Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.638):

het geruis van denken

het geruis van denken

Ik ben erachter
wat het zeggen wil
alleen te zijn,
eenzaamheid......

Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand voor altijd afwezig.

Beitel het maar in je geheugen
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.

Een droom is het
dat als een slordig hemd
wordt uitgetrokken,
daaronder zie je
wat van het leven overblijft:
een verkreukelde hersenschim
die oplost......

Ik weet dat de auto's onder mijn raam doorrijden
zonder dat ik het hoor
dat jij soms door mij heen raast
als een truck, lachend
maar ik merk er niets van.

Een mens hoort niet wat er aankomt
doof is hij
onder een geruis dat denken heet.

Eenzaam blijft hij,
alleen.