Netgedichten

netgedicht (nr. 50.877):

wat heet welkom

Nadat we uren hadden geslenterd
door een onbekende stad
die uit mijn herinnering naar boven kwam
als een déjà-vu
zoiets als een gestolde ervaring
van wie ik wel is waar de eigenaar ben
maar waar ik niet de hand op kon leggen,

ontdekten wij gelijktijdig
aangemoedigd door honger en dorst
het restaurant,

een rokerige ruimte
waar de afzuiginstallatie de blauwe damp
in slierten langs het plafond liet verdwijnen

en juist toen we haperend op de deurmat
even bleven steken
bewogen de diepere gevoelens van dorst en honger
ons naar een leeg tafeltje onder
de afzuiginstallatie.

Omringd door asbakken met peuken
walmen verschaald bier, nevelig zicht
en last but not least
tegenover een enorme buik
waarachter zich een chagrijnige man had verscholen
die luidruchtig zijn mobieltje probeerde te overtuigen
ging er iets door me heen
als een zeurende jeuk aan de rand van mijn brein
beweeglijk als een ongrijpbare flits
die mijn vrouw
omkijkend naar de deur waarvoor de deurmat
- wees welkom waarde gast -
onze aarzeling tot daden had aangezet,

verwoordde boven de harde muziek uit:
ik voel me hier ongeveer zo welkom
als een vloek in de kerk.