Alle inzendingen over Einde

Is dit het einde? Is dit het dan? Is dit waar ik altijd van droomde? Ik walg ervan..…

ach ik weet wel dat morgen komt en de herrie en ellende niet verstomt en tuurlijk slaap ik ook al is het niet lang weer een dag dezelfde pijn dezelfde gang en die dag die dag komt eraan heel snel dan gaat de gong voor de laatste keer de bel dan is het over en ga ik rusten voor altijd terwijl het leven mij met een rotgang voorbij rijdt…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…

Ik zie je staan daar op de maan vannacht en weet zonder einde geen begin zonder nacht geen dag straks valt een sterrenregen als klaterend geluk naar beneden…

Zonder jou was het mijn einde, Maar ooit komt weer een begin.…

Water met een oerverleden tussen wildernis en binnenzee door kille zakelijkheid doorsneden gelijk een drama dat wordt stilgezwegen als de dood die zich herhaalt op grijs gereden asfalt snelheid is vandaag een zegen jaagt men op seconden winst dus ogenloos voor ‘t water vanwaar het kwam waarheen het ging hoe het zijn loop verloor…

Langzaam Druk ik Op delete en verwijder Alles Wat verleden Tijd is Het heden Doet me denken aan alles gepasseerd denken doet pijn Stop ermee Maar Automatisch Worden die Gedachten Men hoofd Ingezogen. Misschien Houdt Het allemaal Morgen op. Moet ik Dan blij zijn? Alles Gedaan, Allemaal Voor niets ……

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal en Het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met jou…

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal En het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met…

Oevers, zonder grenzeloos vertrouwen Waakzaam tot in de diepste ziel De zin van het aardse dat je overviel Gedachten waarop krachten kunnen bouwen Terugkeer uit de eeuwigheid Gelovend in nooit bestemde krachten Jarenlang in stilte smachten Wat soms tot droefenis heeft geleid Zwijgzaam tot in het diepste profiel Kilte als ruwe steen Maar…

Laat het uw zintuigen ook zo schroeien door vogelgefluit, kindergelach en dat het einde met rasse schreden nadert het enige is waar u nog op hopen mag?…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve…

Het begin van alles is Een eind van alles. Een spoor Eindigt niet in het midden Maar ongeveer bij Het eind van alles en Het begin van alles…

Ik raak je kwijt Laat ik je gaan Of druk je je langzaam van me weg Ik raak je kwijt Wat is de reden Waarom vertel je me niet meer Niet meer wat er in je omgaat Wat vertel je me niet meer Ik raak je kwijt Waarom vertel ik je niet meer Niet meer wat er in me omgaat Wat vertel ik je niet meer Je raakt me kwijt…

met de treurige tweedracht in eigen boezem moet ik eten maar wil niet worden gegeten moet ik drinken maar ontkomen aan de droezem de longen lekker warm door rook aangevreten is de couveuze dus mijn optimale omgeving en een tijdreiskabine mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen…

Als ik zijn geweten was had ik hem in het oor gefluisterd: 'En nu nooit weer, schobbejak!', enzovoorts. Zachtjes, zaken die hem kwelden. Een van z'n laatste dagen hem zijn verdiende rust gegund. Misschien een regenbuitje om de dorst van morgen vast te blussen. Zijn trots ik had hem het blozen van de kaken geslagen. Hem gelaarsd van zijn…

vandaag is de laatste keuze de natuur had hun dagen nog niet geteld toch werd het lichaam onbewoonbaar verklaard gisteren was het Bevrijdingsdag beslissing genomen naar de overkant te gaan strijden had geen zin meer morgen is er even aandacht voor hen de onbekende krabt ongelovig in zijn haren naaste familieleden kampen met een schuldgevoel…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

De trein vertrekt spoedig naar het einde de mensen zijn al half dood in kleden gezakt honger heeft de meesten al ernstig verzwakt de wielen dreunen langzaam de laatste reis begint een vrouw beklemmend eenzaam geeft wat warmte aan een kind de ogen staren leegte het leven ooit geleefd is nu oneindig lijden de vijand onbeleefd de trein…

jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang. jlb met zoveel plannen heb je nog jaren nodig om die waar te maken jlb…

zinkend in 't diep de wereld die sliep raakte niet uitgeslapen en verzoop zonder oppervlakte noch bodem te raken…

De morgen wordt kouder en wij ouder de lucht is zout meer zout dan anders en die smaak van zoet is niets meer als roet op de bodem van de oceaan laat de woorden maar gaan ik zal verdwijnen zoals de donkere kant op de maan…

ben nog steeds niet beneden zie het eind ook niet maar hij komt wel nader mijn stuk verdriet…

koel neem ik afstand van de verte laat het verduisteren gaan ondergronds meert de dood mij een witte horizon aan…

De zon die ‘s ochtends opkomt, de regen die neervalt, Aan alles komt een einde, Ook als het even tegenvalt. Na het einde komt een nieuw begin, Een nieuwe ochtend een nieuwe dag, Aan alles komt een einde, Dus leef je leven van dag tot dag.…

Koorddanseres op de spanne tussen dood en leven IJzersterk, de geest oerkracht om te leven Zo vaak balancerend op het zwiepend touw Nooit van het koord gevallen maar aan het einde aangekomen…

Ik zie je gaan, na de laatste zet, je loopt wat krom, er valt een blaadje van de boom, je bent bijna bij de hoek, draait niet een keer om, het is over. Je loopt de hoek om ‘k zie nog net het blaadje op de grond vallen ‘k sluit de gordijnen, het is voorbij!…

het is tijdelijk, elk jaar weer zomerse perikelen hebben besloten dat door vakantie nemende redactieleden de tent voor een maandje wordt gesloten aan het einde van woorden heeft men het tabblad net gedicht dicht de deur, voor niets vergoten mijn woorden waarvan ik dacht dat er geen eind aan kon komen…

Gelukkig, en dat is fijn, Is er altijd een einde aan een lijn.…