Alle inzendingen over De geest-afdruk

waarin gedachten en gevoelens stromen Als het netwerk van ‘holle wegen’ voor de mens uniek is als z’n vingerafdruk lezen we eens de aard van de mens in hersenscans en de geesteswetenschap wordt volwassen Als de ‘bedding’ van het netwerk zo diep wordt uitgesleten dat we niet meer over de rand kunnen kijken is het een doolhof waarin de geest…

rolde stenen weg voor het graf waar in de witte doeken lagen was tijdelijk begraven op het linnen dat een afdruk van jouw wereld schreef hebt gegeven om in drie-eenheid weer te leven vader zoon en geest de witte doeken spreken in tal van preken met pasen heb ik al jouw verrijzenis gevierd…

in de lakens nog de bekende plooien gestempeld in mijn hoofd, dwalend en bang omdat ik probeer te vergeten een handvol gekruiste vingers, als stof licht en doorschijnend zwak verliet vandaag en in een zucht en niemand sprak wat gisteren nog was gedacht…

Het perron is nog nat als zij binnenkomt en rondkijkt, om te gaan zitten en hen te observeren met de indruk die zij maakt van trots om wie zij is en heeft en het effect Als zij opstaat naar buiten gaat in haar wijd opbollende jas een geur van Chanel 5 kijkt ze nog eens rond en laat haar natte sporen op de grond…

barrevoets desnoods wil ik zoeken tot aan de branding die jouw schaduw schept ik zal zandkorrels verslepen en boetseren tot het gezicht waar jouw ziel in rust…

jouw beeld nu nog helder op mijn netvlies gaat al vervagen hoelang nog gaat het duren hoor ik je vragen hoeveel uren voor ik jou voor altijd verlies want lief zo zal het gaan toch?…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

het is vreemd om heel even iemand te zijn en hoe je me met vleugels kleedt hoog en wijd stel je voor dat jij mijn lichaam bent en dat jij mijn hand raakt en dat jij voelt hoe een kus smaakt stel je voor heel even dat een leugen niet zo machtig was en hoe het zou zijn misschien zelfs meer…

van het de geest altijd zichtbaar blijft, blijkt dat ik te laat ben weggegaan.…

Ik plaats zelfbewust mijn afdruk in het zand; ga voorbij aan de tegenvoeten. Ik zoek die klaver tussen de hei; waarvoor ik mijn wereld viermaal wens te groeten.…

aangespoeld verlangen gebroken in golven markeren bakens van mijn wezenlijk bestaan afdruk na afdruk zorgen achterlatend balancerend op grenzen zee keuzes latend richtingloos op zoek naar toekomst gebroken in zorgen verlichting tegemoet…

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

Los van tijd dwaal jij door geesten van het leven Zielen die verloren ten onder zijn gegaan: 'Wees nooit en te nimmer echt bang' Angst stagneert en blokkeert 'Geef een dubbel portie liefde' Eén is ook maar summier 'Overtreed in principe God noch gebod' Hoewel ik als mens fair probeer te leven laat ook ik afdruk…

de klok tikt niet meer zijn afdruk op het dressoir breekt, in het licht van de leegte is alles nog vol van haar…

Vandaag zetten voeten stappen vooruit met de afdruk, achterom, is gisteren, op de weg terug…

Jouw afdruk ingebrand in de balkonstoel een heleboel liefde bleef daar kleven ook al scheen de zon maar even.…

En als haar geest nog helder is, praat ze soms met mensen. Relativeert dan hun problemen, met humor en levenswijsheid omgeven. Door ervaring haar gegeven. Maar ze heeft nog veel te geven. Ook al is ze grijs en oud. Puttend uit herinneringen, uit een lang bewogen leven, bezit ze zonder het te weten... een schatkamer vol goud.…

in een rij Voeden zich door jouw verdriet Worden sterker met de pijn Van een lang eentonig stervend lied Je redden kan nu niet meer Ik sluit mijn oren en mijn ogen Druk je weg uit mijn geest En denk nooit terug meer aan weleer…

ene afdruk zal raken…

rode afdruk van je zoete kussen op transparant van liefdesbrieven giet ik in het glazen hart van de papier presse zodat verwaaien van herinneringen tegengaat…

Opeens lag ze daar begreep niet wat er gebeurde gevoelloos zag ze hoe haar bloed de stenen kleurde handen omklemden haar keel, ze spartelde tegen zonder kracht in staat hemel en aarde te bewegen opeens merkte ze hoe een sterke hand haar van de moordenaar scheidde gevoelloos lag ze daar met de afdruk van stenen nog in haar hoofd haar…

Wat moet het verrukken, zulke maten zich met overgave in je af te voelen drukken. Daarvoor zal het graag zijn opgespoten. Of vermoedt het zich zo innig niet als ik het gun? Dan lag het niet zo onvertogen vol zinderende kuiltjes om dat glanzend lichaam, had het beduidend minder omzichtig gestoven. ----------------------------------- uit:…

Al worden er kettingen gelegd tralies gebouwd met sloten van goud Nooit kan de geest worden beperkt Altijd vindt én bereikt een ziel die ander door de kracht van het Zijn…

een gedicht is een momentopname uitgedrukt in woorden die de dichter op het juiste ogenblik van zien paraat had verwondering echter is de sluitingstijd van de ogen zoals bij de camera het afdrukken…

(aangaande de uitvinding der boekdrukkunst) de afdruk van een uitgesneden boomschors maakte indruk in het zand iemand bukte en raapte het op was het een a? het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

vergeet tot hij zich niet verder weet en instort stop een storm in mijn hoofd voor een spelletje pong de gedachte die droog blijft, heel blijft in een lege kom met regen die geef ik weg aan jou en volg aan een touwtje zachtrood touwtje het spoor van mensen blikken verdwaald tussen regendruppels en in de stoep, gewichtig geschreven de afdruk…

Rocky Ik stond er tot nu toe niet bij stil hoe innig de band was tussen ons Opeens word ik brutaal met dit vreselijke gemis geconfronteerd Ik beseft nu pas echt hoeveel je voor mij betekende ik kon altijd op je rekenen Door weer en wind altijd samen op pad val ik ineens in een heel diep gat Sommige mensen begrijpen niks van mijn intens…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…