Alle inzendingen over Dag winter

zwijgende kraaien in broze stilte winters land in roerloze beelden dag en leven schijnbaar bevroren…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

De dagen verglijden de winter zakt door het ijs zandloper op de vlucht. Lentewind waait door het bos einde winterslaap. De winter begraven de lente voelt luchtig en zwanger van zaad. Zon van opluchting maakt een wereld van verschil het spiedend oog waakt.…

Winter heeft ook zijn charmes met het dagelijkse donkerte. Lichtjes kunnen je verblijden in deze korte dagen. De sterren in het heelal zijn prachtig. Ze schijnen voor iedereen. Winter…

de winter speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten…

je ging dood een beetje stiekem zelfs zomaar op een winterse dag net toen ik even weg was zonder te vragen of het kon - mijn vragen waren niet eens op-…

je ging dood een beetje stiekem zelfs zomaar op een winterse dag net toen ik even weg was zonder te vragen of het kon mijn vragen waren niet eens op…

Dag zomer 2011 Het was niet veel Weinig zon en veel regen Maar goed dat kan 'n keer Ik heb besloten Deze winter ben IK zonniger dan het weer…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

Weg met de winter! geef de dagen weer lengte geef bomen weer blad en wangen een blos Laat schaatsers verdrinken, de diepte inzinken Mijn god.... ik heb het gehad met de kop van Jan Bos Niets is zo mooi als de dood van een sprinter daarom zeg ik; Weg met de winter!…

ik aanvaard dat nachten vallen als tranen dat stilte breekt maar ook een nieuwe dag dat sterven komt voor al wat leeft en lente winter nodig heeft…

straten loop ik af om je te zoeken van winter tot lente dag en nacht van uur tot uur maar ik vind je maar niet er is ook niemand anders die je ziet…

Het morgenlicht opent het schetsboek van de dag Ach, winter toont zich meester in het vullen van vlak en vlokje leest er over toegepaste kunst.…

Vijf dagen al ben ik nu tachtig jaar, Ik ben dus in de winter van mijn leven. Nu nog de honderd halen is het streven, Want ik ben met het leven nog niet klaar. Vijf dagen tachtig jaar bevalt mij goed, Ik ga een mooie toekomst tegemoet.…

Het is weer zover de lente is daar mijn hart maakt een vreugdesprongetje ik ben er voor klaar De temperaturen gaan stijgen de winterjas kan in de kast geleidelijk aan word ik wat vrolijker ik had van de winterdip veel last Het leek lang te duren dit moment maar door geduldig wachten voel ik me weer verwent De bloesems in struiken en bomen ik ruik…

Zes dagen is hij nu al tachtig jaar Hij zit nu in de winter van zijn leven De honderd halen is zijn nobel streven Want hij is met het leven nog niet klaar Ruim 7000 dagen nog te gaan Van harte Wim, ga er flink tegenaan!…

het was niet de taal van de winter ijzig in het wonen het was ook niet het wachten van het blinde kind dat minder weende in de stilte het was de geur van afscheid toen je me neerschreef in de dag van morgen…

Verdwaald Tussen zomer en winter Dag en nacht Niet weten wanneer het ene begint en het andere eindigt De eeuwige zoektocht Naar iets wat ik nog niet ken Of wat ik vergeten ben…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

zo wat van die dagen loop je gewoon door het bos en je denkt het is nu herfst en al bijna winter morgen loop je daar misschien weer maar op een dag ben je er opeens niet meer en daar denk je dan aan terwijl je daar nog loopt in die mooie herfst zou ook zomer kunnen zijn zo in leven als je steeds bent…

Koning winter laat nog één keer Zijn koude adem spelen Blazend de ijsvlokjes transparant Over de beginnende lente aarde In wit gekleed lacht hij tevreden Wetend dat zijn tijd er bijna op zit Lente zal de koning doen smelten Opgelost vervlogen in het niets Koning winter laat nog één keer De kracht van zijn adem zien Snijdend over de koude…

Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

wacht ik tot het einde der dagen want je gaf me al meer dan me lief was voor een winter zonder pijn…

Zie ook de hartverwarmende rooie oortjes opwekkende Netgedichtflix-serie over Valentijnsdag... _________♡____________♡__________ Al voelt het warm, je zangstem in hiberna Bij brandend kaarslicht, maar voor wie?...vervloekt! Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu…

Hoe bezinning stroomt in mijn lichaam tegelijk voel ik een sluier als een dichte uitgestrekte verstilling bedekkend bloemengeur geritsel van bladeren, vogelgefluit waarin ik ook creativiteit en inspiratie inadem Een nieuwe tijd breekt aan: het is de winter die met haar natuur terug is van weggeweest.…

meester dag slechte winter, scharenslijper, met geschramde knieën hol je over de speelplaats als knikkers uit de wolken van een hemel naar het blauwe hemd waar het witte krijtje rijdt van een slechte meester. ---------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten'.…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

Nu mag ik sterven in de ogenschouw van mijn winter.…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…