160 resultaten.
weg van waar de woorden stromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 215 de gedachtenloze dag
begint geen woord,
geen lied verwacht een zin,
geen metafoor verstoort
mijn stille dromen,
weg van waar de woorden stromen…
Heengaan
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.007 kijk, daar staat mijn naam al op een graf,
dezelfde naam die men mij gaf
die van mijn opa, naamgenoot,
een maand voor mijn geboorte dood
er was in dertig, veertig jaar
haast niemand die nog omkeek naar
dit simpel graf, een steen, wat grind,
betreden door geen vrouw, geen kind
een man, een vader indertijd,
rest jou alleen vergetelheid
je…
sonnet van de lust in de vroege ochtend
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.386 aarzelend gaan je laden door de nacht
je kast gaapt beurtelings met al zijn deuren
je koude spiegel twijfelt aan de kleuren
die ’t opengaand gordijn niet had verwacht
ze wekken met hun ruziënd gefluister
mijn aandacht voor jouw zijdezachte rug
terwijl jij in mijn ogen veel te vlug
je aankleedt in het grijze halfduister
mijn adem daalt bevangen…
erfenis
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 957 boven zilveren golfjes
van de avondzee
de langste wolk ooit,
wij, met zijn tweeën
op het zachte, lege strand
pap kijk, die gouden bovenrand
zo mooi, denk jij ook niet,
hé pap, denk jij ook niet dat dít
de allerlangste is, de langste ooit?
ik zwijg gedwee,
verstrooid pak ik je hand
als nooit genietend van jouw
erfenis, hoe jij na…
ach dacht ik, laat ik ook eens een haiku schrijven
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 291 zeventien ganzen
schrijven vrijheid in de lucht
vlucht van de seizoenen…
ritueel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.192 onverdraaglijk stille linten
druipen huilend langs de kist,
door witte rozen neergevlijd
voor haar wier tijd verstreken is
jouw stem verkleedt ons leed
in vreemde, plechtige clichés,
tekortgeschoten woorden
smorend in verwacht gemis,
verloren in een bloemenzee
en ongehoorde treurmuziek
maar waar is ons verdriet?
het blijft verdrongen…
weerbericht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.273 om jouw gezicht het regenlicht
van duizend druppels op de ruit
terwijl jij rustig schrijft, schiet mijn
geboeid verlangen uit naar zachte
huid onder mijn handen,
verken ik met mijn tong
je warme rondingen en randen,
gaan golven van gedroomd genot
omlaag vanuit mijn lichte hoofd
het weerbericht belooft, zeg jij,
vandaag niet veel voor…
Vlietskade
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 160 dertien kalveren,
getekend, maar gespaard gebleven
twee bestuurders,
de één, ook zij is zwaar
gebrandmerkt voor het leven
de ander, als altijd klaar
om een gedempte put te geven
besturen in het jaar
tweeduizend zeven…
Toch staat in je hand geschreven
gedicht
1.0 met 34 stemmen 28.327 Toch staat in je hand geschreven
mijn spaanse vluchteling
er is geen ontkomen aan
je lot wacht in Ispahan*)
maar kom eerst in mijn oksel slapen
kleine labrador
met de koude voetjes
en snik me je vergeetmenietjes
onder de linde zal ik dansen
met jou mijn speelgoedbeest
en ja dan voorgoed vergeten
daarna zal ik je frans leren
fais-moi…
Hoe ik ontroostbaar blijf
gedicht
2.0 met 92 stemmen 23.084 Hoe ik ontroostbaar blijf
in deze zomertijd
met de violetblauwe vlekken
aan de hemel
aangetast door weemoed
die me overvalt
als een te grote afstand
als mijn verbrande kindervoeten
zeldzaam als je bovenlip
met de bevroren mondhoek
als een potloodtekening
word je langzaam zichtbaar
met de dubbele vleugels
met de ivoren schouder
jij…
abortus
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 293 Ik luister
en soms hoor ik het
's nachts
het hulpeloos gehuil
van al die afgedreven zielen
nog door geen polsslag voortgedreven
nog zonder dromen
zonder sentiment
weggeworpen......
