Netgedichten

netgedicht (nr. 11.370):

één leven

kijk naar mijn handen
en zie hoe de nacht
zich verzamelt in’t
woordgestamel
van de wind

naamloos gegil
op warme monden
zo zwierven wij
samen vreemd

vingers jaagden
stormen naar
zich toe en werden
in sneeuw
begraven

kijk naar mijn handen
en zie wie ik ben
in de voetstappen
van beenloos bewegen

Schrijver: kerima ellouise, 8 juni 2006

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

één leven

4.1 met 29 stemmen

1.139

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.

Geef je reactie op deze inzending: