Alle inzendingen over Gent

Ik heb mij gericht tot het slijk op je gezicht je daden verheerlijkt zoals God mij loont mijn voeten gebalsemd in jouw gestigmatiseerd verleden is het mijn rouw die tranen laat wanneer je gelofte mij terzijde staat als je schreeuw weerklinkt uit de keel van een vluchtende Jan van Gent…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

voor Jan Fabre een vleesgeworden kunstwerk de pilaren beplakt met gandaham vliegen hebben massaal de weg gevonden naar de Volderstraat in de universiteitsstad Gent bij bosjes strijken ze neer op het gewillig vlees bedrijven er de liefde leggen er hun eitjes en danken de god der vliegen op hun blote knietjes voor dit paradijslijke…

Waar wortels knagen en water kabbelt Waar schoonheid behagelijk siert Waar vroeger nu is en vandaag regeert Het is fijn in mijn stad te zijn Waar markten bruisen Schoonheid aanschouwend Torens nog echt zijn en mensen zo klein Mijn stad Mijn thuis Mijn spiegelbeeld Voor en na het slapengaan…

Het was in een oud schooltje, en de ramen waren hoog, dat zich de schaduw van een man tot in de lichtkring van oud stof voorover boog. Linden, kinderen in een onverstaanbaar nieuwe taal, herkenning van een uitzicht bij het raam; en binnen trekt het pleisterwerk zijn eigen krijtkring in een oud lokaal. De schim van lang verloren leven kan…

" Zo sprak Mathieu van Oudenaerdt Van 't afzien waar hij nooit aan went De sprint die hij voor 't eind bewaart Van Gent tot Wevelgem en Gent…

Zevenhonderd spelers gaan op pad voor een Gotchà ! in de binnenstad. De flikken zijn bang voor heftig pang-pang : "Blijft liever droog dan 'dood' en druipnat !"…

De torens van Gent prikken mijn aandacht steenvast op de stad. Zij wenken: “Kom terug!”. Het spel van zon en schaduw belicht telkens weer opnieuw haarden van herinneringen. De stad ontplooit zich. De torens blijven wenken. Als vingers tikken ze mij. Engagement en eigendom weerhouden mij verder.…

Bezorgde burgers kwamen bijeen in Gent voor een echt opzienbarend fenomeen Specialisten spraken er achtereen Ze vertrouwen de hemel voor geen cent Atmosfeer vol strepen; ernst of argwaan? Velen denken; er zit vast een luchtje aan! Bron: argusoog.org door Godelieve Vaesen-Internationaal Chemtrail Symposium-Bewijzen: we worden besproeid…

Een pater uit Gent kijkt me blij aan. ' 't Publiek zal voor mij in de rij staan: ik heb een verrekt formidabele act,' zegt de man, ' 't is een prachtige bijbaan!' In Vlaanderen kom ik wat later. Daar zie ik toevallig die pater. Hij staat voor een tent op de kermis in Gent. 't Is een héél klein insectentheater.…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

Ze leerde hoe zich op te laden Van jutter, Triton, Jan- van- Gent Ze raakte aan haar taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen…

, het gelijk stevent af op theater en marktkramen, de ontstemden eten honing en ik kalk mijn fantasieën op de draagmuren van de polder in mindering gebracht zijn kwelders de horigen, het begraasde land van eeuwig vrucht en druppelend rijp waar de zon zich hecht aan het nakend refrein van oeverzwaluw tot aan de reikwijdte van de Jan-van-gent…

(voor Herman Brusselmans) Te beseffen dat zijn waaier om verkoeling een ijsparapluutje is wat nog altijd meer is dan Nix en toch vermoed ik dat hij de minst geile bromfiets van heel Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen te kijk zet aan een schandpaal, terwijl hij van nature zo schuw is als een misplaatste kangoeroe, feit is dat men loslopende…

. ----------------------------- uit: 'Linkerhart', Gent 2000.…

Oude kranten met verdaagd nieuws dwarrelen voorbij en weg. De regen op de ruit versnippert elke duidelijkheid. Het is weer onweer. Rood-groen-rood-groen, nooit eens oranje, rood-groen-rood-groen-rood-groen, het gaat te vlug, rood-groen-rood-groen-rood-groen, zo is geen verkeer mogelijk, het licht verspringt te rap, soms snellerer…

