Alle inzendingen over Geluk als web?

Ik raakte verstrikt in het web van je woorden die je weefde met ragfijne akkoorden tot gevleugelde gedichten die m'n ziel raakte zijdezacht maar het bleek een illusie en viel uit je web met verpletterende kracht…

gedachten bij jou blijf Als een duivel in mijn fantasie Blijf jij in mijn gedachten zweven Jouw web door mijn verlangens weven Tot ik alleen jouw wereld zie In jouw web ben ik gevangen Een wereld die ik nog niet ken Ik vlucht niet want ik weet, ik ben In het land van mijn verlangen…

het kleine geluk te vaak bekritiseerd nog hoopvol in een lade met alle andere kleine dingetjes.…

Een stem verdwaalt in een web van woorden. Tranen dolen in een kleine ruimte. Te gesloten om gezien te worden. Gezien te worden in een sprookje, een elfje en een kabouter in een kamer vol geluk. Een lach die spreekt. Ze is niet gewoon vergeten. Verloren. Verborgen. Ze leeft.…

Wanneer we pure gelukzaligheid tentoon spreiden is dat dan vanwege puur geluk, of is het maar schijn?…

Web in ochtenddauw Schitterende juwelen Geweven schoonheid…

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

Nijdig als een spin daar zat ze stil in haar web onverbiddelijk…

Radiogolven spinnen rondom mij een web -- van lege ruimte.…

heb uit handenvol herfst draden gepakt wilde mijn web ermee weven heb ze geplakt met luwte en zon in de regen glansden ze prachtig maar de druppels werden te zwaar zij scheurden de lijnen aan flarden ik laat ze waaien zoals het hoort maar de kunst van het web heeft mij altijd bekoord…

een gesponnen web doorzichtig als Brussels kant, klassieke bouwstijl…

de dagen lengen Koning Winter blijft nog wat hangen in een web…

voor ‘t keukenraam drie dagen al een kruisspin roerloos in het web…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

als verlamd zit ik machteloos gevangen in het web van mijn loerende gevoelens…

Condens in het web winter op de achtergrond weer zonnig gestrand.…

Met zijn web kan de spin nooit een kat vangen een reden tot spinnen…

Stijfjes in haar web Zit een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

blijft de vrees die z’n eigen web zal spinnen ten koste van een ander leeg te zuigen uit zelfbehoud, om te overleven, is dat goed of fout ?…

Er was in ons huis een wereld van verlangen, geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun kamers waarin ze verzamelden wat ze mee zouden nemen, hun herinneringen. Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie precies dat zelfde uitzicht, precies die zelfde wereld van twintig jaar her, toen ik hier kwam wonen.…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

Jouw zinnen spontaan verweven met de mijne in dieppaarse gloed gevangen onder het gouden licht van de zon bruisende gevoelens stromen zacht langs mijn naakte door nevelen omhulde lichaam…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Verwarring dat door het weven van verhitte zinnen en emoties erotiek gloeiend en donderend uiteindelijk bewogen stil haar weg vindt door lichaam en geest nakend in hart en ziel uniek ongeveinsd soms naief één op het allerhoogste door totale overgave…

Gehuilde tranen worden gevangen in de zakdoek van de nacht…

als het verre zicht is begraven in het verleden als loze hoop er slechts is om te beleven zie ik niet meer dat wat komt voel ik niet verder dan de scherven van oud zeer ik adem alleen om door te leven het kan niet anders mijn blik raakt verstrikt in een machteloos web door anderen eerder maar door mij nog verder geweven…

ik heb een netwerk opgebouwd waar menigeen jaloers op is lijnen lopen niet altijd evenwijdig ik ontwerp een splitsing hier en daar perfectionist als ik ben ziet mijn geoefend oog meteen dat sommige knooppunten de zelfkritiek niet zullen doorstaan dat houdt mij scherp en artistiek Voorwaar, ik ben een groot kunstenaar bedenk almaar nieuwe…