Alle inzendingen over Hemelblauw

zonlicht klaterde overvloedig de ochtend in het kleine meisje met de bal danste door ‘t gras (ik droomde nog, dat ik dat was) en vlinders waar je keek, het leek een spel van regenbogen witte wolken wiegden langs strak hemelblauw schaduwen bereikten de fietser langs ’t water hij voelde het niet, pas later (toen de regen viel) en de uitweg al…

Ergens op de bloeiende hei staat een lage dennenboom gedrongen maar met wijde kroon binnen zijn kromme takken huist een onzichtbare vinger die druk peinzend groeit het hemelblauw ontmoet met knikkende top naar vier einders wijst onbesuisde reislust en verkenningsdrift uitstraalt dan langzaam buigend tot de grond zakt in paarse kriebelstruiken…

Hoe mistig is de ochtend, waar is de zon toch heen, waar zijn zijn warme stralen, verscholen achter steen, verborgen in de struiken, bewaakt door dauwnat mos, alsof de wolken vallen op 't zilvergrijze bos. De vogels zoeken warmte, vliegen van boom naar heg, waar is de zon gebleven, waarom is hij nu weg, hij was er elke dag nog, men kon van…

een eerste straal de donkere slaap verdrijvend laat vogels zingen maakt de jonge dag tot poëzie: zelfs woorden zwaar als lood zweven naar ‘t hemelblauw en heel eenvoudig dringt een bloem door het asfalt waarop je loopt - mij tegemoet - met lichte tred en waaiend haar waterblauwe ogenblikken in ’t paradijs een glimlach lang begrijpen…

Er crawlt een liedje door mijn koortsig brein een vredeliedje, melodietje, met wat spetters bergfris water, natte pret en sintels erg wit klaterlicht vol schijn- tjes hemelblauw waar vissen vrij in zijn. Er waait een vlinder langs de zware tred van malende gedachten.…

natuur en vreugde wil ik uiten het ander liever niet teken wat harten in het natte zand terwijl ik bezig ben komt vloed breken golven op het land neemt daarna zorgen en verdriet mee naar zee onder schuim bedolven zoete woorden blijven drijven mijn hart houdt enkel vreugde vast hoor het geluid van schuimende golven tegen het hemelblauw…

Hoe zot en preuts ze zijn, Elk met zijn vaantje Van hemelblauw satijn Op 't groene staantje! Hier beet een bruine bie; En ginder, ginder, Vlug weg en weder, zie! Een witte vlinder!…

Sla je ogen op naar het hemelblauw Open je hart als een bloem voor morgendauw Langs dijken wegen en berenklauw De schreeuw van moederpoes haar kittens miauw Och glanzende zwanenveer van ons geslacht Door Goddelijk ontfermen in het licht gebracht Met tranen in ogen het verdriet in donkere nacht Waait Gods adem binnen zonder praal of pracht…

De zee is kalm ze ontmoet blote voeten ze overspoelt ze met zout ze speelt en deinst terug meeuwen blijven ongestoord zich tegoed doen aan levensonderhoud er worden palen geslagen gekleurde doeken vrolijken het goudgele goed van ontelbare korrels de hemelblauwe kleur ons zonnige humeur geen wolk als saboteur De zee kent ons gemoed…

Doornig van wrok staat somber, dor en grauw De distel van mijn ziel, stug-hard als hout, En in mijm'rende zelfmarteling houdt Hij vast de verre herinn'ring, wreed en trouw, Hoe eens zijn jeugd herhaalde 't hemelblauw En 't zeeverschiet, van 't hoge duin geschouwd; En nu, verschroeid en stukgestormd en oud, Kronkelt zijn wanhoop in stek…

goudgele strand kijken naar het neerslaan van de baren met de zwiepende wind door je haren tot je huid bijna rood verbrandt je ziet die fleurige mensen op de promenade je slaat hun doen en laten gade oudjes lopen met hun hondje aan de hand kinderen zoeken schelpjes in het zand en genieten van de kleurige ballonnen die zweven doorheen het hemelblauw…

van zon en sterren vuren doorkruist de rode bloemen ‘t landlicht van buren wat komt als trouwsel naar mij toe dorens uit voeten het satijn aan doe het dwalen langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar zwervende naam in de bries van een bruid ‘t land intens en zacht als ‘t licht binnenvalt tijdloos hemelblauw…

