13492 resultaten.
Willem Wilmink
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 2.001 Treur niet om mij, het hoort erbij
zoals de vloed past bij het getij
Tranen smaken naar de zilte zee
veel looizuur zit in zwarte thee
Zing een lied, dans voor mijn graf
denk nog eens aan mij, huil of lach
Leef verder gerust en bedenk dit wel
de dood steekt in hetzelfde vel
Wees niet bang, ik ging u immers voor
zing met alle engelen in hemels…
Ons heelal ontwaakt....
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 153 Ons heelal kent geen getij,
en dijt daarom wakker uit.
Wanneer ontwaken wij?…
Droomreis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 665 Droomwolken van bestaan
oneindig getij
wanneer wij gaan
op waterwieken voorbij
Het schip in de nacht
laat ons onbevangen zweven
als een magische toverkracht
door het eeuwige leven…
Planktonisch
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 217 Purper licht
fragmenteert in
kleine delen parelmoer
In een zone van getij
pluk ik vruchten
van de zee.
Naakte mossels liggen
gapend op het strand
onwetend van het dampen nog.…
Eindeloos
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 191 Koud tot op het bot
speelt de wind met het getij
die golven opstuwt
die uitdagend tot grote
hoogtes klimmen om zo
in woeste branding
uiteen te spatten
om met al hun kracht
het strand te kussen…
Zij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 283 Zoals golven zuchten
naar het strand
telkens keren
eb en vloed
of kwinkelerend
als een leeuwerik in de lente
het ontstaan opnieuw begroet
zo leeft zij in mij
adem ik haar
zijn
wij
in wezen
het getij…
Getij-delijk
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 330 Woeste zee
Bron van al het leven
We bewegen mee
Al is het maar heel even…
GETIJ VERGAAT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Klapwiekend scheert
pa zwaan over het water:
plaats voor de mijnen!
Aan het riviertje
bloeit haagwinde in pollen
én hoge zuilen.
De regen klettert:
het eikenbos dampt geurig,
heeft een warm aanzien.
De regen houdt op:
het weiland heeft een broeilucht
vol zoete loomheid.
Op de kijkbuis komt
een gezicht, dat zorgen beeldt:
kunstschilders…
Nieuwjaar getij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Licht kiert
donkert het jaargetij
strekt zich in verticale vormen
laat in stilte weten
hoe mijn thuiskomst
is geregeld
groeven vol oud zweet
telt uren voor een nieuw begin.…
Eiland
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 791 Langszij de kentering van het getij
Drijven de dode dingen aan: een kist,
Een uitgeteerde boei van een vermist
Schip dat ergens met een zware slagzij
Op de bodem rust. 's Nachts, door een list,
Komen de geesten uit het water vrij
En waaien aan het strand voorbij.…
Zijn dood
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.198 Veel jaren geleên, in 't blij getij,
Bracht hij viooltjes mee voor mij.…
Humanistische zandtaart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 dichter die 't geschreven heeft
De lamp opsteekt temidden van koele winden
Maar wie ziet het ontwaakt getij dat in
De eenvoud van kinderen open gaat ?…
De versierde vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 401 nog steeds niets
zinnelijks heeft
De dag veranderd en
met de eb van het getij
eet jij van de paradijs-eend
met bijna vergeeld genoegen…
De Slufter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 Murw gebeukt door tomeloze kracht
Van springtij in vollemaansnacht
Breken oude dijken krakend open,
Land wordt schuimend overlopen.
Slufter, geboren uit dijkzwakte,
Groeit uit tot zilte kweldervlakte.
Op warme dagen lamsoorpaars getint,
Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…
Herfst-serenade
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 352 Hoor het naderen van de herfst
en het ruisen van de bomen
Kleuren bladeren in de zon
dwarrelen vrolijk door de stad
Takken van de beuken zwiepen
krakend hout de eeuwen door
Stormen razen door het bos
regen valt met wilde sprongen
Vergaan is weer een zomertij
de warme gloed in avondlicht
Sranden stil en uitgewaaid
de duinen moe ze slapen…
ZEE
gedicht
3.0 met 91 stemmen 13.016 Op het ritme van getij
neemt ze vasteland in
met geweld en
strooit herinneringen
tussen schelpen en koralen.
Als adem van de regen,
in wolken en in nevel
beheerst ze zelf de meeuwen.
