Alle inzendingen over Eenzaamheid sluipt n

Wanneer is eenzaamheid geboren, is er iemand die dat weet? Wanneer voelt 'n mens zich zo verloren, dat hij denkt, dat iedereen 'm vergeet? Eenzaam zijn, is 't ergste wat er is, te weten dat er niemand op je wacht we zijn teveel op onzelf gericht, vergeten soms aan anderen te denken.…

Een zondagochtend sluipt de kater van mijn buurvrouw moordstil 't lijkt me beter dan doodstil…

Voortijdige dood sluipt blind rond in schaapskleren – we kijken hem weg.…

langzaam slokte de eenzaamheid haar op het vangnet dat ze dacht te hebben bleek er één van vrije val ze nam 'n grote aanloop ~*~…

achter het gordijn wacht je op mij blauwe ogen in schemerlicht de nacht zal ons warmen sterren zullen getuigen zijn vier treden voor jouw deur ik voel me groter dan ik ben 'n zacht driemaal-tik op het raam ritmisch als een code gordijnen golven, blauwe ogen verbinding door het venster heen de nacht sluipt mee naar binnen sterren zwijgen…

Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

De groep van honderd-plussers blijft vergroten Ooit had je d’r van dat soort maar ‘n paar Nu stijgt het percentage jaar na jaar ‘n Peloton van kwieke soortgenoten De leeftijdsgrens schuift alsmaar verder op ‘t Is lang niet meer zo eenzaam aan de top…

Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.…

Wilde scheppingsdrang van de kunstenaar is een wolf, die voortrent over open veld, eenzaam huilt, door woeste honger gekweld; de speurende rover wordt niets gewaar. Hij sluipt tussen struiken, loert almaar... Schuilt ergens een prooi, of dreigend gevaar? Wachten heeft geen zin. Dapper heengesneld! Ruige bergen tegemoet. Vind het daar!…

Hart klopt eenzaam, tomeloos zonder te stoppen steeds maar door. Hart verlangt naar liefde, telkens weer geen gehoor Hart is even verstomd, 'n tel blijven staan helemaal in smoor. Hart is weer gebroken klopt weer eenzaam en gaat maar door.…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Tranen zoeken een uitweg emoties overdonderen onzekerheid sluipt snel onderhuids waar warmte was nu kippevel…

de aankondiging van de dood van het kleine leven vastgelegd in een certificaat bezegeld met nummer 000358 besmette nucleaire grauwte sluipt als een hongerige wolvenpatrouille in het kleine lijf het leven voorgoed ingesloten door radioactieve eenzaamheid op het laatste levensteken wordt gewacht maar jij bent Annya ik noem je bij je naam…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Lieverd klompt de trap voor de helft op en dan af, sluipt naar het sleutelgat - ik mag alles weten van mezelf, maar wat is ongeoorloofd schoolverzuim? Wat zijn concentratiestoornissen?…

Een eenzame kikker in Lelystad Trof ‘n prachtige pad in het modderbad Hij beminde haar zeer En kwaakte heel teer: Jij bent mijn liefste, mijn levenspad…

je kunt eenzaam zijn maar toch niet alleen schreef onze oude koningin Wilhelmina destijds ergens in de vijftiger jaren al je kunt tweezaam zijn dat wil zeggen met z,n tweeën maar toch alleen dat verhaal is helaas maar al te bekend nee dan anderszaam naar mijn idee het samen zijn met velen niet alleen maar tóch zó een eenzaam…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Het kwaad sluipt dreigend naderbij Spuugt in ' t bloedend hart Ondermijnen serafijnen In de luwte is het feest Voor de zachtmoedige geest.…

Heel eenzaam en verlaten. Nooit iemand om erover te praten. Rimpeltjes veraden m'n wens, Van dit eenzame mens. Een smeekbede gericht in de lucht, Veroorzaakt mijn diepe zucht. Eenzaam loop ik verder in gedachten, Van binnen veel hoop. Ik zit nog steeds op jou te wachten. Daar ben je dan, Een hand, Je bent mijn zielsverwant.…

M'n thuis wordt grijs, de omgeving blijft jong. Traagheid haalt mij in, ben nu een bejaarde in mijn eigen tehuis, met nood aan een echte sociale babbel. Eenzaamheid is zeker... geen hobby.…

Je hebt een strijd met jezelf gestreden om de eenzaamheid te overwinnen. Jarenlang had jij geen mensen gezien totdat je met jezelf de strijd ging beginnen. Je hebt je leven aan je voorbij laten gaan, herinneringen aan vroeger maakten je wakker. Je had zo'n heel mooi leven gehad, en je wist; Ik ben niet zo'n stakker.…

innerlijk verscheurd door gemaakte keuzes die buiten hem lagen heen en weer geslingerd door het lot zich afzonderend van de wereld die aan zijn voeten lag koos hij 'n eenzame uitweg ~ hij werd maar 12 jaar ~…

de nacht sluipt over lichtresten er valt geen sterrenstof uit deze inktzwarte poel rauwe keelklanken voeren de speld richting pijn laat de poppen dansen…

Een warme stille woestijn sluipt langzaam in haar hoofd Mensen staren en gebaren Alsof geen van hen gelooft dat zij kletterende watervallen voelt niet hoort.…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…