De zon in mijn leven ben jij In hemelblauw gehuld Zweef je in de lucht boven mij In een gouden gloed verguld Verdwaal ik in donkere bossen Jij schijnt door de boomtoppen heen Om de weg te doen verschijnen Al mijn angsten verdwijnen meteen Verdrink ik in troebel water Dan schijnt jou licht op mijn gezicht Meteen weet ik waar ik moet gaan…

verleidelijke dromen naar onbekend verblijf, ver weg in hemelblauw, onder weidse sterren, verwonderd schittert maanlichtzilver, toont heldere, kristallen bronnen vol onbekende maar welluidende woorden, elk synoniem voor lange, mooie zomer kruidige geuren proeven in weids heelal, blijven dromen van lente, zomer, herfst tot roestige bladval,…

Roodgoud met groene weerschijn, Azuur en hemelblauw, Paars, violet en purper, Die kleuren draagt de pauw. Bloedrood van hals, de snavel Lichtgeel als een citroen, Sneeuwwit geschulpt de slagpen, Zo tooit zich de kalkoen.…

ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog Een diepe zucht, ik val uit de lucht op pappa's schoot Pappa lacht naar me roze wolken vleugels Van vergetelheid, milde ochtenddauw bedroefde ontwaken Ontwaken uit nachten van rouw op ivoren vleugels in het Hemelblauw…

er is angst er is isolatie er is hamstergedrag er is ziekte ja dood is er zelfs er is zelfs dood maar we horen de vogels weer zien elkaar op afstand beter nu dan dichtbij de lente kondigt zich zoals alle jaren weer onder kleurrijke hemel die van donkergrijs naar hemelblauw tint mensen zingen voor elkaar klappen en applaudisseren…

Nachten hadden zo hun eigenaardigheden speels en avontuurlijk als een kinderlijke held die het bed deelde met hemelblauwe luchten tranen vielen als regen in het openlijke veld hij hield zijn adem in, als verdriet te hevig werd dan zag hij weer ganzen die in formatie vlogen om een ander land te gaan verkennen met dezelfde emoties als die er…

Lichtgordijn van zonnestralen ongeacht de datum van de dag goed weten, leef gewoon vandaag wacht niet tot de morgen aanklopt Hemelblauw streelt de lucht witte schapenwolken hier en daar gedreven door de warme wind die aankomt gevlogen uit het zuiden Verdrijft de winterse temperaturen die worden terug gedreven, weg van hier weet men zo de dag…

Neergestreken meeuwen op een veld gegroefde aarde, springende stippen van lijn naar lijn, als muzieknoten die afhankelijk van een notenbalk zijn en het azuren hemelblauw als klankbord aanvaarden.…

Vlambloemen vuren in de nanacht in het helder licht van een zomermaan morgen wordt een hittegolf van kracht ramen en deuren moeten vroeg openstaan God kijkt glimlachend achter 't hemelblauw Hij wil dat wij van de dageraad genieten de verse bloemen plukken in de dauw en de uitgedroogde plantjes vlug begieten de courgettes en pompoenen zijn…

Hóóg spruit het heerlijk-gouden graan, dat zijn Uw heerlijk-gouden woorden - en daarin Zie ik de bloeme-sterren hemelblauw, De blauwe vonken van Gods heil'ge Liefde. - Stil ga ik 't smalle pad, zon in mijn hart, Licht is mijn voet, de korenhoofdjes strelen Mijn blijde wijde handen en ik fluit, - Hoe is de zon zo licht! mijn Lief zo goed!…

Door 't burger-huis op laten middag traden Wij de open lucht in, waar seringen-geur Hing over de achterdeur en lente-wind Stil witte wolken dreef door 't hemelblauw. Een kleine stadse tuin, alzijds bemuurd Door grauwe steen, en waar een enge ring Groen gras en witte kiezel 't perk Veelkleurge bloemen, 't éénge, rond omsloot.…