Alle inzendingen over De fictieve brieven

Wat als er nergens nomina bestonden Voor mensen, feiten en fictieve dingen Wat als wij daar niets voor bedenken konden Zou jij als dichter dan nog kunnen zingen? Irrationele ridiculiteit!…

Kanten linten bonden de brieven, nooit verstuurd, in pakken bij elkaar. Dozijnen lipstick verbruikte ik, om brieven af te kussen. Weeïg, de geur van parfum, die ik telkens mee had willen sturen. Maan en zon en sterren schonk ik jou, maar dichterbij, kwam ik nooit.…

Brieven geschreven met een persoonlijke toon voor de verleiding blijft de spatie een rustpunt met mediterend handschrift.…

In mijzelf het allerkostbare en blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid,…

Mijn vriend de toekomst, hier 2008 Brandveilig wordt er hier nog niet gebouwd Maris en Frans zijn eindelijk getrouwd en Seedorf heeft zichzelf al afgevlagd En internet! Dat heeft nog veel gewicht! Daar wordt zelfs elke dag wat nieuws bedicht…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…

Nu een late zomerzon nieuw vitragelicht over jouw afscheidsbrieven laat schijnen begrijp ik woorden niet meer bitter door ’t diepe proef ik schaduw zoals ooit in jouw verlangen herhaal ik slechts zinnen zonder werkelijk beginnen haal ik adem uit jouw dood.…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

Samen, dat is mooi: naast elkaar wakker worden – of wakker blijven.…

we los En dus verloren zullen raken Zoals notities op een schouw Of als brieven in een la Of als de bladzijden van een paperback…

Voort voort, ik word gek van alles tegelijk zien een totaalbeeld vanaf hier en daar en van boven en opzij de wereld, mijn kamer het veld vol zonnebloemen in een vaas en nog een vaas alles bij elkaar geplakt tot fictieve gezichtspunten die in elkaar overlopen zoals mijn hersenen dat doen met alles dat de zenuwen meedogenloos…

Lusteloos zak ik achterover in mijn kussen en bedenk wat ik in de brieven zal schrijven mijn allerlaatste geschenk Brieven aan mijn dierbaren naast mij leg ik ze klaar Stil, alleen in dit lege huis bij thuiskomst ben ik niet meer daar Niets heeft langer een waarde vergeef mijn ondankbaarheid, Heer Ik dank mijn leven af...…

Een postbode in Denderbelle stond trots op zijn werk te vertellen hoe hij dat nu doet: 'Awel man, ge moet die brieven ter aarde bestellen!'…

Een postpaard uit s'Gravenhage Heeft al duizenden brieven gedragen Maar toen hij hoorde dat hij morgen Een dreigbrief moest bezorgen Is hij briesend op hol geslagen…

Ik schrijf geen mooie brieven meer, alleen een e-mail af en toe met "hoe gaat het?" en "ook zo moe?". Zelfs dat trapt op het oude zeer.…

Met al die pest, zei Pericles, tussen de muren, Socrates, schiet het nooit op. Thucydides, waar blijft die Alcibiades? 'Bij Plato.' Geeft-ie hem ook les? Ik heb geen vloot! zei Pericles, twee muren maar, o Socrates. Daar is hij, die tiran Xerxes En dichtbij ook! We gaan d'r aan! O Heracles, Empedocles!…

Andermaal lees ik jouw brieven is het een omarming van een afscheid of de terugkeer van jouw lange reis met gesloten ogen voel ik jou weg blindelings volg ik je als een magneet bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.…

jij in die volgepakte trein mocht op reis brieven verder dan mij ontspoord denderde mijn brein in razend besef van het verstikkend einde voor allebei…

Ik weet vaak niet tot waar ik besta, een mens tot z'n fictieve grens van het gevoelsgebied, maar ik zie het niet.…

Zie in de scherven van glas teleurstellingen in mijn leven vervormen van goede wil door fouten stuk gevallen spiegelende scherpe splinters van verraderlijke eigenwaan dat glas de glans ontneemt gebroken glas is niet te lijmen herinnering bewaard spiegeling nooit zal het ooit weer worden, en beter ook dat men niet ziet, dat het eens fictieve…

De lucht is zo licht vanochtend witte wolken drijven doelloos zo licht te drijven en het fictieve gezicht verliezen en te verdwijnen in de werveldans van Stille Diepte en de anderen andersloos omhelzen met een hart van tranen Masker van gedachten van smachten in het vuur van inzicht verbranden Inzien dat je bent wat niet verschijnt…

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert en smoust…

In dichters boomgaard is de nacht het vangnet voor fictieve woorden, in een morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, als de teksten geschreven zijn die al achterhaald of de inkt nog nat, lijkt de kern en daad te zijn vergeten, om waan en waarheid te scheiden, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

Toch lees ik steeds nog met veel liefde al die mooie brieven, die je schreef aan mij.…

Ze schreven elkaar in psalmen en gebeden innerlijk bracht het hun hemelse Vrede Vrij naar Efeziërs 5 : 19…

Gelezen worden ze ontelbre malen, Al was de inhoud haast vooruit geweten, Van 't zelfde levensstof in alle talen En op den duur tot op het woord versleten. Toch weer ontvouwd, na 't eenzaam avondeten, Des nachts op wacht, te kooi en na 't verhalen; Voor hen die zoveel eenzaamheid verbeten Is uit die letters leeftocht nog te halen. Tussen…

Het geblaf van honden weerklinkt tussen houten huizen in het gebergte brieven slingeren in zwaarbeladen vrachtwagens over de wegen in de bittere geur van het lange lijden groeide je schoonheid we verwachten je vroeg in de middag de stilte in de nacht is een voortzetting van de dagelijkse muziek. --------------------…

Ik schrijf maar een beetje over kalfjes en koetjes in de wei de boer die zijn vrouw berijdt Zie het allemaal voor me het complete festijn een prentenboek ga ik er van maken al slaat het niet aan op de universiteit Moet het dan gaan over de evolutie het breken van een ei liever zie ik de mensen zich vergapen aan een schilderij Ik heb…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…