Alle inzendingen over Ergens OR Op De Wereld

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ergens op de wereld bevindt zich een roos. Het rood van de bloemvorm nog door vijf groene bladeren omsloten. Wanneer het eerste groene blad zich onthecht krijgt het wonder van de schoonheid een gezicht. Onwetend dat na die schoonheid ook dit leven eens weer zal worden afgesloten.…

Ergens is het pad zoekgeraakt dat slingerend door de heuvels leidt, uit de wereld lijkt weggeschreven, uit scheefgegroeide zelven gewist toen oorverdovend vergeten.…

De wereld was van louter water de bodem trok en ook de maan Je stelde voor om te overwinteren ergens in een verre oceaan om ons voor later te bewaren als we uit elkaar zouden gaan…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

“zijn naam niet steeds weer noemen”, zegt een deel “maar Leiders moet je roemen” vinden wij al is voorwaar niet ieder met hem blij die halfgod met zijn blanken-eerst-krakeel toch is hij niet meer dan een onbeduidend moertje verknipt en, heel gênant, een poetinhoertje…

vliegen onbeteugeld op zoek naar een niet corrupte wereld!…

twee Amerikaanse vissers op hun speedboot hebben het voor de wereld goed verkloot na het vangen van een kleine haai sleepten ze hem ongeoorloofd naar de kaai aan wel tweehonderd per uur… recht naar zijn dood!…

verscholen in een kelder voor de leugens van de mensheid vrijheid gelijkheid broederschap en zoiets als naastenliefde leugens waarvan de scherven door ramen en in deuren slaan en zelfs soms bevolkte gebouwen niet weten te laten staan en door een kiertje ziet hij de blauwe lucht waaraan de witte wolkjes gelijkelijk en gebroederlijk…

Ik heb gezegd dat ik zou zwijgen. Ik schrijf slechts enkele dichtstukken om de evolutie van de mensheid te doen gelukken. Meer niet. Om de aarde en al het leven te laten blijven. Meer niet. Deze ene keer. Deze keer. Volgende keer meer. Veel nieuwe woorden: liefdevol en gewetensvol. Ik heb gezegd: dát ik zou schrijven, tot mijn einde.…

Ik was de stille die begon met spreken. Ik was de eenzame die tussen mensen begon te staan. Ik was de zwijgzame die alles blootlegde, ik was, zij, die bestond, zonder te bestaan. Ik ben Petra... via nieuwe stem, naam, geluid in visie. Ik ben deze ziel die vroeg ging opstaan: ze wachtte niet op wat komen ging maar legde haar eigen weg…

Ik lag daar in mijn bed, jaren, maanden, dagen, uren, secondes, momenten. Er was de stilte, het verdriet en eenzaamheid en de ademhaling. Er waren geen pijn en verdriet; want deze twee woorden dekten de lading niet meer. De zon scheen binnen en ik zag het Licht verplaatsen: van de éne muur, op de andere. Het Licht verschoof. Ik was veilig…

Tegendraads kom je bij me in veronderstelling van gedachten niets wat ik beweer geeft een aanleiding voor het tegengestelde waardoor jij leeft ergens in een nieuwe wereld zonder commerciële gekte verlaat een vogel onze denkwereld ik voel een bevreemdende waarheid in een andere omgeving, ergens in een verte met de eindeloze expansie van…

Toen ik jong was dacht ik: uit de wereld pers ik al het sap. Mijn leven zal dat niet bederven. Ik pik wat ik kan krijgen: de krenten uit de pap. Ik zal mij veel rijkdom verwerven! Toen ik ouder werd wist ik: Het ging anders dan ik dacht Om intens gelukkig te kunnen leven.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Schimmige spoken door nevel ontstaan angstige kleine wereld daar kijk ik tegenaan. Ondoorzichtig gordijn kleine wereld geworden zonder uitzicht ogen die kijken doen pijn. grauw betonnen muren nauwelijks waarneembaar ergens schemerlicht tranende ogen turen.…

We doen het slechter dan de oosterburen, De jongens maken meiden uit voor slet, En Mauro wordt waarschijnlijk uitgezet, Het Catshuisoverleg blijft ook maar duren. Toch lees ik net, tot mijn ontsteltenis, Dat iedereen hier zo gelukkig is.…

Als taal de waarheid sprak dan zou ik haar volledig leren Mijn weg omkeren Beminnen met achteloos gemak Haar wereld is daar ergens Mijn taal voldoet niet Mijn woorden doen slechts teniet Mijn woorden zijn een grens In de ervaring willen we samen zijn Maar haar taal weerspreekt de mijne Geen woord kan de afstand verkleinen Zij versluieren…

Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

weet je nog dat we ergens naar zochten een gedachte een vermoeden een boek vragen zonder antwoord dat we steeds meer verdwaalden tussen zinnen en beelden dat we onze gezichten hadden afgewend weet je nog dat we ergens wel wisten dat tellen en meten ons niet verder brengt dat de kraai altijd de vogels verjaagt dat de wereld een landschap…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

ik wil geen duimbreed meer wijken zwerf nu door mezelf heb me uitgeschreven uit deze wereld op reis naar het nieuwe ergens ik had nog een tegoedbon voor huisvuilzakken die had ik ook wel nodig opgeruimd staat netjes ik hijs mij op aan de touwen van het nieuwe vertrouwen reikhalzend in de verte gloort het mooie…

Fijne sneeuw stuift voort: éven is de wereld wit, dan grauw als daarnet. De boer dwaalt en zoekt op zijn weiland, ziet ergens nog een witte zon.…

Boos Bang Verward Zo voel ik mezelf Zo kijk ik om me heen Niets is wat het lijkt Het was een harde les Nu mijn draai zien te vinden in deze wereld Het is niet makkelijk Ergens verder op zie ik een klein lichtje Als ik dat lichtje volg, ben ik vrij…

nog altijd slaat ze haar vuisten kapot op muren die haar gevangen houden uitbreken dat is wat ze wil thuishoren, ze wil zo graag thuishoren, waar dan ook ergens bij horen is niet voor haar weggelegd hoezeer ze het probeert zelfs in deze druk bevolkte wereld knaagt eenzaamheid nog altijd rondom haar hart…

ik reis met een steen in mijn twijfelende schoen de andere stapt vastberaden door omdat wij niet anders kunnen ik laat niets anders achter dan de unieke afdruk van mijn onbestemde voeten zegt een stem dat ik plaats mag nemen als ik ergens blootsvoets strand op de wereld?…

Is dit een droom Of realiteit Weet ik nog wie ik ben Of ben ik een pion van een spel Waarvan ik de regels niet ken Heb ik zelf nog de controle Of leef ik iemand anders leven Ik voel me zo alleen Zo verloren Dus maak me enkel wakker Als ik ergens anders ben In een wereld Waarin ik mijn leven zelf kan bepalen!…

Is het u onlangs al eens opgevallen En is het u als lezer niet ontgaan Zag u die advertenties laatst niet staan Van macho's die de site van ons vergallen? Kent u uw eigen uitgangspunt nog wel Waar moet dit heen, Gedichten.nl?…