Alle inzendingen over Hopen

In de hooiberg van hoop Zoekend naar de speld van het spinnewiel Waar het bloed van droop Dat de muur van doornen liet bloeien Daar doorheen hakt zich de held Zijn weg subtiel Om met flair te groeien Als visionair Met het oog van de naald Waardoor hij kroop…

geen idee of voorgevoel nooit gedacht of durven dromen dat het met ons zo ver zou komen ruzie strijd haat en nijd verbannen verstoten is wat ik voel weg de glans weg mijn doel geen gezin geen samen zijn leef ik op herinnering blijf ik eeuwig van jou houden en hopen op hereniging…

Boei me niet knecht me niet claim me niet laat me vrij zijn komen, gaan en bij je blijven…

op Hoop…

Ook al zie en voel je het soms niet, Door alle ellende en verdriet Steeds komt er toch weer een straaltje hoop Zodat je weer verder gaat met je levensloop! Dus laten we nooit de hoop verliezen, En nooit ons gevoel laten bevriezen, Je kunt het ook aan anderen geven, Want een beetje Hoop doet toch weer leven.…

Als jij met je lange haren de wind omarmt en mij doet zwaaien, Dan hoop ik maar. Als jij je ogen sluit, je mee laat drijven en mij verlaat, Dan hoop ik maar. Als jij verdwijnt, opgaat in de omgeving, en je weg plaveit, Dan hoop ik maar. Dat je doet, wat goed is en niet door anderen wordt geleid.…

zelfs het licht vluchtte weg uit de donkere kamers van het huis zonder spiegels waar het lachen verging alleen de schaduw van wat was, is blijven hangen en echoot het verleden tegen oude muren maar aan de kim klimt ongezien de Zon het huisje tegemoet…

Mijn hoop vervliegt in vluchtig denken in gedachten die vliegen over evenaar of pool en ik denk aan hoop bij de einder waar gedachten samen smelten in één hoop. Een hoop die nooit vervliegt.…

een dromenspiegel weerkaatst zoete hunkering naar bemind bestaan…

alles wat er niet is wat niet bestaat is heerlijk ik bedoel niet de godgruwelijke leegte van het niks maar meer de hoop op iets wat alles beter maakt dezelfde hoop die je krijgt wanneer je op een bloedhete dag de koelkast opent of een lichtstraal in een duister bos iets wat alles beter maakt, iets dat een zucht slaakt…

Lust je hem bruin of liever toch iets witter Lijdt straks ons pintje zelfs onder dit klimaat Smaakt onze hop - waar het in feite allemaal om gaat - door ‘t warme weer en minder alfazuren weinig bitter. Dan blijven we verweesd achter met een grote kater En lijkt ons bier steeds meer op kraantjeswater.…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

Hallo, dit zijn mijn laatste woorden ik heb geen zin meer in leven Er is geen plezier hier meer voor mij ik kan dingen uit het verleden niet vergeven Laat geen traan om deze keuze van mij ik hield zielensveel van het leven Part daarom nu met mij ik kon niks meer geven…

overvallen door natuurgeweld ineengeplet door de overweldigende zwaartekracht tevergeefs worden armen uitgestoken in de hoop een levende hand te kunnen vinden roepen om hun dierbaren worden stemmen in de kiem gesmoord vermengd met kalk opgaand in het niets duurt het wachten... oneindig…

je beweegt tegen muren van dromen als kaars in een lege nacht ik zwijg in de bubbel van stilte wanneer ik je lach zacht vang soms is er die vraag in een gedicht of woord dat ik spreken wil zonder geklaag in een rond geslagen akkoord hoe wij dode dagen kunnen ontlopen en met de zon de sterren zullen belichten want ik vang de wind met boerinnenknopen…

soms lijkt de aarde onvruchtbaar het leven dor en zinloos kijk dan even dieper een bloem wacht op de blos van kleurrijk bloeien…

Kort geleden sprak ik God nog zodat ik hem meteen kon vragen naar de oorlogen 'Ja, dat is er nog,' verklaarde hij me 'maar ik heb de hoop dat men zich nog wel zal verzoenen in de basis gaat het immers nergens om: zeg nou toch zelf' hierop lachte hij, als om een goede grap.…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

vermoeide handen zijn slecht op hun gemak reuma laat sporen achter van pijn bij het werken ik protesteer het achtervolgd mij op de borst waarheid is een gouden draad op de zichtbare kant moet ik zeggen, voor mij bij het ochtendgloren van de dag toch is hoop alles om de pijn te bestrijden door middel van rust onder de zon van het noorden…

Een druilerige dag, een vochtige wereld, maar wat blijft is de hoop op zon morgen Een zieke vriend, grijs van ellende een steun in de rug, maar wat blijft is de hoop op beterschap.…

Die deelde hij uit in de hoop op een bruid. Een goed huwelijk moest 'm gelukken. 'De drukkosten die 'k investeerde, zij weliswaar hoog,' redeneerde de man, 'maar de baat wordt m'n huw'lijkse staat.' 't Was al gauw, dat een vrouw reflecteerde. D'r schoonheid bevatte geen foutje.…

een vrouwenfiguur weerspiegelt het verlangen in schaduwkleuren…

Wij liggen op een bietenvaalt, nog wel bijeen maar zonder hoop. Wij wachten op de dichte wagens, met dichte wagens worden wij gehaald. ------------------------- uit: 'Grondstof', 2008.…

er blaakt weer hoop op witte wanden tegen de lege vlakten van te vaste banden die ons binden aan de nood waarmee het late licht naar binnen schoot…

Een boot deint aan de kademuur. Het water kabbelt...rustig! Meeuwen scharrelen op het bijna lege dek. Een dakloze verkleumde man wacht rustig af... Straks, later misschien lukt het hem...een slaapplaats te scoren, al is het voor één nacht. De boot...hij deint nog steeds. De man... hij wacht...hoopvol!…

Er is geen hoop meer voor ons de tijd voorbij Blijf maar weg, ga maar heen zwelg maar in wat niet is Nooit zal zijn laat mij los, laat mij gaan zwelg dan opnieuw In wat wel was maar nooit weer zal zijn…

O…

De schoorsteen rookt, de waakvlam brandt en de hoop rijst dat jij dat binnenkort weer ziet.…

Men zegt: zo lang er leven is, is er hoop, die hoop is vervlogen, want daar ligt ze nu, opgebaard in haar gewone kloffie, dood, hartstikke dood. Er is geen hoop meer, die is net als haar leven, vervlogen met de wind. Dag lieverd.…

er zaait hoop in mijn hart dat niet meer kon slaan dan enkel voor haar de kilte van een dag als een deken om haar heen zacht bewegen nu mijn handen op zoek naar meer van haar laat ik haar betijen met een zweem van liefde een spoor van genegenheid op elke wang wel iets verkus ik het verleden om te delen in het hier kom bij me, bijzondere…