Ongestraft als kleptomane
steelt ze het einde van de dag
en verzinkt het licht
telkens voor een nacht,
als kind gewiegd
in haar moederschoot terug.…
maankreten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 513 enkele dagen per maand
straalt haar lach op de aarde
waar in gebekte heuveltjes
het spoor te lezen valt
van de opkomst van het tij
en dan monkelt ze nog na
bleke pretlichtjes rondom rond
de sikkel harer bestaan
voor hoe lang ook
ze nog kan heersen
in haar hemel onbetwist
is er nooit sprake van
verrijzenis of teloorgang
ze bedrijft…
onderstroom
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 276 De wisselende getijdestroom loopt
niet altijd parallel met het verlangen
men lijkt stil te staan en dat kost kracht
om tegen een sterke golfslag in te zwemmen.
Drijf met de eb mee naar open zee
waar de ervaring leert in het
besef dat hart en wijsheid zich
tezamen niet gelijk kunnen openbaren
in een gewijzigd tij van inzicht zal
een mededogen…
richtkracht.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 al kuierend langs het strand
en je eigen getij waar plotsklaps
een kwal je in de teen bijt.
geef dat beestje een pot
voor zijn etter in te uiten.
binnen hem groeit een kuuroord
waar een smeuïg, hete zonnebrij
dat je voorzichtig voorleest
als zoete koek zwelgt hij erin.
alweer een mens gered.…
de Val; (Trollenhoeden II)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 Soms sneller
net als destijds
onze woorden, tekens van
ware liefde zonder eind
De kracht van die stroom
met soms getij
De beklimming, met die val
leek toen wel vooropgezet
Trouw onzer harten
maakt liefde vrij…
Sterre der Zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 223 Gesneden boegbeeld van een trots
galjoen, de borsten monter vooruit
klapperende zeilen als de jurken
van de hoeren aan de Taag
hun keurs omhooggeduwd
met buigzame walvis baleinen
Zij stoppen zilvergeld
in de spleet van een offerkist
dankbaar buigt het negerbeeld
met tekst voor behouden vaart
smeken de zegen af van Isis
beschermvrouwe…
kribbig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 blokken neer langs
de spleten van mijn ziel
vlucht een glooiing op
gras onder mijn voeten
vecht voor veiligheid
m’n levenslijn loopt
grenzeloos grillig
langs randen van basalt
de dijk draagt m’n pad
klimmend naar zijn kruin
kijk hoopvol omhoog
de zon en het water
kleuren m’n weg groen
glibberig en oneffen
voel steeds gevaar
het getij…
zee
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 839 mocht ik jouw zeemeermin ooit zijn
louter verlangen
uit zout en zand gekneed
gekleed door vloed
en
naakt bij eb
wentelend getij
trotserend…
Herfst alweer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 september drijft
in regenbuien naar oktober
de wilde eenden zijn er nog
alsook wat schokkend nieuws
als vals getij
licht en donkervallen argeloos
in stervend gebladerte
en wij maar belachelijk doen
in een mengeling van eigenheid
realiteit en dromen…
In vloed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 103 dit karkas, verdronken in de
maalstroom van mijn tranen
m’n wil verzonken in die vloed
je trok mij aan zoals de maan
trekt aan het getij. zie mij hier
staan tussen de scherven van geluk
van jouw gebroken beloften
en mijn verscheurde hart…
kom mee!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.038 laten we naar de maan zwemmen
laten we door het getij heen klimmen
de avond doorbreken
die de stad probeert te verstoppen
laten we vanavond uit zwemmen gaan lieveling
het is onze beurt het te proberen
geparkeerd aan de rand van de oceaan
op onze rit door het maanlicht
laten we naar de maan zwemmen
laten we door het getij heen klimmen
ons…
Op een mooie lentedag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 279 Geniet van het leven
Geniet van de dag
Geniet van de bloemen
Geniet want het mag
Geniet van de liefde
Geniet van de dans
Geniet van de kleuren
Van iedere kans
Geniet van de twijfel
Geniet van het getij
Geniet van de storm
Van de zonnen in mij…
Uitwaaien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 daar waar de wind
een spelletje speelt
met vergeten zinnen
ontstaan opgeworpen heuvels
waarover vogelvoetjes tippelen
stappers dagen het getij uit
meeuwen schommelen op
aanspoelende golven
zachtjes kleurt de hemel grijs…
Het grote
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.641 Het grote nabij,
voor het getij.
Keert weer weder,
knielt zich neder.
Inzicht in het niet,
het grote in 't verschiet.
Eenzame loop,
het grote kroop.
Het sluipt erin,
zonder enig beding.…
Witte en gele kransen
poëzie
2.0 met 8 stemmen 995 O dat lichte dansen,
meisjes, blond en blij,
’t leeft in al mijn dromen,
vreugd is mij gekomen
in het onbekende
mooie mei-
getij.…