Alle inzendingen over De som van ongelijke

SOMS MAG je iets voor je zelf doen Soms , ja SOMS MOET je wel erg veel OF NIET SOMS…

En soms ja soms meer lijf dan vrouw hou ik schrikkelijk van jou en soms ja soms weer een en al vrouw hou ik onmetelijk van jou en soms ja soms er is zoveel soms er is zoveel jou er is zoveel vrouw ik hou zo van jou…

Soms zit ik een beetje in een dip, soms zit alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles…

Soms zijn de rokken borsten en benen van moslima's mooier dan die van Hollandse manwijven in overkooklingerie en gatenkaasjeans geen reden om moslim te worden maar het noemen waard Soms staan de ogen van moslimmannen die net uit de moskee komen vrediger en rechtvaardiger dan de vertroebelde ogen van drugsverslaafde Hollanders in hun ronkende…

Soms is het een lust te lezen zwijgen schrijven soms is het een must…

Soms vind ik mijn boodschappenlijstje ook interessant Er staan ook geen domme of ongebruikelijke dingen op Ik begrijp zelfs wat er op staat En als het artikel mij niet bevalt Laat ik het links liggen zonder commentaar kan ik er nog altijd mijn reet mee af vegen met mijn boodschappenbriefje,'t is mij om het even…

Niets in de wereld is absoluut ook ik niet als je deze armoede eenmaal hebt ontdekt begint de toegang tot dat éne dat blijft als alles weg valt soms in een vertrouwde nabijheid soms als een pijnlijke afwezigheid soms de stem die mijn geweten wekt soms een geheim tegenover die mijn woorden doen verkruimelen mijn…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach Op een gezicht. Soms ontbreken er stukjes aan een puzzel van een leven op succes gericht. Soms ontbreken er wegen aan een leven van wijsheid na de plicht. Soms beseft er één dat er in zijn leven meer is dan wat tot wijsheid verplicht.…

soms soms loopt het vast en slaat het tegen soms soms wil ik zon in plaats van regen soms soms wil ik praten maar heb gezwegen soms soms maak ik fouten om dan van te leren soms soms ben ik bang om te confronteren soms soms kom ik mezelf nog eens tegen soms…

verloren gelopen in de waan van de dag wil ik verdwijnen in de plooien van de tijd wolken zien drijven tot aan het zwart van de nacht en als een kind schuilen onder een bladerdak voor plotse regen even wil ik zo verdwijnen tot aan de dageraad waar ik mezelf weer vind.…

liever even oneven dan gelijk ongelijk…

Als iemand ongelijk heeft is het Geert Wilders die zegt gelijk te hebben en te houden In zijn totaal met niemand te vergelijken werkelijkheid leidt deze langzaam maar zeker naar de dood van zijn vergelijk naar de dood van zijn partij de PVV naar zijn politieke ondergang Want "Alle mensen zijn ongelijk" dat bewijst, dat regelt Wilders…

Musici dansen op ongelijke benen -- vuur uit de stenen.…

Ik had op school de pest aan gymnastiek, Aan balk en brug en paard en bokjesspringen En malle vogelnestjes in de ringen; Dus alle lessen meldde ik mij ziek. Maar nu een landgenote tweede wordt Vind ik het toch opeens een mooie sport.…

Zo lief en aanhankelijk zo vrolijk en spontaan Ik kende je als hartendief zo jong zo ondeugend Zo geliefd heeft die waardeloze ziekte je de das omgedaan Het ongelijke gevecht, moegestreden ben je vandaag op Zestienjarige leeftijd overleden. Dag lieve meid, dit kon je niet winnen, ‘t was een ongelijke strijd!…

jij denkt aan de ochtend jezelf nabij maar soms houd ik op met leven zet de wereld stil en het geluid uit zoek onderdak om de ongelijkheid in mij tegen de grond te drukken of wens een vogel die ik van buiten kan leren en in mijn buik trekken tot het schrijven, aangetast door de tweestrijd, een landschap neerlegt in het diepe…

het komt in blokken en maken mogelijk ze jokken met brokken en geef mij eens ongelijk dat ik daartegen reklameer…

hij ademt voor hen beiden en praat door alles heen zij lijdt en laat zich leiden verliest haar ja in neen hij loopt met grote passen waar zij nooit lopen mocht zij laat de oren wassen wringt zich in elke bocht hij hoort haar diepe zuchten en denkt dat zij geniet zij droomt van blauwe luchten verdrinkt in haar verdriet hij leeft zijn…

op gelieke hogte sie icke um mie hinne is da wa icke sogte dun grotste ende diepste sinne skonner ende errug himmels gemaeckt nee, geschaepe mien hande rieke naer oe, maer jie kiek allene naor folmaeckte knaepe och icke kenne mieselfe in toekomede maete ende ontdeckte immer mere kaese gaete…

wie niet van goede wil is, blijft hameren op zijn kortzichtigheid, die kant noch wal raakt, blijft dure de comprenure. en spreekt zichzelf voortdurend tegen. geen kerel om huidige problemen, proberen in te zien, te behandelen noch te verbeteren.…

Hebben we de moed en machten vanuit een naïeve vanzelfsprekendheid in realiteit het verleden te ontkrachten? Boetseren we de vette klei waarin verborgen valse tonen van de aardse dramatiek het heden wordt verdraaid tot wulpse normen? Onthult de schaamte in het licht van overmorgen te lopen in een rechtvaardig zwaard, wat aftekent in de gloed…

Had ik de zon in mijn gezicht,hield ik gelijke ogen dicht, voor beide een overdaad aan licht, sloot zich bij het duister aan,in het zog van het altijd ongelijke, wat voor de voeten loopt,zal het zicht aan kracht inboeten, moet ik de hoek omslaan, om mijn schaduwzijde voor te laten gaan of verblijf ik in het schaduwrijke?…

; dan zal het leven lichter voelen, en je tillen boven wat begrenzende ongelijkheden kunnen zijn.…

De wereld is wat dat betreft in ongelijkheid verdeeld. Kerstfeest voor allen, wij als gezin wensen iedereen hele mooie kerstdagen.…

Ze werken erg hard, terwijl de pelgrims slapen: de beurzensnijders.…

Een kist vol munten, ontelbaar teveel om er iets mee te doen We gooien ze netjes weg door ze voor later te bewaren op een veilige plek, begraven onder de es midden in onze stad We hebben genoeg aan het vee de pannen en de vrouwen die we buitmaken over de grens De mannen ruilen we voor sieraden en zilver dan zijn we van hen af zonder…

heb jij nou ook dat gevoel je weet wel wat ik bedoel dat het ongelijk is verdeeld met wat het lot je toe bedeelt…

Ik zag je pijn, je onmacht, je ongelijke strijd. Dat ik niet kon helpen, dat is wat me spijt. Toezien tot het einde, het kwam steeds dichterbij, Maar ondanks deze ziekte was je soms nog blij. Voor alles wat je leven volmaaktheid had gebracht. De liefde van je leven zat bij je dag en nacht.…

Gegeseld in tijd gevangen in ruimte gegijzeld onder de zon en vastgelegd in wetten pretendeer ik vrijheid in een ongelijke strijd.…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…