Alle inzendingen over Elastiek

neergelegd op en om te kussen nu is als ze mijn hart is aan het verwarmen als ze de tijd voor even heeft weten te blussen nu ligt in het moment dat jij mij ontvangt ondertussen in de eeuwigheid van onze kussen daar ligt het nu wat geen tijdsduur kent nu is het lijntje tussen straks en zo pas dat lijntje waarvan ik zou willen dat het van elastiek…

laat mij stil leiden door mijn handen We hebben toch maar ‘t licht gedoofd om ons door de maan laten verlichten Ik streel jou teder en geroerd het hoofd nu wij de liefdesdaad gaan verrichten Ik draag jou door gans het liefdesland in deze nacht, zo boordevol romantiek Nu die liefde bij ons tweeën is gestrand lijken onze lichamen zelfs van elastiek…

Het liefst leg ook ik alles in de kelder weg uit het zicht in weckflessen met elastiek. Zouden ze dan hoegenaamd vervreemden.…

Aan elastieken draden van onvoltooide processen, in processies meegetroond op de bolderwagen van de tijd, verwoord in gerecyclede patronen, in neonkleuren, in zuivere willekeur vergeten, langs de lijnen van een dubbele moraal waarin oude krassen te diep zijn ingesleten, maakt rechtlijnigheid plaats voor vicieuze cirkels, spreekt in kern…

Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes. Ver voorbij - is het deel van 'ietsje meer?' als ritueel, en pruim als verslavingsvoer.…

draaide hij het koffiemolentje met pap in de benen een snok eraan geven om er op en er over te gaan dat lukte hem niet meer de pedaleur de charme lonkte even nog met de mongolenwaaier met linkeballers en plakkers gevuld als danseuse op pedalen fier en frele trappend mist hij ook die waaier urenlang hing amechtig hij aan het reddend elastiek…

Ik houd van buigzaam zijn, van elastiek getuigen, kunnen meegaan, terugveren. De natuur kent veel dat zomaar flexibel is, waaronder ook souplesse bij ’t beminnen. Ik weersta hardheid, die tot breuken leidt.. Gedachten die er zijn, voel ik vaak vanuit mijn binnenste, onaanwijsbaar, maar aanwezig. Vervlechtingen merk ik in vervolg erop.…

Haar dagen rekken eeuwig voort, met bit're grimlach naar het heden als uitgerekte elastiek waaruit de kracht is weggegleden. Verlaten zit ze in de zon haar goede dagen zijn voorbij nog voor er ooit iets echt begon draaide het tij al averij.…

Volgens het woordenboek is het slechts elastiek, wat bedoeld is om de kousen niet te laten zakken, maar de sexindustrie maakte deze stofjes uniek, wat menige zwakbegaafde man acuut doet knakken.…

Frivool beent haar danspas Een glimlach in een ver verleden lonkt de beminde Een beetje ‘ unter den Linden ‘ Net dat vleugje romantiek waarin de prima ballerina zich verliest Als elastiek wervelt zij hemellicht in pirouettes haar minnaar houdt zijn adem in Met tenen gespitst spreidt zij haar tutu glad in een rustpunt...…

Hoe zus daar zo steels in het poppenhuis Krultang en kam op de kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen…

van wat eens was geweest Achtergelaten op de Herengracht Waar we volop dansten en genoten Elkaar vonden in alles wat mooi was Ik versnel mijn stappen kom dichterbij Mijn hand raakt zijn natte schouder Langzaam kijkt hij om ogen raken elkaar Hij staart kijkt door me heen verschrikt En ik kan niets meer ik huil geruisloos Mijn benen zijn van elastiek…

jouw brein meer kon verwerken cijfers en grafieken op kon slaan Dan hoorde je bij de "sterken" en zou je hoog in aanzien staan Maar jouw soort arbeid adelt niet dat heb je altijd al geweten Geen promotie in 't verschiet dat kun je echt wel vergeten Hard werken in die vuile fabriek dat is de opgelegde taak Het voelt als trekken aan elastiek…

Heloïse staat in de badkamer die rimpelt als water nu de hand het elastiek uit haar haar neemt en het halflang donker in de ruimte waaiert Ze trekt haar t-shirt zonder opdruk uit, terwijl droomtijd rond haar spint: stilte, afwezigheid avond om schouders, schouderbladen, rug en welvende wervel Vrachtwagengeluiden aan het raam…

Het ontbrak hem aan wilde manen,arm Edje Die vreemde beharing rond zijn nek : het leek nog het meest op een verwaaid toupetje En de ranke evenknie van Bonfire was ie zeker nie Men noemde Edjes wei en stal Weleens schertsend Papendal Met de gratie van verweerd elastiek Bewoog hij zich voort op zijn kromme pootjes Als waren het zijn laatste…

Zij stapt in met losse heupen en dartele tred, het jongetje met stok en een geest van elastiek. Tussen hen in schuift 70 jaar levensspel. De dood is geen noodlot, deze jeugd kent geen tragiek.…