Alle inzendingen over EK goud meerkamp

De Euro valt, zegt elke analist De werkeloosheid blijft voorlopig stijgen Geen bank bij wie u hypotheek kunt krijgen 'T is pokkeweer, dus Venus ook gemist Het  enige dat ons nog interesseert; Raakt Robben vóór de toss al geblesseerd ? …

De toekomst van het land staat op het spel Gelaten ging de Griek dus maar weer stemmen Geen coalitie kan de val nog remmen Ook met de drachme blijft het daar een hel Als troost is wel de winst op Rusland binnen Misschien laat Zeus hen het EK nog winnen…

We krijgen net als Rome Brood en Spelen Met tennis, fietsen, Rio, de EK En veel gelul vooraf en ook erna Turkije, Syrie, wat kan 't schelen Barbecuetje, pilsje, niks te klagen De sportzomer duurt dit jaar 100 dagen.…

jou neus snuif-snuif gaan in die stilte van my kamers en kombuis weet ek, jou rosegeur, wil nie verhuis.…

Bert van Marwijk is na het teleurstellende EK per direct opgestapt.…

Straks kijk ik weer met saamgeknepen billen, Naar het EK en weet niet wat ik zie, Hè? 3-5-2? Of is het 4-3-3? Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

Vir 'n wyle bly hy in my kop voortbestaan as ek ook met die pad langs loop maar na die ander kant toe, na waar ek tuisgaan.…

Steeds zongen we: “Ben ik van Duitschen Bloed” Voordat de bal gespeeld werd door Oranje Daarna over de Koning van Hispanje Dus zo’n finale was voor ons best goed Het was natuurlijk ook niet moeilijk kiezen Wij zien de Duitsers altijd graag verliezen…

In de jaren 50 beschreef tekstdichter Jan de Cler in de pauze van Holland- Belgie de wedstrijd in de vorm van een lied waarvoor hij ter plekke en in grote haast de tekst had gemaakt. Dit is ter ere van. Daar staan dan 11 leeuwinnen voor het volkslied opgesteld De paardenstaart op oorlogssterkte veilig vastgespeld En in hun blik kun je de overwinning…

Van Tsjechië gaan we natuurlijk winnen Ook Denemarken is een peulenschil Daarna nog even Duitsland op de grill En de finale kan voor ons beginnen Ons team geeft de Azzurri van katoen Dus zijn we virtueel al kampioen…

somernag in die kaap, êrens rus die wind teen ‘n eikeboom se blare waar in die reën mag ek haar naam weer vind? waar in haar gelaat sal sy my gesig weer roep tot kind?... êrens ritsel die blare.…

Vooraf heeft iedereen toch steeds gedacht Dat ons oranje niks zou gaan presteren? Opeens blijkt Nederland te excelleren Waarna we toch nog worden afgeslacht Wij zijn niet goed in winnen, kan men stellen Maar wel in dat vooraf al te voorspellen…

Weer heeft ons elftal niet zo best gespeeld Wel waren ze heel goed in discussiëren En ook in de arbiter irriteren Zo heeft de wereld nu van ons een beeld Ons fel oranje kleurde langzaam geel Gelukkig blijft mijn woonboot nu wel heel…

Bij het EK voetbal zit Nederland in de zwaarste poule. We gaan naar Oost Europa voor iets groots, Maar moeten voor het allerergste vrezen. De Duitsers, Denen en de Portugezen, Wij allen zitten in de Poule des Doods. We gingen tegen Denemarken af, En staan nu al met één been in het graf.…