft nevenverschijnselen…

Stop de bejaarden in bejaardenflats Laat de mongolen weer in bossen wonen Chinezen zich in Chinatown vertonen De Turken bij de Turken, ouderwets De overheid zegt: hé, dit gaat verkeerd Hoe kan dat nou toch, niemand integreert…

In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…