Oude Ed
Het ontbrak hem aan wilde manen,arm Edje
Die vreemde beharing rond zijn nek :
het leek nog het meest op een verwaaid toupetje
En de ranke evenknie van Bonfire
was ie zeker nie
Men noemde Edjes wei en stal
Weleens schertsend Papendal
Met de gratie van verweerd elastiek
Bewoog hij zich voort op zijn kromme pootjes
Als waren het zijn laatste loodjes.....
Stapvoets op weg naar de lijmfabriek
Van een volbloed arabier
Had hij helemaal niks, het arme dier
hij keek ook altijd sloom en suf
Ed leek evenveel op een paard
Als een biggetje zonder puf
Toch sleet Ed zijn jaren
Altijd even braaf en trouw
Tot op een kwade dag,de slager
hem wel hebben wou
Zijn baasje zei : Wablief?
"Jazeker", zei de slager: "Ik schat hem zooo...
op 100 euro paardenbief"!
En na wat handjeklap
Zag Edje zijn einde komen gaan
Hij zag zich al als entrecote
Verpakt in cellofaan
En zo kwam het dat Edjes derrière
Bij wijze van tweede carrière
Kwam te prijken op het 1e schap
Van slagerij "De Zweepklap"
En arm Edje sneefde in het besef :
Ik was een paard
Maar het ontbrak mij aan de tijd
Om er ook op te lijken
Maar nu eindelijk het bewijs
Dat ik wel als een paard
De finish kan bereiken
Anders lag ik nu niet
Bij de paardenslager
in de vitrine
mezelf te bekijken.
Inzender: pim vd boogaard, 14 december 2010
home.nlGeplaatst in de categorie: humor
ouderdom
496
Geef je reactie op deze inzending: