Alle inzendingen over Diffuse licht

Een onvolmaakte witte lucht Met tijgerrode wolken. Kijk ik nu terug, zie met een zucht Dat ik jou niet kon tolken. Een landschap blauw met roze grond Gemiddeld maar toch zo verwond Door afkeur, sentiment, gebrek Geen dag meer vrij van ons gesprek. Als ik toen, met m’n stomme brein, De juiste woorden had gekozen. Zou ik er altijd voor je…

Gek licht Ik hoor het zonlicht Het spreekt tegen mijn gezicht Ik lig hier maar wat Maar niet zomaar wat Het is niet alleen maar licht Ik lig gestrekt, zingend door mijn huid Ik zing zacht, beantwoord het licht Ik lijk wel compleet gek Zingend tegen een licht Dat ik hier lig, dat is waar Ik ken alleen maar dit licht Het is gek Dat licht…

mogen rust en lichtheid zich mengen in het bonte gezelschap een streep licht werpen tussen de donkere schaduwen…

het virus overkomt ons rakend tot in de kern maar, niet jezelf kwijtraken blijven verlangen naar de lentebomen met de vogels dromen luisterliedjes binnenlaten de lach van een gezicht we hebben de liefde in de kleinste dingen allemaal licht…

we leggen de kleren van schaamte af met hanenpoten krassen we herinneringen geen woord valt in deze sluimerende stilte de bron van licht is niet de maan zelf…

wat roepen ze het lichte zomerluiden uit de torens in het weids door zon gestoofde land roepen zij om rust en stilte na het werken even tijd om te gaan kerken in gewijde koelte van wat was roepen zij de maaltijd te bereiden voor de harde werkers op het land de beesten om de schaduw op te zoeken zich vol te drinken aan de waterkant…

Wil bij ons zijn Bij dag en bij nacht, Bij verdriet En bij feest, Wil het licht In onze ogen zijn, De lucht in onze longen, De adem van onze geest.…

je hart zo stil zo licht lichter dan een veer een stille reis naar de gewichtloze armen van Osiris…

heb je zon beloofd maar de stralen breken in je ogen tot een valse glans woorden krijgen nu geen kans handen trekken schaduw aan ze boeien licht waarheid kijkt onaangedaan vervuld van plicht je vreet nu energie omdat de verte andere dingen ziet geen rust om stil te staan want anders vallen angsten je weer aan ga…

De Heer is mijn licht en mijn redder Voor niemand hoef ik te vrezen Want de Heer zal bij mij wezen Zorgt voor mij als een goede herder. De Heer is mijn kracht en sterkte Hij omringt mij met zijn zegen En behoedt mij op al mijn wegen Hij is het die mijn heil bewerkte.…

ik laat me drijven op de lichte lucht stuur mijn woorden nu naar jou mijn vrouw in zomervlucht…

Herfst en winter sluiten een verstild verbond Het late licht te weren uit de dag Het duister ruim baan te schenken Hoge bomen worden volslanke silhouetten versperren het pad dat ik ga Het zijn van natuur de ongeschreven wetten Wie mag het jonge licht ontsteken in het nieuwe jaar?…

mijn vader zei me eens: “het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan” de volgende nacht kwam hij stomdronken thuis zijn maag lag overhoop en zijn darmen in de knoop het toilet was getuige van zijn onbezonnen daad toen zei ik: “nu weet ik wat je gisteren bedoelde met het donkere en het licht” hij veegde zijn mond af trok…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken als je schetst met slechts dunne potloodlijnen maakt het uit wat je doet of laat onder de vernislaag de glanzende schijn ligt het uitgestrekte verzwegen verlies het blinde afscheid tast vergeefs naar stralend licht…

Soms zoek ik in mijn droom naar een woord en ik weet dat het niet bestaat ik kan het niet toveren Soms zie ik iets dat ik zoek ik leg mijn hand erop ik voel het zacht, zacht als licht als liefde meer als licht Ik word wakker en ik zie het licht, liefde, ben ik wakker? ik twijfel.…

Wit Licht....…

de nacht is donker van mijn dromen maak me wakker voor vandaag geef me licht dan kan ik bij je komen want ik verdwaal ook als ik waak ik besta alleen uit kleuren angst krijgt geen gezicht ben alleen met al dat licht ik wil het leven vaak niet weten droom liever in mijn eigen kleur als ik het licht niet meer kan weven sluit…

twee mannen zijn bezig met het optuigen van een kerstboom nou ja kerstboom... van die lange lichtslierten die hoog vanuit een mast schuin naar beneden hangen ogenschijnlijk lijken ze aardig aan elkaar gewaagd hoewel de één bij nader inzien meer actief is dan de ander wordt het vergoelijkt want tenslotte is het bijna kerstmis…

ze vouwen het geluid naar voren omdat de tijd iets achterblijft je wilt weer eerlijk spelen stralen in je symfonie van licht klanken met zovele delen schitteren in je vergezicht…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

Ik doe het licht aan en zie: de wereld bestaat – uit niets dan stofjes.…

in zachte tonen wil ik bij je wonen jij bent mijn muziek je klankt mijn kleur mijn antwoord is de geur waarin het voorjaar danst in lichte toets laten we lente komen genieten elkaars dromen we gaan niet voor finale allegro en adagio zijn te speels we hebben vele jaren in te halen nu roffelen de pauken en het slagwerk is gedaan…

natuurlijk wil ik met jou lente je bloemen geven in hun bloei het eerst groen dat zichtbaar wordt jou schenken als mijn liefde die steeds groeit in een lichte zon die dagen langer maakt en in haar stralen steeds meer warmte draagt geef me het voorjaar in je lach, het zacht ontluiken van je hart dat al zo lang bevroren is mijn…

wie meent dat er een einde komt een einde aan mijn liefde voor jou weet weinig van gehechtheid zijn aan wie jij mij bent geworden en gebleven jou stem hoor ik nog elke dag bij het slaap gaan en wakker worden als vogelzang in de vroege ochtend die ik niet vergeten noch missen wil als een oase van rust en warmte die jij mij bent en…

als ik het licht kijk van de lampjes en lichtjes die ons verlangen wakkeren vlammen kleine vuurtjes groot wat wij liefst bij ons hebben wie vasthoudend loslaten warmen zij hoofd en hart zoals alle dagen de liefde leven in beweging brengt dat niet gemist kan worden…

Lichtend licht aan ons gegeven…

in het grijze licht braken ganzen door de stilte heen de zee hield me vast knagend aan de grenzen van het land twee wilde hazen een verborgen droomboom het andere licht…

Zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht Het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht De avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

----------------------- ------------------------------------ regen op het raam een wolk schuift voorbij de zon de meeuw zweeft op licht. ------------------------------------ ----------------------…