Het hart
is verdreven uit de mensen
lachen is er niet meer bij
huilen al helemaal niet.
Onvermijdelijk is het
zeggen ze
om die zielen in leven te…
het geruis van denken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 345 het geruis van denken
Ik ben erachter
wat het zeggen wil
alleen te zijn,
eenzaamheid......
Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand voor altijd afwezig.
Beitel het maar in je geheugen
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om…
wild weekend
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 275 Laat op de Zaterdagavond
gaan ze op jacht -
de meisjes.
Primitief, onbeholpen
zoals eens hun verre voorvaderen
binden zij zich aan niemand.
Jong zijn ze, ook een beetje dood
van binnen,
struikelend over hun wilde zinnen
is hun droom de virus van de daad.
De innerlijke geigerteller
tikt krankzinnig,
hand reikt naar een glimlach
tijd…
zomaar een gebed
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 414 Zomaar een gebed
Dit jaar heb ik geen vrucht gedragen
alleen druppels armoede.
Wat heb ik gegeven?
De dagen ben ik begonnen
met de scherven van gisteren
bladeren die geen schaduw geven.
Verchroomde woorden gaf ik
gespoten over een laag roest.
God.....
ik ben zo bang dat er mensen zijn
die door mij
innerlijk van kou zijn gestorven…
gevonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 gevonden
Natte lap papier, verfrommeld,
een brief
door de wind weer open gewaaid
geplakt tegen de heg van mijn tuin:
(...blijf van me houden
ook als het voorbij is
alles, zelfs je woorden
die je schuchter deed…
het huis dat we niet schoon kunnen houden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Ik vraag je
herken je dit ook.....,
al die uithoeken in je ziel
waar het licht van de lantaarns
zover uit elkaar staat
dat de nummers van de kamers
bijna onleesbaar zijn?
En heb je daar dan ook
zo lang tevergeefs gezocht?
Komt het soms doordat de nummers
die je daar in die donkere galerijen zocht
aan de hoge kant waren?
En als je…
schepping van de liefde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 186 Eerst was er het blauw -
eigenlijk was het er altijd al
maar het viel niet op
omdat er verder nog niets was.
Toen, een moment
een fractie van een ogenblik later,
hoewel aeonen voorbij waren gegleden
want de tijd was nog niet geboren,
ontstond het rood in het eindeloos zwart.
De Wind zag het, stak zijn vreugdevuren aan
draaide zich om…
kerkbezoek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 154 Omzichtig kijk ik de straat door,
niemand.
Snel stap ik naar binnen
de deur bonst achter mij dicht met een dof geluid.
Langzaam schuifel ik de kerk door
eeuwenoude grafstenen, versleten tegels
rijen banken, vaal donkerbruin
als het bier van gisteravond,
hoog het bewerkte gewelf.
De stilte is benauwend, stroperig muf
alleen God weet hoelang…
woorden zwart op zwart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 Het water
strekt zich zo ver en leeg uit
in zijn leegte van zilte geur
zee van stilte.
De zee
is achter de horizon.
De maanschijf
glijdt laag over het water
rondom heldere stippen
spiralen van rust
en beweging.
Ik luister.
Voor mij
alleen maar het gerucht
van de branding.
Dit weten
van einde en begin
een niet te meten
oponthoud…
je bent er niet meer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 229 In een kooi ben ik opgesloten
een roerloos brandende kooi
in een verlaten veld.
Je bent er niet meer
een vogel vloog de hemel tegemoet...
Ik weet het wel
God ziet mij staan in de zon
Hij ziet mijn schaduw op de stenen
Hij raakt mij aan
maar voelen doe ik het niet.
Ademloos staat mijn schaduw daar
stil als in een luchtledige.
