Alle inzendingen over IC-bedden

ik raap de voetstappen waar je ook gaat het pleintje rond de kleine straat waar rechtuit in bochtjes gaat het terrasje lokt met koffie of een slok en keuvelig gepraat zet ze voor je bed als jij de benen hebt gestrekt zij tonen je de weg die onze dag heeft afgelegd…

De huiskamer een jasje met revers gescheurd over een kapotte stoel gehangen schoenen volledig afgetrapt De keuken bordjes opgestapeld al weken niet afgewassen de koelkast al lang niet geleegd De slaapkamer het bed keurig opgemaakt de nachtkastjes keurig afgestoft het enige vertrek waar niet is geleefd.…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

In zachte zomernachten ligt stil te dromen… de witte waterlelie op haar groene bed haar kelk devoot gesloten die op het eerste zonlicht wacht wazig schijnt de maan over de donkere vijvervlakte stil en heel verwonderd wacht ze ... tot de morgen daagt haar hartje met goud bestraald…

Ze kijkt niet op, er is iets mis, moedeloos hangt ze tegen het bed, het laken op de vloer getrokken onder haar blote onderlijf de klem nog in haar haar…

Plotsklaps stond ze daar ze had weinig om het lijf haar bed voelde zacht. Mijn lief droeg een blouse waar ik van moest blozen het blauw viel uit mijn ogen. Strijkend langs haar dij tot aan haar roze plooien ik voel nattigheid.…

Kijk naar jouw foto naast mijn bed en dan is het net Alsof ik je stem weer kan horen, niks mag zo’n moment verstoren. 10 seconden dan ben jij weer weg en ik leg Voorzichtig jouw ring naast die van mij, effe een kort momentje blij!…

zo haar eigen choreografie limieten in tijd een rekbare spanningsboog voor overmoedige werelddagen zij liep de kilometers waren haar beloning zij voelde zich koningin met de mooiste onderdanen showde haar elegante energiek dansende stijl in lichte tred alsof het haar altijd voor de wind ging vermoeidheid lag te rusten in bed…

Blaadjes vallen als tranen, bomen nakend tot op de tak Een bed van bladeren verstomt mijn voetstappen Zonnestralen gevangen tussen 't kalende warm gekleurde bos De geur van de herfst doet mij naar adem snakken Grote sponszwammen schieten als "paddestoelen" uit de grond Herfst ontluikt ...…

Bij het aanbreken van de dag gaan twee vampieren naar bed Nog even wat bloed scoren zegt de ene, dan ben ik gered Na tien seconden is hij terug: bloed om zijn hele mond Dat is snel, zegt de andere vampier, verbaasd omdat hij hem zo snel weer ziet Zie je die lantaarnpaal daarbuiten Ja? Nou die zag ik niet!…

Eenzaam en alleen tussen vier muren opgesloten Geen liefde om me heen ik voel me verstoten Ik wil de liefde voelen maar die is niet in de buurt Dan lig ik weer in mijn bed te woelen en niemand die mij de goede droom instuurt Zo voel ik me al dagen maar het kunnen ook weken zijn Het zit maar aan me te knagen Liefde krijgen vind ik…

Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

We gaan met de familie bij een zieke op bezoek we geven hem wat appelsap en een gevulde koek We zitten met zijn allen te zeuren aan zijn bed van voel jij je al beter hoe maakt de zieke het? En als de tijd weer om is en we moeten gaan dan is de zieke opgelucht en lacht dan heel voldaan.…

Bedankt, voor jou dat ik je kennen mocht en ik van je mocht houden Bedankt, voor al je liefde en je sterke vertrouwen dat ik met jou wel oud zou worden in een bejaardenflat maar nu slaap ik voortaan alleen in ons tweepersoonse bed.…

Samen reden we over het strand zagen we mensen lopen hand in hand overal hartjes getekend in het zand Overal was liefde nergens was pijn maar nu jij hier zo ligt je niet beweegt zie ik geen hartjes meer nergens mensen hand in hand maar jij in dit bed en niet op het strand…

