Alle inzendingen over Hemelse stem

wie machtigt mijn stem wanneer ik het rode potlood ter vondeling leg en het papier ontdoe van de achtergebleven schors mijn stem geaard in positieve zin schraagt gestaag het gedrag gade van de kunstreizigers om me heen, ik verleg geen activiteit, en weiger de graadmeter te wezen voor Neerlands hoop blanco schuift het mij toebedachte scherp…

En toch heb je altijd die stem gehoord van de vergeten mensen en verloren gegane idealen. Wolf noch schaap was je op het schaduwfeest van jouw ademland met een stem die niet langer mocht spreken dan de stilte tussen de zinnen.…

Hoor je diepste stem volg z’n wijze woorden wees een met hem en erken hij wijst de weg naar onbekende oorden waarin ik nog zoiets als paradijs herken je ware echte stem schat z’n waarde in heb vol vertrouwen in hem en wat ik hiermee win is dat hij mij toont wie ik werkelijk ben…

Zij is de Stem van en voor 't platteland Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand Oostvaardersplassen zet zij naar haar hand Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken Tot in Den Haag de bom barst... hoor hem tikken!…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

je was weg maar je stem zong het lied van de wind jouw vormen kleurden de wolken hoog aan de hemel waar de zon uitbundig de warme lach met je deelde je bent weg maar ik weet je bij mij omdat ik je ogen heb gezien…

zacht Heel alleen moet ik ’t laatste eind wijl in de verte licht op mij wacht Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Ik voel: Mijn weg is vastomlijnd tot ‘t punt van ‘t hemelse onthaal…

Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan. Want ik ging wel eens zwerven, ver weg bij haar vandaan. Genietend van het leven om mij heen, haar stem kon mij bereiken, al riep ze slechts mijn naam. Ik ben nu zelfs al ouder, al ouder dan dat zij toen was.…

in het wegdromen ben jij heel dicht bij mij gekomen als een vlinder streek jouw licht langs mijn gezicht hoorde in je stem woorden die zelfs de hemel bekoorden je ogen deden daarvan uitnodigend de poorten open wij deelden de godinnenschik eerst jij en later ik in wakker worden zijn wij teruggekomen na zeven hemels heftig…

Als Tenebrae in Groningen neerstrijkt Om daar een buitenaards concert te geven, Ervaar ik een gevoel van twee uur ‘zweven’, Daar door dat koor perfectie wordt bereikt. Bewezen werd - ik wou er eerst nooit aan - Dat engelen wel degelijk bestaan.…

Zou wensen in jouw hart waar je slaapt en droomt een zingend leven dansend misschien jouw stem horen terugkeren, hoop bewerend zal weer de grond omspitten de zolder opruimen, het jaar afserveren een nieuw huis inschrijven de bomen laten groeien naar jouw hemel, de zoete stem die naar mij roept, telkens een stapje dichterbij het nieuwe…

Stem die klinkt Als uit de eeuwigheid Snaren die doen wat Jouw gevoel wil laten horen En klanken voortbrengen Vanuit de hemelse gerechtigheid - Mijn handen open gevouwen Naar de muziek en naar jouw stem Doorleef ik mijn eigen Geestelijke pijn met Rillingen over mijn lijf Als jij Starry, Starry Night zingt voor hem Die het…

Ik had vannacht een hemelse ervaring. Een Stem zei mij: Ik wil dat ieder weet dat Ik jou thans benoem tot mijn Profeet en hier volgt vast mijn eerste openbaring: Ik wens dat mannen zich een pet aan laten meten en voorts is het verboden pindakaas te eten.…

Verlangen naar Je stem Je ogen Je lach Verlangen naar Naar de warmte Van je huid Je hand op mijn knie Verlangen naar De ogenblikken Waarin hemel en aarde Elkaar kusten Verlangen naar De zee en duinen Vallend zonlicht Brand verlangen Avondrood…

haar vinger maant voor de gesloten mond op de achtergrond haar opgemaakt gezicht met ogen dicht hoor toch hoe haar stem weerklinkt van alle dierbaren in hemel, hel, op aarde in het niets waaruit de toekomst geboren wordt als kraaiend kind haar ogen openen licht…

ik zag je meteen tussen duizend kleuren rustte jij even sprong op danste leven op het licht van de zon jij was de stem die de koren ontsteeg op weg naar de hemel kan je niet vangen kom op mijn hand kleur het mooiste van vlinders…

