Netgedichten

netgedicht (nr. 43.019):

in ogen gestreept

kan ik alles achterlaten
nu ik eenmaal weet heb van
verleden, dagen aan nachten
keten met niets dan adem

tekens verdwijnen, de kiem
van glijdend geluk wanneer
ontkenning breekt in assen
doorheen het geweld van vuur

kan ik, beroofd van verlangen,
liefde in oprechtheid leggen
of ben ik al te diep door
het gestreepte sterven bevangen

nu leegte, vervreemd van verheffing,
zich op een geluidloze lente drukt

(13/13)

Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=t20Smun28DQ

Schrijver: kerima ellouise, 27 maart 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: oorlog

in ogen gestreept

4.2 met 10 stemmen

458

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

lijda, 13 jaar geleden

Blijf liefde in oprechtheid leggen, het is de peiler van ons bestaan,
ooit zal het alles zuiveren!!

Jan Haak, 13 jaar geleden

Zowel intens als vloeiend neergezet. Mooi!

LadyLove, 13 jaar geleden

Prachtig neergeschreven, in deze tijd van individualisering, en haast, stilgestaan bij 'n pijnlijk erfgoed wat nog steeds invoelbaar is.

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Dat wat ogen zagen, groeven zich diep in de ziel.

lewit morgenstern, 13 jaar geleden

grootse cyclus geschreven door een gevoelsdame met rozen om het hart. rozen die de doornen camoufleren.
het leven lag even stil deze tijd.

julius dzs, 13 jaar geleden

prachtige verzen,,
zoals:
kan ik, beroofd van verlangen,
liefde in oprechtheid leggen
of ben ik al te diep door
het gestreepte sterven bevangen

Geef je reactie op deze inzending: