Alle inzendingen over Geweld

lopen aan het water je blik gericht op niets je zag me niet maar dat is geen wonder ik speelde wind of zoiets ik trok je aandacht door golven te maken je stiekem nat te spatten je glimlach verscheen alsof je me voelde maar niet goed in kon schatten ik sprong op je lippen in piepkleine druppels je likte me dorstig op de kus was geweldig…

Een man in het zwart voor het plaatselijke Sinfonietta is één en al stilte net zoals het publiek Hij kust zijn Stradivarius uit 1702 Zijn liefde in zijn nek Pernambuk in zijn hand Het woeste geweld op de snaren doet paardenharen knappen Met zijn viool is hij één Een grootse emotie Hij komt in mijn ziel Ben niet meer dezelfde Hij…

Het waren van die onbenulligheden elke dag het zat me weer eens niet mee ik walgend van geweld besloot te gaan een laatste blik op de canapé en het boek voor twee jij draait met de sleutel het slot knarst een slag verderom ik hol zonder achterom te kijken blootvoets in de aarde ik liefde en vrede ik voel de…

En haar mastodonten geweld walste deze woorden weg. De touwen gerafeld, de witte roos geplet..…

kan ik alles achterlaten nu ik eenmaal weet heb van verleden, dagen aan nachten keten met niets dan adem tekens verdwijnen, de kiem van glijdend geluk wanneer ontkenning breekt in assen doorheen het geweld van vuur kan ik, beroofd van verlangen, liefde in oprechtheid leggen of ben ik al te diep door het gestreepte sterven bevangen…

O, U maakt iets los in mij, ik word altijd zó opgewonden van Uw geweldige vondsten!…

bronstig steigeren aanstormende golven in mannelijke overmoed: hun rollende charge spat open in bruisend geweld om voor haar voeten uit te deinen en te verdwijnen, weggezogen in het hete droge zand.…

ogenschijnlijk is er rust in weergekeerd ademen, opgelucht bevrijd en kwijt, door harde dagen niet alleen een naam: zijn klank is nooit vermoord niet alleen het vrije woord is ruw verstoord door zwaar geweld het potlood tekent bloed en geldt rond zwarte rouw maar trouw aan alles dat waarachtig is druipt de vernis van valse preken…

Probeer toch met z’n allen te zien wat wordt verteld: dat zij die zijn gevallen niet vielen door geweld van mes, kogel of fanatisme, maar door een nietig organisme dat hoogstwaarschijnlijk blijven zal en dat zelfs in miljoenental.…

Tenzij de richting mij verraad, Met een kus, een trapeze, Het woest geweld, de natuur Der dingen, het hete, het zachte. Ik strek mij, tot de verbeelding Waar ik tot spreek, hoek Voor hoek, en oppervlakte, Voor oppervlakte, ook neig ik, Struikel ik, bid ik zonder ophouden, Door Hem die mij kracht geeft.…

gegund aan alle hardwerkende mensen een schitterende reis Thailand HOHO geen plezierritje olifant laat je vooral niet verleiden door die zogenaamde innemende glimlach van de gids valselijk charmant vooraf worden deze geweldige dieren zwaar mishandeld afschuwelijk tafereel wel een goed bericht namens de reisorganisaties…

Afdelingshoofd is een geweldig mooie functie de slijmjurk haalt iedere dag voor mij een consumptie Sta ik boven iedereen op de werkvloer en ik duld absoluut geen geouwehoer. Voor de functie die ik heb vonden ze eigenlijk geen andere gek Ik voel mij verheven boven de rest en de hele afdeling heeft aan mij de pest.…

En als de rook om je hoofd is verdwenen, dan staat daar een geweldige en lieve vent. Iemand waar je energie aan kunt ontlenen en die je accepteert om wie je bent.…

Gestoord geraakt van al dit leven wil ik vertrekken van dit land geweld, oorlog en misbruik heeft mij reeds aangerand Verloren geraakt in dit bestaan stilzwijgend in de ban Ga ik weg en ik vertrek Zodra ik weet waar heen ik kan Vrijheid kan niet worden verkregen geen land is nog paraat zonder zich te laten verleiden tot het plegen van…

dat hoorde bij Van Gogh als Een bijzonder mens Waar anderen stonden Liep hij door Waar anderen hielden Ging hij voor Onder aversie of bewondering Met minachting of roekeloos Al naar hij verkoos Waar anderen doorgaan Werd hij gestopt Waar anderen vervolgen Ging hij heen Onder aversie of bewondering Meedogenloos en wreed Door kil geweld…

drie omroepkwajongens in de sneeuw op het scherm beginnen heel enthousiast te rollen van minuscuul naar groter en groter en groter 112 miljoen over de breedte vrucht van veler inspanning met glimmend gelaat kijkt bekend/onbekend Nederland naar het geweldige resultaat ieder gluurt nog eens goed naar de immense sneeuwbal die abrupt door…

