Alle inzendingen over Hemelse stem

Stilte wanneer ik mezelf niet begrijp en alleen woorden achterblijven waar ik geen verhaal kan vinden dat jij geloven zal wanneer je me zoekt en met je dromende stem het stof van al mijn woorden zal laten verdwijnen…

leer me de tijd opdat ik de wonderen in uw handen kan begrijpen, de dankbaarheid na al het schreien nog zwarter dan een wezennacht heel mij door uw gebeden en omring me met het oude lied ik zal luisteren naar herkenning naar de kleine vogel in uw ziel omarm mij, breed in het licht, ik zal de dood verlaten wanneer ik sterven…

ik ben niet meer bewoonbaar nu alles schreeuwt om het tekort want waar is mijn wereld waar zijn de dingen die gevoed werden, vertrouwd zichtbaar als grijze adem in het bewierookte gekkenhuis, net buiten de spiegel en het opzwellen van mijn buik waar zijn de ankers die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide zodat ik ze beleven…

daar stond je jouw ogen streelden me vertelden me jouw verlangens een huivering doortrok me het kostte me moeite om jou te weerstaan het was omdat ik iemand anders geen pijn wilde doen want aan je ringvinger was de afdruk te zien van jouw trouwbelofte aan haar die thuis op jou wacht…

De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw stemme horen. Mijn land ligt zo ver en uw stem is zo zacht, en geen enkele ster schijnt mij in mijn nacht.…

Scherven van gedachten dwalen door het stof van voorbijgaande hoop en haar gevonden ongeluk. Pijn herinnert de afgrond die momenten kan bedwingen met dromen die ze met haar lippen leest. Waar momenten en ogen dromen laten vloeien zoals ze verteren en wederkeren. En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen als…

Een geitje zei hem: 'Je verbloemde je stem met wat voicemeel. Je kunt naar ons fluiten!!!'…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Dacht dat jouw stem klonk in stilte van mijn heimwee toen ik voelde dat ik wegzonk in toevalligheden dacht dat ik bekoring voelde in opnieuw beginnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd met gevoelens in alles vergeven dacht dat je mijn stem hoorde.…

Zou je me missen zoals ik jou Zeker op bepaalde uren of als ik in de buurt ben en dan omhoog kijk Zo dichtbij Zou je eens per week nog aan me denken, of twee keer als iets jou herinnert aan mij Misschien als het stortregent en je iemand doorweekt ziet fietsen Ik zal me je stem herinneren en warme hand, zo vertrouwd om die van…

Ik kan een wens doen Maar deze wordt al snel ingehaald door nuchter besef dat vertrouwdheid en het langzaam steeds meer onder bekoring raken van het timbre van je stem niet genoeg is...…

Het lot heeft een eigen stem. Het kan met geluk jouw kant oprollen met hoge ogen. Het benadrukt dan met klem; hoeveel van die ogen jou in de toekomst graag gaan mogen. Er zijn zes vlakken van een onomkeerbaarheid. Een mogelijke optie in de toekomende tijd. Ze tonen het beeld van die vrouw op de kaart.…

Per stem wijzer. Ieder stem krijgt zijn eigen klank. In alle kleuren van bedanken; of van wanklanken met het rode potlood in de hand. Per stem wijzer. Het kiezen laat zich horen tussen jong en oud. Een verliezende kiezer heeft nooit definitief verloren. Zolang die stem heeft en hoorbaar op zijn toekomst vertrouwt.…

want in onze democratie is een stem ergens een illusie Zo vergaat het velen In de arena van de macht deze minister Was groot in zijn ambacht…

Dat de wereld Er beter uit zou zien Als het volk Kon mee beslissen Over onderwerpen die ons aangaan Er was daarover nog geen argwaan Er was hoop op meer democratie Maar na enige referenda Bleek het een illusie Meer stemmen voor het volk Bleek Onverenigbaar on uitvoerbaar Want we mogen nooit alles weten Dus het volk kan een juiste stem…

Een stem die me troost. Neem van me weg de angst die me leiding geeft. De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

