Alle inzendingen over COMPONEREN ZWOEGEN OPLEVING

Uit koele kalme schaduw van het bos, Treedt langzaam-aan kopschuddend-schomlend, de os; Treedt op het blinkend zandpad, dat gevlekt Met tak- en bladeren-schauw, is overdekt Van brandend zonlicht, zomer-zon-gegloor De hele dag, van vroeg tot 's avonds, door. Hij keert naar stal en ziet het open hek... Een korte ruk aan 't leidzeel... Uit…

Er komt zomaar een zin van ergens aangewaaid, en dan begint het zwoegen... de taal is zacht en zoet maar dichten vaak gewroet.. niet lopen langs de kroegen maar iets in pijn gezaaid met leven binnenin.…

Men eiste van de winkeliers een akte: de bakker en de slager zaten samen te zwoegen op het middenstandsexamen. De bakker slaagde, maar de slager bakte. De arme slager, die er niet goed uitzag, ging naar de huidarts met examenuitslag.…

En dat terwijl ik zo op u vertrouwde Nou maak ik van een scheet geen donderslag Maar heel het jaar door ploeteren en zwoegen Tien uur, ik sluit de tent, nou tot genoegen!…

mijn woorden hadden deze keer precies dat pigmentje meer ik zag je ogen gloeien wist dat de aparte kleur jou mateloos zou boeien voelde je aandacht komen uit lethargie en lome dromen in het schilderen van ons verhaal je neuriede de melodie terwijl ik bezig was met componeren van het lied over de kunst van samenzijn door het penselen…

Met noten componeren we. Wij mensen. Liefdevol en zinvol. Hoopvol. Zeer hoopvol is dat.…

Ik laat de klok van het leven zwoegen, en selecteer de dromen waaruit ik kies. En weet je, weet je wat ik zag?…

De ambulancedienst gaat een statement maken Loketbeambten staken ook al mee Zo blijft het geld, waarvoor zovelen zwoegen Een onverdeeld en tijdloos ongenoegen…

De nieuwe bakkers zwoegen in de tent Met zoetmakers en vetten wordt gesmeten Dat ‘t ongezond is, wordt hier straal vergeten Succes, dát telt bij divertissement Ze worden dikker, Janny en Robèrt Zo krijgt het format welverdiende flair!…

leven lang de instrumenten bespeeld die mij zijn toegewezen van trommel tot trompet hobo en klarinet tevens dirigeer ik mijn orkest alleen de kunst van samenspelen op het podium van leven is mij niet gegeven mijn partituren werden niet gelezen omdat ik ze te egoïstisch had geschreven de eerst viool strijk ik al lang niet meer componeer…

dat ene woord, die metafoor steeds weer benadering vertwijfeld zuchten zij en smachten verdrinken onmacht in de kroeg zoeken, zwoegen, schrappen, zagen soms een kus van Muzemond…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

Ik zocht akkoorden waarmee ik een melodie kon componeren klanken vragend dragend klagend vloeiend tot een waardig afscheidslied ik hoorde maar verstond het niet ik zocht naar zinnen waarmee ik tekst zou kunnen schrijven woorden klinkers letters die mijn onbegrip konden weerleggen maar ik zweeg wist niets te zeggen Ik zocht…

aandoenlijk zonder stekeligheid van de nacht en nevel, waarin de dagen hun bitsheid hebben afgelegd het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit het hart en luit laat stromen en in alle toonaarden na jaren van eenkennigheid kan ik mijn gekozen vrede blindelings componeren…

Jij doet me opbloeien Jij maakt mijn dag Mijn liefde begint te groeien Jij zorgt voor mijn lach Jij weet me te raken Jij brengt me op 'n idee Jij kan mooie dingen maken Jij leeft met me mee Jij doet me zweven Jij maakt me blij Jij doet me opleven Jij geeft om mij Jij bent in mijn gedachten Jij doet me goed Ik kan haast niet wachten…

Ik zwoeg. Zo spannen we elkaar in voor elkaars karretjes, die over zandwegen gaan. Heb je ook zo'n zin? Zin om te gaan wandelen? Samen.…

‘k Zie Rutte, Pechtold en ook Segers zwoegen Ze leggen zich voor vele jaren vast Hoe troostrijk in hun smartelijke last is ’t smaken van hun dagelijks genoegen: Ze dwingen Buma tot de Volksliedpsalm De schaterende dirigent heet Zalm…

door de rimpelingen van tijd schuimt nostalgie in golven van passage het verleden zwelgt in geuren van kindertijd beelden ooit in tastbaarheid gepresenteerd ingekrast in tijd van geheugen grove sporen van onuitwisbaarheid in strelingen van zwoegen doorzeefd van nostalgische gebaren…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

De Persgroep heeft haast Wegener gekocht Dat wordt vast fusiekranten samenvoegen Inkrimpen en nóg meer voor minder zwoegen En wéér meer vaste banen op de tocht Straks (daar de mensen dit al jaren beu zijn) Zal le journal un très petit monsieur zijn…

Na ruim een jaar van zwoegen en presteren, - ik werk me elke week weer uit de naad - Meld ik dat deze jongen zuidwaarts gaat, Om daar eens uitgebreid te recreëren. Dan neem ik dagelijks café met quiche, Tot later! “Io non sono qui, capiche?”…

Men kan het componeren en musiceren veinzen, alsof men de eigen levenschoreografie schrijft, maar men danst pas echt met zichzelf wanneer er geen muziek is.…

ik vang voor jou de tonen componeer het zachte lied dat speelt in al je dromen wiegt in bloemen die je ziet het is een wijsje dat ik in je ogen zag je zong het als klein meisje toen ik jou mijn schaduw gaf je stem is het orkest je woorden de vocalen je lach vult aan wat rest in een schitterende finale je bent een brok muziek…

uit regenbogen spaar ik kleuren om zwarte gaten te verlossen uit hun donkerte het blijft een dingetje op mijn bucketlist met snaartheorieën hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel…

Het politieke landschap ligt weer braak De ploeg van Rutte IV zal moeten ploegen In toenemende mate wordt dat zwoegen Regeren wordt een hachelijke taak Twee opties, er komt echt een nieuw beleid of Ze gaan de strijd aan, stikstof wordt dan splijtstof…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe…

Ik zit weer in een kouwe kerk de Dominicuskerk te Amsterdam op zaterdag 15 december 2018 Ik neem plaats op een keiharde bank net als vroeger, passietijd 1959 ik ben dan zeven jaar oud in de KoninginnenKerk te Rotterdam voor het sterven van Christus middels Bach’s “Mathheus Passion” nu wacht mij het Galakoor met de geboorte van Christus…

Mijn innerlijke laatste dans wil ik graag aan jou geven, jij met jouw zachte charme doet mij kleurrijk opleven.…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

muziek van het leven nog niet pingelde af en toe nootjes veelal tot ieders verdriet zomaar zonder melodie in een verkennen van ritme en maat kwam de klank soms tot een akkoord maar vaker bleek het een dissonant van de ergste soort tot ik jou hoorde spelen sereen en zuiver wees jij mij de weg om ook wit en zwart respectvol te componeren…