maankreten
enkele dagen per maand
straalt haar lach op de aarde
waar in gebekte heuveltjes
het spoor te lezen valt
van de opkomst van het tij
en dan monkelt ze nog na
bleke pretlichtjes rondom rond
de sikkel harer bestaan
voor hoe lang ook
ze nog kan heersen
in haar hemel onbetwist
is er nooit sprake van
verrijzenis of teloorgang
ze bedrijft de liefde
van de blijvende cirkel
waar alles ooit terugkomt
Geplaatst in de categorie: heelal