Soms heb ik niets te denken Zonlicht in het hoofd Bij duistere gedachten zwijg ik soms in ongeloof Soms geen geld slechts handen in de zakken of koud op bed Soms meer dan ik aankan Soms rust soms pret Maar soms. Heel soms. Voel ik dat verlangen Op zo'n somse dag in mij…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

ja, ik ben nog teruggegaan maar je geur was reeds vervlogen wat een open deur al niet kan doen ons bed bleef onbeslapen voor mij de bank tot 's morgens vroeg daarna een lange, geselwarme douche pijn en water door het putje tot de spiegel er van besloeg daar was jouw smiley weer, met traan ik heb hem met mijn vinger nog één keer overgedaan…

Ik sta hier net zo alleen als hij daar: de man op de rand van het bed. Valt hij al in slaap? Of noteert hij nog even dat hij net zo leeg is als? Kijk, hij geeuwt. Hij praat met de stilte, wordt moe van zichzelf. zou een stoel willen zijn kon hij comfortabel in zichzelf gaan zitten schrijven dat hij gelukkig was.…

liever, veel liever dan nachtschade in mijn bed heb ik jou, mijn lief in het groen ernaast daar, waar de blauwe sering de grond sierlijk begroet in de luwe schaduw van de toverhazelaar het gras is geknipt voor wat losbandig verzet kom meizoenend rollebollen tot de rozenmaand bloeit en bloesem ons bedekt als fluwelen regen…

het publiek domein loopt steeds meer ten ende loopt de trein niet geeft de school geen les in taal zijn er geen bedden missen we de zuster finaal de politieke vraag is alleen Bos of Balkenende de inkomens in het midden wordt die vraag gesteld inhoud en anderen zijn door experts al afbesteld…

wat in zwart geschreven staat de woordstatus heeft gehaald om op papier te komen is niet het gewone leven maar een eenvoudig surrogaat een betonskelet de slaapkamer zonder bed of hoe een bos met gekapte bomen nog ooit van lente en zomer kan dromen jij bent mijn lezer en de zinnen stylist creëert met witregels kleuren in dit gedicht…

poëzie is meer dan een vlucht hoorde ik in het verhaal van de stadsdichter die het stof deed opwaaien tussen schimmen van eens overleden woorden hij ontkleedde zijn bruiden en bedekte borsten met rijpe mond de handen vrij van wonderlijk gemis het podium volgde zijn bed en ik glimlachte verder naar het verleden…

Daar blijft een echo van iedere stap telkens achter bij het bestijgen van de trap naar de slaapkamer van zoete uren, naar het bed waar liefkozen eeuwig zou kunnen duren. Die kamer blijkt leeg en ik staar naar de hier en daar oud beschilderde muren.…

wat ik bemin is wat ik achterlaat en wat een beetje op eeuwigheid lijkt dromen, vermoeide woorden, de knuffelbeer van een kind dat met waarheid de leugen bestreed en de wereld verzamelde onder het bed dat het geen sprookjes waren omdat de honger steeds luider schreeuwde hoe dichterbij het lezen ook de lakens vervuilde van het…

In bed zei tante tegen oom: 'Het lijkt me niks, zo 'n autodroom.' Hij zei: 'Ik ga alleen.' Voor tante was de pret bedorven, want oom was in z'n slaap gestorven. Ze klaagde steen en been. 't Was jammer, dat z'n autodroom abrupt verstoord werd door een boom. Hij reed er niet omheen.…

Dat de stroomstoring in de Bommelerwaard Bij de meeste echtparen goed beviel Bleek aan de geboortegolf in Maasdriel Intiem het contact zoekend bij de gashaard Zo was na een paar dagen uitgelekt Dat de spanning in bed was opgewekt …Negen maanden na de stroomstoring in Maasdriel is er sprake van een babyboom, er werden deze maand 44% meer kinderen…

Ook bij de stroeve tulpen naast zijn bed heeft een vrolijke rigor mortis ingezet. -------------------------- uit: 'Beemdgras', 1968.…

het onverantwoord denken, de essentie van de eerste dagen in het schenden van taboes als een spel dat niet kan gespeeld worden in een kamer vol met mensen ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen nu deze rotzooi in het rond is gesmeten en ik in bed moet blijven vastgebonden met mijn ogen open o ja, ik zal me goed gedragen bij het ochtendgloren…

Het woord op jouw armenhuid en de adem van het ongeboren veulen met alle liedjes in de zomerwind gezonken beeldloos in een droom alsof het bed weer een eiland is te midden van diepe wateren lijkt het of ik eindeloos minnaar ben in een ademloze stilte, later op de oevers van de draverij langs de rivieren van het droomland.…