Alle inzendingen over Gelaat

GELATENHEID Dat is wat men doen moet. Doen als de warmte teveel wordt Doen als warmte hitte wordt. Gelaten zijn. TEVEREDENHEID Dat is wat men moet zijn Als de regen naar beneden klettert.…

verover mijn hart de slotbrug is weer naar beneden gelaten de deuren staan open ik kan je beloven de schietgaten zijn onbemand gelaten laat mij hopen dat je mij weer wil innemen ik was zo verward laten we dat wat zo fijn was opnieuw een kans geven…

Een vallend blad op een gelaat dat ik eens liefhad Zachtjes glijden vingers door verleden heen tranen ach ik ween Stil, het is goed je hebt geboet bent nu bevrijd Lachend dansend blad op een gelaat dat eens werd gehaat ------------------------------- uit: 'Woordkunstwoord', 2010.…

Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ik heb er niet om gehuild. Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Verstild, gelaten Wacht een versteend dodenbos Op begeestering…

hoe schoon uw gelaat gevat in scharlakenrood oh, hersftadonis…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

In polikliniek wacht veteraan gelaten op wat komen gaat.…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

Door mij Aan te passen Aan ieder ander Heb ik mijzelf In de steek gelaten En ben ik verdwaald…

Trots met mijn gebronsd gelaat Zat ik toch liever.…

Ik ben de vrouw die alleen werd gelaten, die altijd werd verlaten maar toch wacht want ze verwachtte immer.…

Ik spuug hem woede in 't gelaat Hij zegt Wat ben je mooi zo kwaad en wist mij uit…

uit de modder groeit de lotus naar het licht als het gelaat van een beminde die opziet naar de maan…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

met jou gelaten in mij…

----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe bundel van Ted van Lieshout, die in september 2005 zal verschijnen.…

Eeuwige zee en als golven rijzen en dalen dagen en nachten die het gelaat van vlees boetseren Gelaat dat verwelkt en sterft In het nachtelijk uur op bed gelegen in de herfst van het leven Een leven dat zocht maar nooit vond want het zocht dat wat is - de Ene Onveranderlijke Zee Golven rijzen en dalen maar de zee blijft…

Luister, meisje de glans van hun gouden gelaat is gereflekteerd licht door anderen gestuurd…

Wat zou je toch een aangenamer mens zijn geweest als je die artiestennaam naar het grof vuil had gebracht en die verkleedkleren op zolder had gelaten.…

De vlizotrap naar onderen gelaten De zolder stap voor stap toen opgegaan Je wilt niet weten wat ik daar zag staan In verre hoeken en verloren gaten Versleten schoenen in diverse maten Ze kwamen uit vergeten tijd vandaan De vlizotrap naar onderen gelaten Je wilt niet weten wat ik toen zag staan Een monty coat waaraan de motten vraten Wat…

vreemd is het gelaat van de nacht en als losgeraakte touwen stromen twee rivieren regen is wat er liggen blijft lakens alleen gelaten, in de nabijheid van morgen ik herken ze niet en de stappen die ik zet ter hoogte van jouw ademhalen sterven bij leven ontheemd tot op het laatste woord wie zal nog de oevers zien uit dode rivierarmen…

Mijn zoetekauw had er haar ijsjes voor gelaten in Warschau.…

achteraf is voorbij je bent nú vrij om te doen wat je tóen hebt gelaten houd dat altijd in de gaten…

het bestaan -gelaten om dit huis, deze deur te verstenen…

De Sint ziet het aan met gelaten gelaat. Met jarenlang pietdebat in het verschiet houdt hij onverklaarbaar genoeg zijn gemak. Het is of die knar van commotie geniet.…

onder het mom van carnaval tonen velen vandaag hun ware gelaat omdat ze al het hele jaar met een masker rondlopen…

Eén hereniging door warme zachte handen met stralend gelaat die blijven rondcirkelen in een tijdloos carrousel.…

Er lag een bootje aan de kant, heel alleen en verlaten ik dacht: wat een ander ook zou denken stapte in en dacht gelaten: de wind neemt me mee. Naar het midden van 't water, een windvlaag nam ons beiden mee nog steeds dacht ik heel erg gelaten, 'k zit hier alleen, doe er niemand kwaad mee.…

daar ligt ze dan te wachten op haar dood (te smachten al) ik voel dat ik schrik de kleur in haar gelaat en die gelaten blik vredig maar ik ben totaal buiten zinnen de weg kwijt God weet waar het is dat kruid, het mineraal dat haar weer vitaal maakt en haar voorgoed terughaalt als U voor Moeder Natuur de zevende…