Alle inzendingen over Gedachten OR één OR oordelen

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

Willekeur en associatie afhankelijk van elkaar Willekeurig welke associatie je ziet Geeft de associatie de willekeurigheid niets Onafhankelijk oordeel een bijzonder gebaar Oordeel zelf Wat is uw bezwaar.…

Emotie wordt doodverklaard Door normen uit de rede Gevoelige waarden leggen Het loodje Hoe druist mijn teer gevoel In tegen het bruut combineren Van waarden en normen In één adem en een droge zin Hoe huilt het onbegrepene Zich door het gevoelig kind Dat telkens wordt gestoord Van het rationele woord Dat heel beredeneerd Als was er…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie.…

vergeef hen die oordelen wablief? ik heb m`n vijanden lief vergeef hen zij zijn blind dragen het kind naar het kruis vergeef mij voor al mijn kwalen ik leef van mijn verhalen verhalen waarin ik leef ik leef mens! één wens de toekomst komt tot nu onder het stront m`n lief wablief?…

Vergulde gedachten blijken schijn achteraf. En grimlacht naar ons reeds het graf. Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen. Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is slechts te leen.…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

In mijn gedachten Woon ik, in de Namen - In gedichten Komen ze voorbij, Eén voor één, En als ik de bloemen zie, En hun liefste geuren ruik, Komen ze weer langs, Eén voor één, Uit de tijd Van voorbij…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eén blik van jou en de sfeer kan volledig omslaan. In gedachten voel ik je handen al over m'n huid gaan... Er is alleen nog jij en ik. Eén woord van jouw lippen en een siddering trekt plagend door mijn lijf. In gedachten voel ik al genietend hoe ik de liefde met je bedrijf.…

enkel voor mij die ene diepe wens: mens, oordeel niet te snel overweeg wel!…

In gedachten ben je bij me Samen heel intiem In gedachten heel gelukkig Samen veel plezier In gedachten één geheel Samen voor altijd In gedachten ons kind in jouw armen Samen een gezin In gedachten doen tranen me beseffen: Samen is slechts nog een droom...…

die voelen elkaar aan Dat gevoel is heel raar Niet echt te beschrijven En niet te begrijpen Twee zielen één gedachte…

Twee paar benen ineen verstrengeld worden één paar... Twee zielen met één gedachte zoekend naar elkaar... Twee mensen intens gelukkig en slapend in elkaar...…

Mijn oude ogen zien wazig, ze verlossen – me van oordelen!…

'T was toch jou met wie Ik liep. Vingerverstrengelend Jij praatte. Woordjes letterend Ik luisterde. Over kleintjes was het Niet.…

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

Negen maanden waren samen één ja lange tijd vormden wij één geheel. Negen maanden samen jij en ik onafscheidelijk géén ogenblik. Veel meer liefde had ik je nog willen geven maar jij koos voor een ander leven. Nu gaan we samen verder in één hart samenzijn en toch apart…

ik je in mijn hart zit je veilig geborgen en liefdevol gekoesterd voor altijd samen één ...…

Vlindervrije lucht Afscheid nemen van de dag Gestorven vleugels…

Eén keer teveel gebroken zal ze nooit meer zo dichtbij komen. Verloren loopt ze ver weg van die plek in steen, verhard heeft ze het overleefd. Getekende woorden branden in haar ogen, te lang hebben stemmen gelogen. Ze probeert haar angsten te verbranden, maar ze verassen bitter in haar diepste bergwanden.…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

ons weer te verenigingen wachtte er een meedogenloos mijnenveld Ook Checkpoint Charlie bleef gesloten en verbood ons om weer één te zijn ons verhaal heeft evenals Berlijn als Leitmotiv een IJzeren Gordijn…

verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren vol haat ingeademd gezicht er was geen wind nergens wind enkel zwavelzuur en één…