Alle inzendingen over Het sluipt naderbij

Een zondagochtend sluipt de kater van mijn buurvrouw moordstil 't lijkt me beter dan doodstil…

Voortijdige dood sluipt blind rond in schaapskleren – we kijken hem weg.…

Gij die mijn grafsteen leze kome gerust wat naderbij Gedenke mij en terwijl mijn Geest U heeft ontwaard en 't U ook niet blijft bespaard Maakt Hij U van Uw doodsangst vrij.…

het heeft geen zin nog langer te wachten er is een begin een einde, een nachtelijke droom alleen in gedachte als een soort fantoom maar wacht toch nog even zo kort als naderbij begeven zo lang als leven…

Tranen zoeken een uitweg emoties overdonderen onzekerheid sluipt snel onderhuids waar warmte was nu kippevel…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God een God van smart?…

Hef toch het hoofd omhoog broeders, Want Gods rijk is naderbij. Wij zullen hem dan zien, Ja ook echt van dichtbij. We zullen dan God lof toebrengen voor zijn troon En zingen voor zijn Zoon.…

Lieverd klompt de trap voor de helft op en dan af, sluipt naar het sleutelgat - ik mag alles weten van mezelf, maar wat is ongeoorloofd schoolverzuim? Wat zijn concentratiestoornissen?…

Je rilde door mijn vraag te blijven, het laatste wat ik in haar ogen las, waren mijn illusies, een patroon in een rimpelloze frons waar elke boom z’n wortels plant in de gerijpte grond, dringt het mos zich op, gestaag sluipt de lente op kousen voeten naderbij de wingerd dwingt het luikend blad te heffen waar ik dacht te rusten…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Nadat het laatste woord gevallen was zakte ‘t duister als een deken over mij Wijl ik nadien die laatste woorden las kwam ‘t einde stap voor stap naderbij In het duister taste een hand naar mij die stil in ‘t dodende duister schuilde In het donker kwam de dood naderbij en hij vroeg mij waarom ik zo huilde Zonder woord verstond hij mijn hart…

Waar de zon niet meer komt staan jonge jongens gekromd en verstijfd te wachten een regenjas komt dichterbij zoekt toenadering wil je mij een wellustige explosie de zon is gaan liggen de maan naderbij kom maar hier ontspan je…

tellen verkrachten de nacht er zijn te veel schapen die woelen op wit verende weide schoorvoetend beuken de uren duwt het opspringend licht gebroken ogen dicht naar de berg hoge dag van naderbij komende muren…

Roerloos Drijvend door Het gladde oppervlak Serene stilte Ruw verstoord Door een plonzende kikker Niemand Zingt een requiem Voor zijn langste reis Het einde Van de vijver Komt snel naderbij Voor de pas gestorven eend…

ZUIPEN met mijn rechteroog precies boven het borrelglas zie ik de bodem van het leven naderbij komen later met het linkeroog precies boven het bierglas vol jenever begrijp ik plots dat mijn kansen voor eeuwig naar Korsakov zijn vertrokken…

Een warme stille woestijn sluipt langzaam in haar hoofd Mensen staren en gebaren Alsof geen van hen gelooft dat zij kletterende watervallen voelt niet hoort.…

waar tederheid sluipt in begeesterende ogen verlangen zoekt naar zorgeloosheid vind ik troost in omhelzende armen kus jij zacht de eenzaamheid…

de nacht sluipt over lichtresten er valt geen sterrenstof uit deze inktzwarte poel rauwe keelklanken voeren de speld richting pijn laat de poppen dansen…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…

angst kruipt onzekerheid sluipt de specialiteiten van de nacht een onaangenaam verrassingsmenu dat je tot de laatste hap nog moet uitzitten terwijl ik toch echt zoete dromen had besteld…

Gij komt, in uw afwezigheid thans, dichter, naderbij, dan toen dit lijf zich nedervlijd’ aan uwer zachte zij. Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

Kerstballen glinsteren Bibberend, waterkoud, Sluipt hij, schoorvoetend, Als iedereen naar 't Orenverdovende Hemelbestormende Vuurwerk kijkt, weg Als een schim: 't Oude Jaar..…

Zacht sluipt de tijd aan me voorbij, traag en voorzichtig, om me vooral niet te wekken. Maar ik hoor de eikenhouten bevloering kraken. Al weken, maanden, of misschien onbewust nog langer Maar toch hou ik me stil, en sluit me aan bij m’n hart, die teder schreeuwt: Hou je dood! Hou je dood! Hou je dood!…

bijna onopgemerkt sluipt herfst in mijn gedichten tussen gevallen bladeren zoek ik pasklare woorden om mijn gevoelens te vertolken met in mijn neus de geur van vergankelijkheid vang ik melancholie in tegenlicht…

Jaren gaan als dagen staan aan de wieg van het moment dageraad en avondrood sluipt heen als stille wind geeft weer wat elke stilte kent de glimlach van een kind.…

Langzaam sluipt de avond nader 'n jas van duister En luister de merels laten nog van zich horen een slotzang Ik ben bang dat woorden blijven steken in m'n keel... Een dichter is ook.... maar een mens.…

Weer sta ik model ben ik object Staat hij zich aan mij te vergapen Hij sluipt kruipt op zoek naar het perspectief Wij, schapen staan vele malen op de gevoelige plaat Je kunt er een dam van bouwen.…

Met zoveel veerkracht komt zij naderbij de aarde moet haar dragen lege glazen tinkelen op tafelbladen het grint knerst met elke schrede Zij gaat niet eens zitten blijft staan onthutsend naakt een Venus zonder armen witkoel als marmer van Delos in haar ogen smeult de zon…

Tranen laat ik om jou die mij achterliet in de eenzaamheid van mijn bestaan Tranen laat ik om jou toen je gisteren zei dat je leven niets meer voorstelde, het einde kwam naderbij Tranen laat ik om jou Sinds ik je gisteren in je tuin vond Rustig en vredig liggend, op het tuinpad zonder tranen…