Alle inzendingen over De pijn blijft

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

Blauwe lucht warme zonnestralen op een kalme zee loop ik langs het strand en denk waren we nog maar even met z'n twee dan schrijf ik je naam in het zilte zand jouw naam die ook op je grafsteen staat geschreven en wacht ik op een golf die het langzaam zal vervagen zoals alles in dit leven niets blijft maar de herinnering aan jou…

Anna Enquist wil nog wat beklijven Al dacht Opzij dat zij ermee ging stoppen 'Ze praatte niet in one-liners en koppen Dus heeft ze vast geen zin meer om te schrijven' Wél doet zij volgens de geruchtenstroom Symphonica in Rosso (Gelredome!)…

En je blijft het bij hem houden stuurt zomerse buien over stapels liefdesbrieven je vraagt een aap de grond te kussen geeft een giraffe drinken uit jouw hand is als spelen in het zand en onze jurken trillen worden doorzichtig in de optrekkende geilheid verliezen we het zicht op een omhelzende werkelijkheid en zweven samen zachtjes…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Het was een nummer of een blaaspartij Misschien was het gewoon de som der delen Maar hoe ik ooit Piet Noordijk hoorde spelen Deed onberedeneerbaar veel met mij Een mooi concert, uit lang vervlogen dagen Waarvan het buikgevoel nooit zal vervagen…

Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…

Bij veel wat ik doe, bid ik eventjes voor jou dat je bij mij blijft.…

Je kwam in kleuren als het morgenlicht de rode roze warme tinten. Wees welkom sprak ik zacht, er is een woning achter deze deuren. Zij kunnen rusten in mijn groene bed, ik brak en viel, maar kwam geheeld naar boven. De woorden werden tot een huis, omzoomd door tuin met lommerrijke bomen. Je rode roze tinten voelden zich daar thuis en bouwden…

Wat blijft als woorden ons verlaten?…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

Het vuur Laat zich niet doven Is verterend En doet pijn Een pijn die blijft Brandwonden Moeilijk te genezen Littekens, onzichtbaar Diep van binnen De nachten Gaan voorbij En ik,..... Ik ben niet meer Wie ik eigenlijk had willen zijn Mag ik opnieuw beginnen?!…

De pijnen worden heviger, naarmate de dag verstrijkt. Een helse zoektocht naar de persoon, die jou met het nodige verrijkt. Al die pijnen vloeien dan uiteen, weg uit je verkrampte lijf. Je kan je weer voortbewegen, zolang de Heroine in werking blijft.…

Het zilveren koord zal weldra breken - en niemand die het houden kan, gelukkig dat we konden spreken: het afscheid en de pijn daarvan ze zijn niet minder, maar gedragen door ieder die nabij mag zijn - Jij, sterke vrouw, je blijft maar vragen en klaagt niet over eigen pijn.…

Maar ons hart blijft altijdt open voor de pijn die we niet willen voelen.…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

oma blijft zitten met de pijn en ondanks die dure nieuwe heupen zal ze toch nooit weer lopen wat toch een medeleven…

Jij blijft wie je bent Mens Engel Ster Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen ver Jij blijft wat je bent Vriend Broer Vader van Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen plan Jij blijft waar je bent In ons hart En hoofd Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde is beloofd Jij blijft hoe je bent Zonder pijn Of spijt Zomaar…

Herfst komt weer naderbij wij denken nog aan ons en wij Als ik dan afstand genomen heb kom je dichterbij en jij roept zoals gewoon herinneringen op een kus, een blik, niet wetend of ik hou van de schaduw van een droom Een vlinder op het raam warmt zich droogt haar vleugels van de dauw…

Pijn rijmt ook op mijn, ja zeker, 't is mijn pijn. Kan minder of erger zijn. Maar gerijmd of ongerijmd... hij blijft altijd mijn pijn…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Misschien dat je het woord betrad in taal van mist, pijn van regen dat ik je bij me hield in schemering mensen wegduwde uit de intrige maar je bent mij dierbaar als mijn eigen ik, zonder twijfel je blijft steeds bij mij in dromen die dichterbij durven te komen je blijft jezelf, ook zonder masker maalt niet om status, of veinzen je blijft…

Het heeft lang geduurd Maar het is er weer van gekomen De pijn Heeft mijn leven weer onderbroken Het blijft even weg Maar zodra het terug is Lijken die dagen Een eeuwige gebeurtenis De pijn zelf Duurt op zich niet zo lang Maar dat het de volgende maand weer komt Maakt me zo bang…

Ik leef mijn leven met humor en pijn Ik zal als het kan er voor een ander zijn Ik droom in dromen Laat gedachten vrij Ik sterf in mijn dood Maar die “laatste zucht” die blijft alleen van mij!…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

De boeren uit de provincie Drenthe en de boeren uit de andere elf beschermen de gezondheid van zichzelf maar lieten nooit hun dieren inenten. Dieren sterven zonder mond, zonder klauw. Noem het 'bek-en-hoef-zeer' en toon berouw.…

Jouw naam klonk in mijn oren fijn Je woonde in Utrecht aan een plein. Voor mij was jij de liefde van mijn leven Maar het was ons beide niet lang gegeven. Immers vrouwen horen niet bij elkaar Twee vrouwen zijn geen paar. Vrouwen houden niet van vrouwen Vrouwen horen met een man te trouwen. Samen hebben wij genoten van elk moment En raakten…

Hopelijk blijft het bestuur bij de les, onze oude dame mag nooit op de fles. Sinds 1888 klinkt het Sparta naar vooren!!!!!!, dat blijven ze op het kasteel voor de eeuwigheid horen.…

Vrij Ik ben vrij, eindelijk weer vrij Vrij van knellende banden Vrij van leugenachtige handen op mijn huid Vrij van wegdraaiende ogen die mij zo vaak bedrogen Het is uit Ik ben blij, want ik ben eindelijk vrij Maar wat blijft is een verborgen pijn De pijn van mooie dromen die nooit zijn uitgekomen Die pijn zit diep in mij Die pijn…