De kil-zwoele avondwijn wordt gemorst en bedwelmt. Hij maakt geesten verward en doet sterretjes zien. Indrukken sluimeren en flarden stapelen zich op. De sluier van de nachtsirene draait me rond en rond me en wikkelt me tot mummie in; Zonder het te merken wurgsporen krijgen :; spannend ...…

Takkengestel wiegt op de golven van een wind in ontspannen sfeer. Altijd ben je wonderlijk gekleed rechtover het water Met een uitzonderlijke moed, bestand tegen weer en wind Een prachtige structuur van jouw palmbladeren laat mij dromen en zorg je dat ik het heerlijke zomergevoel extra lang kan vasthouden. Je beschermt mij tegen fel zonlicht…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

6 jaar tezamen, 9 maanden getrouwd, 69 keer en meer van, uit, in en aan mekaar : je slaat er pal achterover van. Beha's, kousen en meer verspreid op het slagveld van liefde, de gedachte aan jouw kruis stevig in mijn zinnen gepland, beelden en geuren in mijn geest gebrand : de werkelijkheid in dromen binnengeleid.…

Je kleedde je uit, je zette me in mijn blootje : ik stond in mijn hemd. Je kruiste je armen, afstotend, een streep door mijn verlangens. Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

Wij bestormden de Bastille om onze gevoelens de loop te laten. Later vormden wij de pijlers van spanten die aan de hemel vanuit het Aards Paradijs tot 1 spits samensmolten : een Eiffeltoren waarmee wij luchtkastelen tekenden. Thans zijn wij de raakvlakken van een eeuwige en ondoorgrondelijke piramide in het hart van wonderlijke pracht…

De snelweg van nu snijdt het wandelpad van gisteren af en maakt herinneringen onbereikbaar voor iemand van meer dan tien tot twaalf jaar. Het land van toen ligt daar en hoe graag stap ik in de tijd over wat mij hier weerhoudt. Een scherm van bomen voor het verleden dat ik door de nevel even ontwaar.…

Mijn jouw-indrukken gegrift op stenen tafelen in m'n geheugen staat verzegeld ons gebeiteld verbond vanaf het ogenblik dat we mekaar vonden was het een blik op oneindig was het geen blik meer maar goud dank zij jou, m'n Steen der Wijzen waarvoor ik gouden kalveren terzijde liet.…

Wij zijn de 2 koningskinderen en staan voor het water, uitgegraven door ons trots onbegrip en gevuld met tranen van spijt. Mijn mond zei woorden die ik niet denken kon maar mijn mond zei ze toch. De tranen vielen 1 na 1 en vormden een lawine die de rots doordrong.…

Nauwelijks letten op de druilerige druppels die samenklitten tot een zwellende zondvloed. Geen acht slaan op het tromgeroffel van regen op het verbloem(en)de regenscherm. De wind briest de waarheid en knaagt aan de vergullende dijken van de helende tijd. Zakjes vaderland zullen later de diepe bres opnieuw dichten doch de brakke…

zusje, is een bijzonder dier zo worden ze niet alleen hevig verliefd maar zijn ze ook ontzettend trouw wat toch nergens voor nodig is in het dierenrijk maar mocht de vrouwtjesgans al vroeg weduwe worden toont zij zich een geboren verleidster: op d'r paasbest en met nog eens ekstra opgepoetste slag- en staartpennen lokt ze de jonge genten…

Ik kijk haar aan al kijkend kijkend luister ik haar aan al luisterend luisterend ruik ik haar aan al ruikend ruikend raak ik haar aan al smakend smaak ik de liefde?…

Vroege ochtendkou wind speelt in de bladeren herfstmelodieën Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin dagen bruin verlicht worden door het strogeel van de zon terwijl mijn stromend bloed kleur van de rode bladeren aanneemt Ik raak van de weg en beland in laatste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken. Wanhopig en machteloos probeer…