Alle inzendingen over Grote vaart

Zit er nog vaart In onze welvaart. Statistisch gezien Een beetje misschien Of het wel of niet vaart. De schijn Van welzijn.…

Woordschipper vaart hij uit langs zinbouwen legt niet aan. Zijn vracht steeds kleiner leger de woordvaten in de holle ruimen van woordschippers schip vaart hij voort.…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

een visser vaart uit ver van het land in een wrakkig bootje zijn hart draagt liefde mee op de grote dobberzee het water, water zee zo diep kleurt als de ogen van Anka blauw, zo blauw zijn wonderschone vrouw “bootje, bootje breng mij veilig naar de haven met mijn vissenmand naar het thuisland” * Naar een Dalmatisch volksliedje…

en mooie grachten Het verleden dat moederlijk naar ons lacht Het is onze jeugd waar wij op wachten De vaart der volkeren vaart niet meer Ligt in onze havens te wachten op beter weer Dat is de keuze die we maken in ons angstig Nederland Leegte aan de overkant…

Het hart lanceerde stilstand In een tijd van druk, druk, druk Ongevraagd pauzeren, voelt als verlaten Enkele dagen zonder licht betekent langere tijd een enorm gevoel van groot onbehagen Stilstand is achteruitgang juist zeker als in de vaart der volkeren topsnelheid wordt opgevoerd Stilstand is zeker schoonheid in gevallen van toevallig…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

ze strakten hun witte banen met vleugels en motoren pas later kwamen gedachten en spanningen erbij als uitlaat van hun geestelijke activiteiten in krullende wolkjes nog lang in het zog van hun vaart tot zij verwaaiden uiteen geblazen door de maalstroom van wind op grote hoogte die langs de aluminium huid hun vertaalde woorden…

Het lag in de immense grote kracht der kwetsbaarheid dat mijn leven uiteindelijk oploste in tijdloosheid. In die verte in de vaart der stromen der tijden bleef ik vechten nooit was nooit altijd één.…

het water van de vaart is zwart en hard kinderen spelen, doen een wedstrijd steentje keilen een meisje achteraf zal vrij zijn vandaag tussen het roerloos riet, sterft de treiterbeat het water van de vaart is plat en hard…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

hij voor AJAX al menig barrière met het mooiste doelpunt van het seizoen legde hij vandaag de basis: AJAX KAMPIOEN een voorzet van de lijn naar het doel een snoekduik, hakkie omhoog, wat 'n gevoel de bal schoof verrassend subtiel in het net de tijd werd even stilgezet zulke voetbalmomenten zijn goud waard dank je wel Rafaël van der Vaart…

De soldaat van 16 in Afghanistan. De oude vrouw in Lima-Zuid. Het zwerfhondje in de straten van Saigon. De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen…

Die vaart, die snelheid waren je van het en leken ons van saaiheid te bevrijden. Het onbezorgde leven dat we leidden hield met het glijden nog gelijke tred. Maar dan – het is een ongeschreven wet – kan ons geroetsj ons plots niet meer verblijden. We krijgen met onszelf wat medelijden en willen dat de klok wordt teruggezet.…

Net heb ik zeilen gehesen met bloedend hart heb ik afgezien van de nachtvangers en ik weet nu dat diepte niet kan komen dat vaart niet kan komen als ik niet raaf vrouw in mijn lichaam krassend verlos.…

Iemand zei je moet zoveel vaart krijgen dat je de lucht in glijdt, roerloos blijft hangen, onaangedaan naar beneden kijkt. -------------------------- uit: 'Hartenbeest', 2009.…

Ik ben als de boot die moe van al dat roesten in de dokken vaart.…

aan de overzijde van de stilte de overkant van de taal vallen grote woorden uit onze handen de schone is gekomen onstilbaar mooie ogen als sterren als wit glas haar gezicht de maan vaart de wereld voorbij zachte stappen tussen de schelpen de nacht sluit ons in haar armen de schone is gegaan we leren afscheid nemen nooit van…

Zoals een schip steeds verder weg vaart over de grote zee, zo ging jij ook van ons heen op weg naar een ander bestaan. Ver achter de horizon naar het warme licht vol eeuwige vrede, waar geen verdriet of pijn is daar in het hemelse paleis.…

Als ik groot ben ga ik varen, Varen op de ruime zee; Vader vaart al zoveel jaren, Als ik groot ben vaar ik mee. 'k Wil naar verre landen reizen, Kijken hoe het ginder gaat, 'k Wil het zien wat andren prijzen, Wat in mooie boeken staat.…

Wat was het heerlijk toen om nee te stemmen De grondwet leek heel even van de baan Maar ach, je wist toch al hoe het zou gaan Politici zijn zelden goed te temmen Geen referendum gaan we nog beleven Ons wordt gewoon de wet weer voorgeschreven…

de zon van hem is het grootse moet nog komen het zal ons vervoeren als het mooiste gedicht…

ik voel naast mij het buitenaardse leven en kan met plant of dier soms uren praten dat zesde zintuig is mij ooit gegeven alleen kan ik de mens niet goed verstaan zie in hun ogen grote zwarte gaten waarin het aardse leven wordt gezogen met volle vaart zal het ten onder gaan ik weet dat ik hun scepsis moet gedogen tot aan het einde waar zij…

aquamarijnen doorschijnend water der zee zie, de zeilvis vaart !…

blanke wegpiraat in vliegende vaart geflitst staat er gekleurd op…

In de koude vaart pikken twee futen elkaar. Worden dat eitjes?…

Diepe Gedachten lopen vast op een Zandbank – de Eenvoud vaart nog.…

Opslaande golven in de verzande haven: een schip vaart voorbij.…

na vijf jaar nu vaart een visserman voorbij hij draagt schoenen rond zijn nek en in zijn handen houdt hij slechts Latijn een grote paraplu verbergt de zon voor even, evenals de regen valt ze evengoed langszij het water schittert zijn kristallen glans als de pas geronnen terugblik op zijn ogenblauwe lach deze vijfde sterfdag bloeit…