Mijn handen in de hemel Mijn stem in de bomen Mijn hart gebroken als een puzzel Mijn emoties Veranderd in lege gedachten, Want mijn leven was één groot zwart gat Zonovergoten mooie stralen Veranderden in donkere grauwe druppels Die mijn hart vulden met ellendigheid…

de pluizige blauwe hemel verandert in een grommend grijs monster alles ademt afscheid in een rivier van bloed keert ze de stenen om haar lied moet de kille gronden warmer kleuren haar schrille schurende stem verhaalt over een hoge waarheid als in een Griekse tragedie…

Wanneer de bloemen een kind als blad nemen en wiegen en maar blijven wiegen ruist er door de wolken en de lucht zo hemels blauw een zachte stem die stem zingt dat de sterren in de nacht de kracht geven aan al de genen die hun lief hebben als de nacht dan het daglicht verdrijft kan de maan samen met zijn vele nachtegalen beginnen met liefde…

als ik kon zou ik je stem uit de vijver vissen bemint op zachte snaren vol van klanken in vrouwenoren aan een stille blauwe hemel wil ik je toezingen jouw naam geeft poëzie aan ‘t leven dat laat mij geloven langs de dreven van flora en fauna van het seizoenbeeld, van adem in een stille ruimte en aan het kind in mijn ziel zal ik zeggen…

drie in Eén het licht de wijsheid van mijn zingen de handen gevouwen in stil vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het…

raakte de hemel in een blauw ogenblik jij sprak als zon zoals god dat nooit kon draalde om warmte te halen uit jouw veelvoud van stralen hoorde je stem en geloof in erkennen de waarheid herkennen de moed heb mezelf te kleuren in eerlijk gebeuren…

Zij zingt de sterren van de hemel sopraan van 'Down-Under' en absolute wereldklasse Haar stem schittert echt ten allen tijde afgelopen 30 april opnieuw Van abdicatie naar mooie kroning Misschien een traan bij ondergaande zon naar beneden, op Zij zingt zuiver als een nachtegaal klinkt bovendien helder als een klok Zij liet Kroningsavond…

Er is te Heiligerlee een klok gegoten en het was in de inzet van zijn stem: of aarde en hemel samen vrede sloten; hij zong - de wil des makers wekte hem. En met de macht van zijn metalen mond riep hij mij aan met name waar ik stond. En stemmeloos heb ik het uitgestoten: 'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…

ik weet dat jij geen heilige bent maar wel de grenzen kent en netwerkjes hebt met boven in jouw ogen hangt de cherubijnen lach het stukje hemel dat ik op oude schilderijen zag als jouw stem ter kerke gaat dan sprankelen noten als nachtegalen omhoog om als regenboog te dalen in kleurrijke sfeervolle melodieën die ziel en zaligheden…

Gouden stem zing mij een lied Ik hoor je en vergeet wie ik ben Mijn ziel zeilt op je noten Naar utopische gedachten Alle zorgen vergeten Mijn oren gevuld Mijn ogen zachtjes dicht De zon gaat harder schijnen Vogels die zwijgen Voor je mooie lied Lief en leed Bewandel je met do re mi En als de stilte komt En alles weer echt wordt…

er staat een boom vlakbij mijn raam het is een treurwilg zijn tranen kruipen naar de winter losgeraakt doorheen de nacht ik wil niet zien waar de zomer ligt of waar ik mijn adem heb achtergelaten ik vlucht wel verder op stille voeten ontkleed mijn dromen van ster en maan want de lippen die mij hebben gekust ze doofden…

trippende ego vergrijzende onmacht loze beloften verpakt in een leus te veel van hetzelfde te weinig herkenbaar schreeuwt om de aandacht neemt bij de neus levend in leegte en zwijgende massa respectloos loslippig in roddelcircuit vertrouwen beschamend de hand in de kassa geeuwt zich verkiesbaar mijn stem krijgt hij niet…

Stem je wijzer op die Jan Marijnissen? Hij, der keerlen God, de redder in de nood, de warme bakker van ons daag'lijks brood?? Zo treedt hij naar voren uit de zijnissen. Nou,volgens rechts komt jou dat duur te staan en kom je door Jan heel diep ROOD te staan.…