Alle inzendingen over Eerst de tol

Nu ken ik alle kaden, alle stegen, En de Palazzo's. En ik voel me warm. Ik liet mijn hart hier achter, allerwegen. (En op de Academie-brug mijn arm, Mijn nier op de Rialto. En mijn lever, Die liet ik achter op het Arsenaal.) O, deze stad is boven spot verheven... Maar zelf een rarekiek en toverzaal. Hier kan men zeer voornaam de pijp…

De betrekkelijkheid van het leven heeft mij achterhaald gevangen in verlangen heb ik mijn tol betaald In de schaduw meegevoerd van teveel en materieel van er zijn of er komen het zicht op de essentie door mezelf ontnomen.…

lome oogopslag En krijg ik mijn eerste hartaanval…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik tol Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik draai en rol In de lucht met de wind die zucht Ik waai mee naar de zee Puffend op een berg Blozend op de zon…

Maar straks betaal ik de tol, Dan ga ik van volslank weer naar boordevol.…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

Willen zelf hun eigen leven waar drugs spelen een rol die ze eerst gratis kregen maar nu betalen ze de tol. En ze willen niet geloven dat hun huis nog op hen wacht dat hun ouders hen vergeven en op hen wachten in de nacht.…

R.J. van Tol…

Het laaiend vuur spetterde warm en fel De éérste prille liefde, weet je wel? Die juf moraal vond ik bizar Ik schrok op en dacht: niet waar! Ze orakelde:" na tien jaar samen is de vlam gedoofd" Mijn hoofd draaide als een tol, ik heb haar niet geloofd. 34 jaar later liggen wij sprankelend en nog steels...…

Mijn pijp is leeg en mijn agenda vol Ik ben verzadigd van de nieuwsberichten Het haast onafgebroken dinsdagsdichten Eist-of ik het nou wil of niet- diens tol Dus houd ik het voorlopig voor bekeken Ik permitteer mijzelf drie sabbatsweken…

Al wordt de stad uit volle borst bezongen Toch is die borst, zo blijkt nu, niet zo vol: Maastricht eist van zijn inwoners z'n tol, Want men heeft daar veel minder goede longen. Maar ook de ogen zijn veel minder daar, Want men heeft last van de Maastrichter staar.…

Geen ster haalt Elvis bij, is weer gebleken Hij blijft postuum nog prima zaken doen En overtreft met 6 tot 10 miljoen Al die Madonna's en die Timberlaken Zo wordt de tol van een artiestenleven Met nutteloze rente teruggegeven…

Soms is het lastig de goede woorden te vinden echter: is de tol te hoog en de last te zwaar!…

Hij roeide rond in scherven maar bleef uiteindelijk steken in zijn eigen spiegelbeeld het verleden leek vergeeld maar wilde toch niet sterven daarom wacht hij hoopvol op dat reddende teken al kost hem dat een hoge tol…

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

Het meert aan uit de geschiedenis, wolken schaduw ebben voorzichtig weg in flarden mist als vloten zich traag voortbewegen door de polders langs het opgejaagde pad zover men het ziet, ware een bestemming in de overspoelde ziel, het onbekende ons komt halen op het ijkpunt op het kruispunt van mobiliteit als eerste stap.…

Dikwijls wind nog stadig waait; Maar dat gij gedurig draait, Of gij neen waarachtig zweert*, G' hebt het van een tol geleerd! Al wie volgen hare draf*, Delven zelve zich een graf. Ach wat boort gij als de tol, Tot uw eigen val, een hol?…

Men sprak dit jaar van normen en van waarden Van tot hier en verder niet, de maat is vol Van de prijs, de pil, de rekening, de tol De haat, de hel, de wanhoop en de haarden Maar dat het einde komen gaat van Studio Sport Zegt dat een tijdperk afgesloten wordt…

Zijn woorden die ik nog zeggen wou de tol die ik moet betalen.…

De kranten staan hier alle dagen vol Met nieuws over cyclonen en orkanen Die zich een weg over de wereld banen - En steeds eist de natuur een zware tol. Maar in ons land krijgt men het al te kwaad Wanneer de buurman weer een windje laat.…

de tijden glijden als korrels op geblazen stranden door mijn hand eeuwig verzanden dromen in het niemandsland waar alle tranen zonder merkbaar teken van verre een bel of rinkel het is verlaten schoonheid van eenzaamheid adembenemend de tol in het hersenhoofd…

Zo’n energietransitie eist z’n tol. Een oplossing die ik nu kan bedenken is voortaan maar weer diesel te gaan tanken…

Vierhonderd jaren grachten en kanalen Beroemd dankzij de gordel van smaragd De binnenstad, gebouwd op houten palen, De Beurs als centrum van de wereldmacht Maar in de achtste eeuw verdwijnt die pracht Als straks de zee, de Noordzee haar komt halen…

Parkinson eiste uiteindelijk zijn tol, De weg naar de dood kent geen protocol.…

Een vliegtuigstoel bezetten kost een dikzak Door nieuw beleid voortaan veel geld Hij moet de tol betalen óf het veld Verlaten: hij stak niet strak genoeg in ‘t pak. Geldt voortaan voor een anorexia-patiënt Een korting van, zeg, zeventig procent?!…

Beneden betaal ik pas tol als de overkant van je stemming bereikt is. In de hemel verdien ik gratis boodschappen voor op je graf. Een bloemenzee voor aan het stuur van je nieuwe scootmobiel. Wat je ervan bakte reist voor altijd met me mee.…

Ik adem leven ik ben op een momentum ik kies de stoffigheid van het statisch zijn of neem een besluit dat het niet makkelijk zal zijn maar wel magisch ik moet dan wel proberen te excelleren voor minder kun je falen het wonderbaarlijke einde voor je ogen niet halen maar ik wil de tol betalen voor dat groots en sprankelend sprookje…

De nacht van Oud op Nieuw eist weer zijn tol, We hebben doorgefeest tot tegen zessen, Nu baan ik me een weg langs lege flessen En trap op een verdwaalde oliebol. Met tegenzin hervat ik al m’n taken, We zullen maar het beste ervan maken.…

Lief kindje de wereld is een grote bol ge kunt hem niet goed vastpakken hij draait rond als een tol en alles blijft eraan plakken er zweven in de hemel nog andere bollen rond maar dicht bij jou die heerlijk warme ronde dingen steek die maar rustig in je mond…