Netgedichten

netgedicht (nr. 51.144):

Eenkennig?

Zomaar op een morgen als alle
andere in het vrome licht,
aandoenlijk zonder stekeligheid
van de nacht en nevel, waarin de
dagen hun bitsheid hebben afgelegd

het duister zichzelf met zwart
fluweel heeft gedrapeerd, waarin
een minstreel zijn fluisterwoorden
onbelemmerd uit het hart en luit
laat stromen en in alle toonaarden

na jaren van eenkennigheid kan ik
mijn gekozen vrede blindelings
componeren om met iedereen te
kunnen musiceren is het of de
ring van het bestaan zich sluit.