inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 81.359):

Herfstbeleving

Vroege ochtendkou
wind speelt in de bladeren
herfstmelodieën


Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin
dagen bruin verlicht worden door het strogeel van de zon
terwijl mijn stromend bloed kleur van de rode bladeren aanneemt
Ik raak van de weg en beland in laatste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken.

Wanhopig en machteloos probeer ik aan een tak
te hangen waarop de menig fijne herinneringen van goede
en minder goede momenten nog even schitteren in het wit licht, stuk
voor stuk zorgen zij voor rillingen die zich laten meestromen met de frisse wind.

Ik houd van al die goudbruine schakeringen die heimwee
en nostalgie uitstralen zodat mijn breekbare warm wordt gehouden
Het is de herfst die in het lichaam is ingedrongen, mijn eigen tuintje waarin
haar magische natuur metamorfose zal ondergaan op elk ogenblik, een vorst nabij.

Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren
worden grijs tot wanneer ik word gesluierd in een koude wintermist
Maar, beste lezer, laten wij eerst de lof zingen van deze vruchtbare nadagen
Klanken van mijmeringen en overpeinzingen echter ook nieuwe uitdagingen en groei.

... Geïnspireerd op deze prachtige film 'Gent: Natuurpark Overmeers: herfst, prachtige natuur en ontspannende muziek’: youtu.be/mhF7UhyynV4 ...


Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 16 oktober 2023


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 100

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Bellefleur van Zweymeltael
Datum:
16 oktober 2023
Hoe wij de meanderslingerpaden van leven en dood bewandelen, bruin verlicht door de strogele zon

het bloed stromend door de aderen
in kleuren van bloedrode bladeren

daarvan hebben wij niet het geringste idee, Catherine

we raken het spoor van het grindpad bijster,
de lange zwarte sintels
van 's heren ondoorgrondelijke wegen

en belanden spartelstribbelend
met frisse tegenzin in het laatste kwartier der slinkende maan

in het verlaten desolate landschap van
de laatste zeven woorden
van het vierde kwartaal

wanhopig en machteloos als overgeschoten relikwieën
hangen wij aan een tak

en geven ons over aan
de kale naaktheid op de bodem van ons bestaan...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)