Netgedichten

netgedicht (nr. 16.965):

ritueel

onverdraaglijk stille linten
druipen huilend langs de kist,
door witte rozen neergevlijd
voor haar wier tijd verstreken is

jouw stem verkleedt ons leed
in vreemde, plechtige clichés,
tekortgeschoten woorden
smorend in verwacht gemis,
verloren in een bloemenzee
en ongehoorde treurmuziek

maar waar is ons verdriet?

het blijft verdrongen en verweesd
tot sober ritueel verstild,
precies wat moeder had gewild