Wat ben…
wat heet welkom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 174 Nadat we uren hadden geslenterd
door een onbekende stad
die uit mijn herinnering naar boven kwam
als een déjà-vu
zoiets als een gestolde ervaring
van wie ik wel is waar de eigenaar ben
maar waar ik niet de hand op kon leggen,
ontdekten wij gelijktijdig
aangemoedigd door honger en dorst
het restaurant,
een rokerige ruimte
waar de afzuiginstallatie…
het ras van mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die vechten voor hun leven
net zoals vlammen die vonken spatten
dodelijk doelbewust
maar ook onverschillig
zoals steenslag op de wegen.
Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die wonen in een land
waar staal- en napalmbomen
weelderig bloeien
en het brood gemalen wordt
uit levend beenderenmeel.
Het…
twee vuilniszakken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 's Morgens vroeg staan ze daar
in de miezerige regen
op de rand van de stoep
twee grijze jassen
tegen elkaar aangeleund
stijf van de kou
vol afgedankt leven
maar ook zo breekbaar
zo weerloos als twee bloemen
die zonder verwijt
de tuinman aanzien
die ze plukt.
Daar staan ze
doodstil in de regen
twee onbeweeglijke schaduwen
onder de…
ik moet je niet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Verleider......luister!
Ik weet waar je woont
in een bos van zwarte glasscherven
niet meer is het dan een opgedroogde zee.
Een begraafplaats is je woning
waarin deuren eeuwig gesloten zijn
en dode ogen door een doolhof dwalen.
Verleider......luister!
In die woonplaats van spinnenwebben
dicteer je beslissingen van zout
om die in wonden…
jouw tempel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 479 Binnen mijn armen is jouw tempel
de tempel van volmaakte liefde
zonder grenzen en zonder uitleg
waarin je jezelf kan zijn
en totaal,
zoals marmer zichzelf is
en water,
totaal.
Kom binnen in die tempel,
mijn armen,
en dring door tot mijn ziel
die een gift is,
een gift voor jou,
die je omwikkelen zal
als een spin met draden
met koorden…
ontmoeting
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 Windstil
een man loopt door de straat
onbestemde geluiden langs de ramen
windstil
in de verte vage geruchten
schaduwen verlengen.
Momenten van stilte
de straat
gewijde plaats waar de man loopt
het licht
gaat als een schuifdeur open.
Het onbekende
bereidt zijn invallen voor
geen schreeuw
niemand loopt te fluiten
achter de ramen
kamers…
bidden
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 161 als ik bid
dan zwijg ik vaak
adem buitenaards
een soort hunkering naar een bedding
met het uitzicht naar binnen.
Bidden is voor mij
erkenning van onvermogen,
het rumoer van binnen
is dan oproer in het zand
het bloed wordt getemd
en de leegte is dan plotseling
genade.
Voor mij is bidden
een eindeloos verliezen
in een bodemloos bestand…
liefdespaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Wij, een liefdespaar
Wij zijn een paar
een liefdespaar.
Een paar waarmee de wereld begint,
waarmee de wereld eindigt
maar dat geen hof meer heeft
geen hof van Eden.
We zijn verjaagd uit die tuin
we zijn veroordeeld
om het opnieuw uit te vinden,
om in die tuin,
onze tuin van littekens
bloemen te plukken van bloed,
om die bloem een…
Voorgoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 733 Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan
ik zie het vanuit later, veel later
dat huis waarin ik eens leefde,
het stond er, het staat er nog steeds.
Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan
waar de prunussen bloeiden, die oude laan.
Jij mijn lief, samen wandelden we
door de tuin achter ons huis. Was het
een kasteel met lakeien, met kanonnen…
de sterkste
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 279 De sterkste
Hoe jong was ze toen ze al leerde
wat het betekent om te blijven,
en dat ze leerde wat bij elkaar hoorde,
tafel en stoel, een kop bij een schotel
en ook dat 'nu' hoorde bij 'toen.'
Hoe jong was ze toen ze al leerde
dat het meervoud van 'liefde'
voor haar alleen maar betekent: ik?
en dat het enkelvoud van 'gelukkig zijn'
hetzelfde…