Netgedichten

netgedicht (nr. 16.703):

Heengaan

kijk, daar staat mijn naam al op een graf,
dezelfde naam die men mij gaf
die van mijn opa, naamgenoot,
een maand voor mijn geboorte dood

er was in dertig, veertig jaar
haast niemand die nog omkeek naar
dit simpel graf, een steen, wat grind,
betreden door geen vrouw, geen kind

een man, een vader indertijd,
rest jou alleen vergetelheid
je letters vaag, je steen verzakt
een laag van troep en vogelkak

een tuinman biedt zijn diensten aan
maar ik denk: laat hem voortbestaan
zoals hij is, zoals je bent,
mijn opa die ik nooit gekend
heb, laat ik verder maar alleen,
ook ik ga heen