Alle inzendingen over Geluidloze woorden o

De nacht is duister donker gefluister De nacht is stilte geluidloze kilte De nacht is maanlijk lichtpuntig bekijk De nacht is zwart kleurloos hard De nacht is Ongeloofelijk Werelds koninkrijk Maar dat maakt allicht niet uit Want de nacht is slechts een plek waar De morgen weer kan komen…

O laat deze zoete goddelijkheid nog lang mijn hart vullen en en laat de vreugde van woorden nog lang in me stromen.…

Met woorden zeg je alles, woorden zijn o zo sterk, maar wat sterker is dan woorden, is de kracht van de lach. Want de kracht van de lach, het maakt niet uit waar je bent, de kracht van de lach is overal hetzelfde.…

oh, droomboom zo doorwrocht ooit blo opschot, doch vlot ontsproten voorts zo fors, hoog op poten toont vol trots zonder schroom, ofschoon voor dor of dood ontloken, boven boomschors onttroond zomerschoon door rode toon omvlochten looft zo'n glorend oktobershow zo doorschoten kop'ren kroon wordt ontbloot voor groots vertoon voor ozo gewoon…

O doornboom, hondsroos, bosolm, hop: loof oogt nog jong, vol hoop, doorzond, doch vlot wordt ’t grosso modo bont, brons gloort, hoogschoon, pomposo. Top! Kortom, loof toont oktoborshow. Hoor: woord voor woord gonst grondtoon O.…

gebaar behoedt hem voor de kracht die zo humorloos naar hem lacht noch dempt de geluidloze gil nog stiller dan voorheen er kleeft bloed aan de ontkenning dat hij niet zou zijn zo grijnst hij zich toe zo ondergaat hij zichzelf in genadeloze reflectie…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

we zouden weten waar te beginnen en tijd speelde geen rol we zouden elkaar raken in vergeten lagen in een ongekende ruimte we zouden elkaar treffen in een geluidloze aanraking zouden we elkaar ontmoeten hoe zou het zijn?…

Een Irakees werd gedood, volgens de letter door dader, volgens de geest door soldaat, dus volgde vrijspraak. Een hoog van de toren blazende Wijkerslooth werd daar afgeblazen door opgefokte politici die de taal van de straat spraken, het volk opzettend tegen Openbaar Ministerie. Doodsbedreigingen per e-mail volgen, waarover schande gesproken…

Ik huil voor u, O België, men draagt daar zonder trots haar naam.…

Zoek hoe de oude olm is vergaan, waarvan de wijze uil lang is uitgevlogen steeds verder van de rotte kern vandaan, in de wereldse trouw was ik niet bekwaam en mijn wortels over het kleed in de aarde liet ontstaan, waarover ik de eerste stappen deed in woord en in de liefde, maar ten telken malen schipbreuk leed.…

I am farloved on Gorman, yummy much She spooked her popsy poem with inspiration I felt a heartlust for an own translation In stonegood Nedderlands, my double Dutch But years ago I climbed to heaven’s hill So no one thought of me (argh!): John O’Mill…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

Een stem die loeihard en triangelfris beklijft Gloedvol intens rake woordenkudden drijft Muziek van een zeestad in groen golvend land Kerk en politiek stonden er in goor verband Ze heeft als kind gruwelijk geleden Nu verbergt vaak een schrijnend verleden In een land vol van dans, woord en muziek werd speelsheid lang wreed paaps verziekt…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

treurende wolken benevelen grijs de zon de dag playbackt de avond ingekerfde stenen rij aan rij uiten gedateerd het verlaten half vergane bloemen rotten boven lijken diep begraven stil knerpt het grind schuifelend de dood aanvaardend.…

De vriend van m'n moeder, Hij is wel een beetje gay. Lang, kaal en lelijk, Maar daar zit ik echt niet mee. Het probleem is dat hij kinderen slaat: Niet kindvriendelijk maar kinderhaat. Dat hoort niet in mijn leven Want ik wil naar de top streven. Dat kan niet met blauwe plekken En als hij aan m'n armen en kleren blijft trekken. Laat mij…

verpulver het potlood de vingers aan de rol rullen geurige tabak likken warm het slijk de letters branden aan rokende zinnen de woorden knetteren een zwevende waas verzilver de katapult het elastiek stil de spil springt en velt tong flarden mompelmoed o nicotine o alcohol o wierook o waanzin dat alle heerlijkheid genoegen vindt…

Hoor, hoe leven verdwijnt in een geluidloze zucht en toch schreeuwend om een wonder. Zo davert de grond nog eens en weer en kunnen we de ogen sluiten. Om alleen achter te blijven met een afgekloven stilte in een te grote leegte.…

Aan de oostelijke horizon - ver weg - dansen geluidloze bliksemstralen als de dunne poten van een spin. Waar ik sta bestaat de wereld uit wuivend grasland en het lied van krekels. In het westen koestert de ondergaande zon roodgewangde wolkenkinderen aan haar borst.…

je speelde de mooiste akkoorden liet in zwart wit kleurrijke vlinders los een vlucht in geluidloze dans op de warme lucht van de avond zag vingers de toetsen strelen voelde vleugels zacht langs me zweven dit intieme moment van dans en muziek hebben wij woordloos als onze liefde erkend…

Herneem, o woord, uw hoge vlucht de tijd wacht al een eeuwigheid. Auto's roesten, stormen razen en de huiselijke haard wordt bedreigd. Hoor toe, o klank, onder uw voeten het ritme van wielen op de rails, met in uw geheugen de eigen stappen op duizenden kilometers aardoppervlak.…

In een nacht Die weigert Zichelf in Een druilerige dag Te verliezen Schuifel ik Langzaam in een Stille stoet van Geluidloze blikken Beesten voorwaarts - Duivelsogen gevuld Met hels licht Staren mij grijnzend Aan, Eco-loss Incidentenbestrijding Kruipt mij tergend Langzaam voorbij - En ik voel mij Verloren in het Sombere…

Als ik het woord brood lees hoe snel ga ik dan van de eerste naar de tweede o? En als ik het schrijf? ----------------------------------- uit: 'Tellen en Wegen', 2011.…

Ach hoe guur is het toch buiten, hoe hard waait toch de wind, de temperatuur doet weten, dat het zich rond het vriespunt bevindt. Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Met achtentwintig benen – niet met één - staan we met Nederland in de finale. Nu vol erin na deze generale. De borst vooruit, met het gestrekte been. Ik ga ze helpen om de strijd te winnen. Mijn pils en chips werk ik ‘vol gas’ naar binnen.…

O! Snaren van m'n jonge ziel Ik voel uw trillen zacht,... Wijl 't woordje op u nederviel, Dat door m'n tranen lacht O! Zacht en zangerige woord Waarin ik peerlen vind, Hebt ge m'n vreugde niet gehoord Toen 'k worden mocht uw kind ?…