Alle inzendingen over Een voetstap

Elke voetstap die je zet,heb ik je geleerd, die ik nu zie zijn nu van jou en voel me zeer vereerd!…

In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden, is hij ook al overleden, wandelend op 't verre strand, blijft zijn voetstap naast de mijne in het warme zachte zand.…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik mijden.…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik te mijden.…

Een voetstap een spoor een vooruitgang Een ijsberg een gletsjer een waterval Een penseel een letter een woord Een gedachte een begrip een antwoord…

Een handwijzing verder dan een voetstap groot is sluimert de wil te blijven hangen in de aanraking je lief te hebben voor het schamen de eindstreep haalt een handwijzing eerder dan mijn voetstap groot is een handwijzing verder als de omhelzing je verlamt de aanraking een feit is zonde bloeit in duizendvoudige kleuren een handwijzer…

zo windstil kan het op de vijver niet zijn dat er geen rimpel aan het oppervlak opkijkt als de loopplank onder mijn voetstap meent te moeten kraken…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

Ik sprak met Dino hij is wijs niets is eeuwig zei hij mij Over onontgonnen landschap waaide het nogal hevig mijn geliefde en ik ontdekten zijn voetstap op de hoogste heuvel Urenlange schoonheid maakte stormachtige indruk We reden terug naar de kampplaats keerden samen nooit terug.…

In de golven, de jaren, beweegt het sluiteroog door de Titanic, ziet een kristallen luchter, gave luchter, een voetstap op de maan. ------------------- uit: 'Laatst', 1989.…

Ze zijn vertrokken met de noorderzon Het huis zonder stemmen zonder voetstap Dat dit...kon de buurt uitgepest hun huis geen thuis Niet het gekraak van de trap van hun rokken:geruis Ze zijn vertrokken nee:'opgerot'.…

over de akkers Hier golft schaduw koren voort Alsof de zee deelneemt aan het wiegen van de oogst Een voetstap weg…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

Je kruk tikte als een klok op de stoep in plaats van de voetstap van je linkerbeen dat al was gevallen in jouw ongelijke strijd tegen ongeremde celgroei…

Een bodemloos tegoed aan tijd verwijdt het land, en elke stap past zomaar in de voetstap van een dode. Het is hier zo groen.…

weer een steen en onherroepelijk nu de zomer twijfelt om nog wat te blijven het afscheid uit te stellen wordt jouw naam hier toegevoegd niet ver van andere geliefden ruimschoots al aanwezig en gewend aan nieuwelingen aan mijn voetstap, ingehouden maar toch ferm…

Een mooie droom op een verloren dag een zwarte bladzijde in een vergeten boek een loden voetstap in het drijfzand, en jij die altijd bij mij blijft ook als liefde overdrijft, de mens verlegen maakt in toekomst van zijn wanhoop.…

En waar ik wacht als het standbeeld dat niet ontwaakt en van elke steen een voetstap zonder wensen maakt.…

de sneeuw van vandaag zo maagdelijk nog zonder een enkele voetstap maar helaas blijft er niets onbetreden en bevingeren wij al wat kwetsbaar is vernielen al dan niet bewust het fragiele laagje ijs op de vijver van overwintering wellicht kunnen wij voortaan iets voorzichtiger zijn…

Voor ons ligt het nieuwe jaar een onbeschreven blad besneeuwd landschap zonder voetstap een wolkeloze lucht na dagen regen een volgroeid veld, rijp voor de oogst zo komt het nieuwe jaar ons tegen aaibaar en onberoerd wie is het die dromen uitvoert?…

Voor ons ligt onaangeroerd de tijd het ongelezen boek een sneeuwlandschap zonder voetstap toneelstuk met ongeopend doek Stap het nieuwe jaar maar binnen strooi zaad in het omgeploegde land uw leven kan aan waarde winnen reik elkaar de hand…

Het oude jaar loopt op zijn laatste poten Het heeft ons meer gegeven dan ik dacht Want zoveel rampspoed had ik niet verwacht We gaan straks met z´n allen naar de kloten Alles vergaat geen voetstap die beklijft Toch is er hoop...want Johan Derksen blijft!…

De straat ligt smetteloos wit uitgestrekt in winterkou geen naakte ziel of blote hond zal dit winterland ontwaakt betreden in iedere voetstap pleit dat eergevoel hier is nooit iemand geweest als de zon weer stralen komt is de hoop in dooi verdwenen.…

waar is de tijd als ik langs cheops rijd nu op kameel het fijne stof weer in mijn ogen bijt ik het westerszijn vermijd ze stappen traag en arrogant door het woestijnenloze zand het is ineens cultuur hun tred heeft al eonenlang dezelfde voetstap neergezet…

Tevens mag het winter zijn met schaduw blauwen over wit satijn zoals Voerman wist dat het bestond een voetstap in zijn sneeuw werd een complete morgenstond hij laat alle kleuren rijpen tot vorm naar mijn betekenis ik probeer nooit iets te begrijpen wat al vanzelfsprekend is.…

Een stem, een voetstap, de wijze waarop het haar naar achteren wordt geschud. Herkend en voorbij. Een brief. Gisteren gepost, vandaag bezorgd. Daartussen kan heel wat gebeurd zijn. ---------------------------------- uit: 'Krullen van jezelf', 2001.…

Je hebt een voetstap gezet maar zand is teruggevloeid, zo spoorloos aanwezig ben je en van je handen om mijn schouder rest warmte die zich haastig terugtrekt in mijn kleren, zo geruisloos streel je.…

aan onze voeten oude schoenen vastgeklonken op het klinkerpad stammen aan de grond genageld torsen takken geteisterd door de tijd geen voetstap denkt aan het gebots en het schuiven diep onder de donkere gronden de dag doet alsof zijn neus bloedt op kousenvoeten waait hij over…

het is zwaarte die bootjes over zeeën stuwt een voetstap die een onbetreden landschap zoekt het is duisternis die de waarheid naar het licht zingt een luikje dat opengaat naar een verdrukt verleden het is de bitterheid die de omgekeerde weg aflegt jouw gezicht dat zich wendt naar de zon het is de schaduw die dan…

in je voetstap op het pad klinken alle kleuren zingt wind al zijn weemoedig afscheidslied fluisteren lange stralen de laatste zonverhalen breng jij de volle oogst van dit seizoen nabij het jaar is goed geweest volle wasdom voor allebei dat stemt mij warm en blij…