'k Draag blauwe jurk was ooit van zus, 20 jaar oud, die 'k in zijnaad wijder gemaakt daarover witte stola, van Syrische vriendin, die die van dochter Daarop blauwe steen met veter om hals, gekregen van vriendin, die 't gekocht van Mexicaans straat kunstenaar Over dit alles, jas uit de kringloop van Urk Heb laarsjes en leren tas…

sierlijk danst de strijkstok over de snaren de anderen strijken volgzaam niet tegen de haren klinkt er een stem van uit de hemel die je beroert imposant hoe de violist de zanger langzaam vloert zwieren ze innig op de maat van de muziek samen één genietend van de akoestiek geïnspireerd door *~ Josh Groban 'Mi Mancherai…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

En daar in Gheops wacht een tombe de sarcofaag geduldig wacht op hem Hij de eens zo levensgenieter met de onnavolgbare mooie en unieke stem Onze Ramses zal ooit hier herrijzen rechtop de armen ten hemel gespreidt onder het applaus als bliksem en donder zingt hij, vecht, huil, bid, lach,werk en bewonder…

Het licht dat uit de tunnel ontwaakte, verleidde haar om mee te gaan. Om de stap te zetten Uit het heden daags bestaan. De geest was verslapt, haar wil was zwaar verlamd, het lichaam voelde aan, Alsof haar bloed was uitgedamd. Het lot leek al bezegeld, tot zij zich plots bedacht, En haalde uit haar tenen, het laatste beetje kracht…

De hel op aarde door verdorven machten Zij verspreiden hier hun kwalijke krachten Misschien heeft Lucifer nu zijn zin Er gaat toch nooit iemand tegenin De hemel op aarde leidt naar het licht Waar ieder mensenkind toch wel voor zwicht De poort van geluk zal opengaan voor een nieuw en erg mooi bestaan Daarom zeg ik nu ook vaarwel en verblijf…

Ik hoorde de trompet niet noch de hoorn, ik zag alleen de wonderlijke lach van een, die in verlangen stond verloren en zong of hij de hemel open zag en of hij stond tussen de engelenkoren en of hij God zag op de jongste dag.…

ik hoorde engelen zingen, het jaar liep op z'n eind maar toen ik de bron van dit hemels geluid naderde trof ik slechts Lucifer, totaal opgebrand...…

maan schuift in haar laatste opus in c in do dus serenadeboogje in een zwarte plas piano wat ooit forte was spiegelkomma aan een hoog plafond straks weg en afgerond…

dromerig staar ik naar de zee lig languit elke straal te vangen voor de avond zich laat vallen als een koele deken op mijn huid koester me in ‘t nog warm geglunder van de langzaam ondergaande zon terwijl schaduwen beginnen te leven spelen hemelse lichamen kameleon verleidelijk vlijt het maanlicht haar schijnsel over de branding en in een…

Als ik naar de hemel ga ontsluit zich daar een poort met ongekende schoonheid en niemand die zich stoort. Veilig onder vleugels van onze lieve Heer geen stress en ook geen zorgen en geen pijnen meer. Maar omdat ik hier ben en aan het leven hang heb ik soms mijn twijfels en ben ik wel eens bang.…

Grijsgrauwe hemel veelkleurige chrysanten kale ruwe berk…

Ik zie de zon en in de verte al de maan aan de hemel staan het is een mooi gezicht het vallen van de duisternis de zon die langzaam gaat verdwijnen de maan die volop gaat schijnen de sterren in de lucht een is er op de vlucht de gouden stralen die naar beneden dalen met hun praal en pracht zo mooi zo teder en zo zacht…

ooit in het stoffelijk gedroeg ons fileprobleem vinden ze daar een grap spraakverwarring gooit men er over de boeg de poort staat open aan geloof wordt niet meer gedaan daar heeft men te veel van ons geleerd elkaar omwille van de Heer verslaan is te aards gebleken de vredige stilte wordt vooral vereerd de poort staat open in de hemel…