Netgedichten

netgedicht (nr. 11.440):

ze boeien licht

heb je zon beloofd
maar de stralen
breken in je ogen
tot een valse glans
woorden krijgen
nu geen kans

handen trekken
schaduw aan
ze boeien licht
waarheid kijkt
onaangedaan
vervuld van plicht

je vreet nu energie
omdat de verte
andere dingen ziet
geen rust om stil
te staan want anders
vallen angsten je weer aan

ga maar terug naar
wat je wilt vergeten
doodt de dromen waarvan
je niets wilt weten
ga vergeven en dan rouwen
dan pas kun je van jezelf houden