Alle inzendingen over Grot

Hij bond de strijd aan met de Saracenen De koene koning uit het Roelandslied Wie van hem afstamt zegt de sage niet Hij liet een harem delen in zijn genen De Christen-koning werd gekroond tot keizer Door zijn minuskel werd Europa wijzer…

Het grote nabij, voor het getij. Keert weer weder, knielt zich neder. Inzicht in het niet, het grote in 't verschiet. Eenzame loop, het grote kroop. Het sluipt erin, zonder enig beding.…

De wereld zo groot, zo veel te ontdekken, Mijn hand zal er altijd in liefde zijn.…

Ik kan je niet aan, je bent te groot groots in je zijn, je wezen, je geest, je liefde. Ik hou van je, maar ‘k moet je laten gaan, eruit moet je, heel ver weg verdwijnen geen spoortje, geen restant, geen sprank anders vernietig ik mezelf, verrot ik...... gesmoord in passie en aanbidding. Ik moet terug.... Tabula Rasa....…

hij voor iedere vraag een antwoord dat hem zint veertien, ze bloost verdoofd door zijn attenties onstuimig op haar wang geplet met zijn feilloze handen op haar uitdeinende vrouwelijkheid veer tien vertrekt, met hem zijn standpunten, zijn trots hij zal eindelijk leren zingen als ieder maatschappelijk vogeltje zo vrij als het kooitje groot…

Dan voel je grote dankbaarheid, want je bent hen niet echt kwijt.…

een kleine grote jongen bent…

Dansen met een vlinder op de middelmaat van vragen waar jij groter wilde lijken dan wat paste in je hand kleine emmertjes met zand zo licht gedragen naar het water zomaar tranen zou verslikken in weerschittering van jaren Zoveel dingen die jij anders zag maar niet meer terug kon draaien niet voor hem - die kleine man met wie jij vlinderde…

'k Denk aan jou Normaal de dingen Die doorgaans simpel Zijn te duiden Tastbare contouren In mooie lijnen Ademend de passie Over de grenzen van Een dieperliggend Verlangen naar Een wellust Juist intimiteit Altijd passievol In haar grootte…

hoog opgetrokken hangen reigers volledig in hun spanwijdte…

Ze is zo groot, zo warm, zo zonnig; ze geeft straks heel de klas de borst. -------------------------------------- uit: 'Op Pennewips plek', 1982.…

Zij behoren aan de herfst en grote vazen met takken eikenblad die ogen trekken mijn tuin sterft reeds af accepteert geen chrysanten behalve dan de afvalbak als ook zij gestorven zijn…

Hij heeft zijn tijd gehad eeuwen lang alle seizoenen jaar in en uit een ring er bij nog meer diepe groeven. Stormen en regen blad, bloemen, zoveel zaden gedragen. Tot zijn uur had geslagen, hij plaats moest maken voor teloorgang van de tijd. Toch is hij er nog steeds duurzaam mooi mag hij al jarenlang mij zijn grootsheid tonen als…

Mijn ziel is gevangen in een duistere grot In het labyrint zoek ik een uitweg Maar ik dol maar rond Ik zie het licht en voel de warmte Een innerlijke stem wijst mij de weg Maar ik wil niets zien, ik wil niet luisteren En ik blijf maar dwalen In die koude, eenzame, donkere grot…

klein en geborgen zal de dag van morgen voldoende zijn dat besef en een klein beetje lef zal genoeg zijn als morgen fijn zo in het klein een grote stap mag zijn…

hem groots dragen omdat hij eeuwig is…

Je gaat logeren en hoeft je knuffel niet meer mee Loopt alleen de school in, zwaait nog even vrolijk Op die momenten ben jij groot en ik heel klein…

's Avonds op kantoor Het raam staat hoog Langsdenderende treinen waaien koelere lucht binnen Mijn collega denkt Ik ruim de mappen op De tijd zou hier stil staan als er geen licht door de kamer reed Ik trek het raam dicht en het rolgordijn Hij doet het licht uit We gaan Zonder iets te zeggen sluit hij af Tot morgen weer…

Laat ons als volwassen mensen, groot zijn in de daden die wij dagelijks (moeten) verrichten Laten wij klein zijn in het grote en daarentegen groots in het kleine Laat ons communiceren bovendien, minstens zo belangrijk dus; respecteren (Verzoening)…

Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot. Met een onversperbare vlucht Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht, Duikt op in het geringst gesperde, Holt het inwendig grondig uit.…

Het heelal, zo onbegrensd Zo groots, zo wijds en zoveel omvattend... Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

Zo heeft ieder wat te torsen Grote lasten, kleine lasten je hebt het maar te dragen, waar? Maar je eigen lasten zijn, soms best wel eens te zwaar…

Hij heeft zwarte korte haartjes en alles zit erop en eraan ook bij dit groot wonder van dit kindje klein blijven we verwonderd staan.…

Het lijkt op heel veel investeren, maar hun dank is GROOT de tijd zal het leren!…

Daarom deze ode aan de grote zus, voor haar geduld en liefde een dikke knuffel en een kus!…

Gij houdt u groot in ’t moeilijkst lot – De vraag is: houdt ge u goed voor God?…

Hongersnood is groot in China, vooral door de wandelende tak…

De waarheid bleek één grote leugen en dat terwijl mijn gevoelens en hart weer durfden te genieten met volle teugen ineens is alles door emoties verward Geloven in het goede van de mens dat doe ik dus absoluut niet meer mijn gevoel bereikt nu een grens omhoog gaat mijn muur van afweer Als je iemand in vertrouwen hebt genomen die zegt om…

Muren vol met kogelgaten onder het puin, een lichaam, dood het dak aan flarden geschoten 't verdriet van Beslan is groot. We zijn met stomheid geslagen willen, maar kunnen niks doen dit mag nooit weer gebeuren stilte rest ons nog.....…

zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop helaas niet groot…