Alle inzendingen over Hemellicht

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

Het licht van hemel niet in 'n dicht .......te vatten De zon speelt met wolken verstoppertje? tikkertje? als in het nauw: katten in straten, stegen op daken door laat licht ......beschenen Is het middag? val van avond? of ergens tussenin? Hemel ontbloot zich even -schuchter- voor ons aangezicht.…

helder hemellicht zelfs als alles donker schijnt hoopvol verwachten…

In 't geruizeloze gonzen Van 't doorzonde hemellicht Lost een vlokje op in 't zweven Van de wolken, uit het zicht Lichte vaart in 't eindeloze Tijdloos op het eerst gezicht Van de kudde losgezongen In z'n eigen spoor op drift Solist met ingehouden stem De ongehoorde, die ik ken Van mijn zuivere geweten Alsof mijn geest het…

uit een wolk van licht fladderde een witte duif boven het woeste zeegezicht stil en als maar stiller de zoete winden uit de woning van 't hemellicht…

Er zijn stemmen op straat, wind en hemellicht - om me is droog gepraat, mijn gehoor zwicht. En er is niets in mij over dan het arme hongrig' verlang - ik heb het zo lang, zo lang, het wil niet meer over.…

Hij staat in de vitrine, mooi in ’t zicht Ooit schoot ik met hem menig hemellicht Vandaag de dag heeft niemand hem meer nodig Door satellieten werd hij overbodig Maar steeds als ik het instrument zie staan Waan ik me midden op de Oceaan…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

Daar gaan ze dan zangers in jubelzang met de levensvorst diep in de borst de berg Sion op waarlangs de zon haar eerste stralen schiet rouw verdriet om dood bij morgenrood in ‘t hemellicht verdrijft witte klederen en liefdevolle ogen het wonder van de rivier…

tijd kun je niet stoppen langs dag en nacht met sterren als lichtbakens geniet je in stilte zou je wel willen walsen op de liefdeswind zwevend op het ritme naar hemellichten die jou de weg zullen wijzen wordt vreugde opgewekt tot leven en louter dynamisch innemend…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

Late vogels vluchten langs blauwe hemellichten richting grijze horizon oktober is op zijn mooist wanneer ik je wil kussen meer afscheidsbrief dan ik letterlijk bedoel voorgoed voorbij die zomerdromen er dansen fraai gevormde schimmen ritmisch in leegte van herinneringen het zijn de vroegere mensen die van mij hebben gehouden, om…

te voet dwalen stormen soms rondom ogen open het leven opnieuw vinden de verleiding aangaan uit de schuilplaats geraken sussend het ritme vinden bemoedigd door het hemellicht niet verslappen immers een bloem leeft op wanneer de neerslag haar wortel hoopvol voedt een zucht niets over het hoofd zien toch misschien net als…

Ik zie tot aan de sterren en van verre wenkt mij het hemellicht. Heeft iedere ster zijn eigen plaatsje die mij wenkt met een eigen gezicht.…

Hemellicht klaren donkere wolken, de hoop doet duisternis verbleken, eenzaamheid zal blijk'lijk vervagen, miljoenen zielen zoeken het licht, die donkere paden openstellen, wegen naar verdraagzaamheid en vrede, verworven met een beetje menselijkheid, die uiteindelijk in ieders hart schuilt, ontwaard in een illusie van wederzijds respect, dat…

Cherubijnengeltjes hemellicht zingend in kerststal en toverboom elkaar verdringend Kun je nog zingen disneygirl tinker bell zing o, denneboom schellebel rinkelbel Wat heb je nodig aan kerstige knutsels verf kwast en kurken en dan aan de slag Guacamole pompons glitterlint sesamzaad bladerdeeg mozzarella wiebeloogjes en lijm…

dromen verlang naar iets dat nog moet komen iets dat niemand anders ooit geschilderd heeft niet eens begrijpen kan wat diep hier in mij leeft daar ligt zij slapend naakt mijn ogen glijden langs haar lichaam dat mijn hart zo heeft geraakt penselen strelen lieflijkheid en warmte die verdoofd kus haar zachte lichaam kleed haar met het hemellicht…

Ik leefde een tijdje apart van de kleuren van jouw hart en ik vond mezelf weer terug bij de kleuren van jouw rug het was een vreemd gezicht walmend blauw in hemellicht maar ik dacht niet langer na en schreef een donkergrijs gedicht over de zinnen die jij sprak die van rood en ook weer blauw zullen we het nog een keertje doen maar dan…

gezaaide grassen kleuren de zwarte aarde als een groene sprei in takkenbossen rust het jonge vogeltje vleugelstrekkend vrij een aardhommel zoemt verstopt zich in een bloemkelk zuigt de godendrank het hemellicht reikt zich vredig in stralen uit door een wolkenbank windzuchtjes waaien rijpe zaaddoosbolletjes over de akker vlierbloemen…

Beschijn hem minzaam, hemellichten! Hij was mijn trouwste vriend.…

Jouw kracht die mij verlicht schittert als het hemellicht. Als je mij verlaat wie ontsteekt dan het licht zoals jij voorheen. Continu met mijn ogen dicht overleeft jouw gezicht. Als je mij verlaat dan staat de tijd weer stil zoals voorheen. We balanceerden in evenwicht omarmd door het avondlicht.…

Licht speelt vanuit het heelal Schijnend over het beekdal Zittend aan een bosrand De akkerrand met kruiden ingeplant Het hemellicht in harpen aan het stralen Aandachtig geniet je van de spiralen Vol bewondering volg je het natuurfenomeen Warmte die op je voorhoofd verscheen Het flonkerspel voelt aangenaam De gloed is heilzaam Het gevoel…

daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een welkomstgroet ik schijn waarachtig niet alleen Op de dorpel van ’t hemellicht voel ik mij gerust als nog nooit De weg naar gisteren is gedicht nu ik ben opgenomen in ‘t ooit…

Hoe als nu plotseling de bazuinen schallen, het hoge hemellicht neerstraalt op allen? Verhoord gebed, gevonden wat gij zocht! Doch God is zuinig op zijn wonderwerken, hij vreest dat zij het zelfs niet zouden merken, tegen elkander schuddend in de bocht.…

'k Wens u een goedemorgen, dankzij mij En anderen, zoals de dageraed En morgenstond, nog liggend in spagaet Zelfs Hiemstra is er als de kippen bij Ziedaer, de dag komt aen met zonnestraelen Routine die zich aen inzicht onttrekt In 't hemellicht dat stervelingen wekt Uit Morpheus' armen en zijn droomverhaelen Ras uit de veren - ochtendgymnastiek…

saamgelegd geelbruine en witte en zwarte stenen, gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het plat invallend hemellicht…

Soms zie ik sterren over de aarde gaan Beschenen door zachte glans van maneschijn Op aarde in zij of fonkelend satijn Terwijl daarboven de hemellichten staan Als edelsteen diamant, robijn of paarlemoer Gracieus, blozend en schitterend als brokaat Geweven uit stof van zilverkleurig draad Zwevend door zalen over gladde vloer Ach ’t schone…

waar de tijd niet meer bestaat en ik alles kan vergeten de wereld even achter me laat en niets meer hoef te weten bedachtzaam dwaal ik door de bossen langs heidevelden naar de kust impressies die mijn geest verlossen van al hetgeen me verontrust waar een schier oneindig vergezicht zwijgend haar verhaal vertelt en het magisch blauwe hemellicht…