En in dit liefelijk landschap de zoon van de maker, aan een boom genageld, maar geen spoor van geweld of verzet, alleen maar vrede, rust. Zijn lege ogen kijken het landschap in, om zijn mond spelen eeuwige vragen, waarom dan, wie ben je, waar was je, e.d. Zonder verwijt, hij moet hebben geweten wat er zou gaan gebeuren.…

van na de oorlog ben ik geboren in een vrijheid die menigeen net gemist heeft van na de oorlog ben ik hoor en lees nog steeds van oorlogen die ik gelukkig net gemist heb van na de oorlog ben ik zie nog steeds slachtoffers van geweld van hen die voor die oorlog waren van na de oorlog ben ik zonder de vrijheid van nu zou ik hier niet…

moederziel alleen gedragen door de wind wachtend op een steen zit een eenzaam kind dagen niets gegeten van honger bijna dood trachtend te vergeten de smaak van brood vluchtend voor 't geweld van soldaten met geweren zit hier nu deze held langzaam weg te teren Door God en mens verlaten niemand die hem mist zijn hulpgeroep mag niet…

zwervend door een arendsveld zwemmend in de Orinoco voel ’k me mateloos gesteld vrij van hard en loos geweld rennend door een eksterbos dollend met een bende apen vlei ‘k me moe neer op het mos en laat goed en have los veilig in dit dierendom is ’t mij allemaal kifkif : ver van ’t mensenrijk zo krom doe ik wel en zie niet om…

in ‘t bos ging het er flink op los takken kraakten stammen braken heel veel geweld het bos geveld niet langer vertikaal maar horizontaal liggende stammen hierop groeien zwammen de stormschade groot maar het bos is toch niet dood inzending expositie "in het bos" van stichting cultuurpassie van 12-8 t/m 14-9 in bibliotheek…

negentig jaren geleden verstomde het geweld herinneringen bleven indringend en wreed de somme ieperen verdun en de ijzer op de 11de van de 11de wilde hij nog iets zeggen nog in de houding staan maar alles weigerde dienst veteraan henry allingham zijn zwijgen sprak boekdelen afgevoerd in een rolstoel het applaus hoorde hij niet…

Geweldig gevoel zonder een duidelijke naam. Dansend op straat. Met jou in mijn gedachte wachtend op een zonnestraal, die me laat reizen als een ster, voel ik me vrij als een vlinder, die vliegt van bloem naar bloem, bevind ik mij in jouw levenslicht. O mijn pracht, wat heb je me aangedaan.…

doodgeknuppeld door geweld en helse haat, omdat zij vol liefde en goedheid wilden strijden tegen 't kwaad. lachen is totaal verboden op datzelfde vredesplein. zouden ook die beulen weten: dat een vleugje humor 't leven vlugger licht laat zijn?…

Misschien krijg je enig respijt maar al je geld ten spijt, al bied jij een bedrag met vele nullen, al kan je ook geweldig lullen. Ja, na je dood besef je het pas, alles wat nu nog is wordt was.…

We praten en we lachen wat en af en toe een zoen ik streel jou denkbeeldig door je haar het is geweldig om "net alsof"te doen. Ik luister kerstmuziek heel lang maar het doet ongelofelijk veel pijn, te denken dat je samen bent..... maar tóch alleen te zijn.…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong, maar kerft zijn geweten met nodeloos geweld…

Bij het vallen van een gedoemde stad verliet een visser het geweld het vuur zal spuwen iedereen gaat voor 't snelle geld De visser zit aan de waterkant zacht ruist het riet een joint in z'n hand en niemand die klaagt of 'm ziet Een of andere dode zangeres zingt op de radio een lied je moet eerst vangen voor je iets vindt en niemand…

uit scheppers hand kwam in harmonie het paradijslijk land in hoogmoed groeit het eerste virus van de mens snel volgt bloeddorst moord en doodslag als woekerend gezwel de grauwe schaduw van misplaatst geweld bezoedelt het bestaan waarin de mens de rol van kanker is gegeven in een dodelijk samenleven hij is het ultieme kwaad…