Alle inzendingen over Ik kom tot de conclu

Ogen schieten raak onrustige gebaren verraden bewogen zinnen verwaaid in beleefde uren Ik kom pas los in ons jij en ik terwijl elk woord geleefd verdriet spreekt verpakt in een geschenk van het verleden Nimmer was grijs zo grauw, in gelopen passen richting nu waar noord het westen niet meer draagt maar loslaat in de wind…

ze wil dat we haar straks komen afhalen, ze wil door ons worden thuisgebracht ze wil dat we haar daarna heel zacht over haar wang en haren strelen ze wil dat we echt van haar houden, ze wil dat we - al was het maar een nacht - voor haar alleen de aller-echtste pracht van die wondermooiste droom afspelen ze wil dat we haar thuis gaan brengen…

op lieveling een klein eindje maar daar aan de rand van de oceaan komen we dicht bij elkaar verstrengeld in elkaar lief we verdrinken vanavond zinken zinken…

kom zoals je bent kom zoals je was kom als wie ik wil dat je bent schiet op neem de tijd maar kom niet te laat…

Je vraagt je af wat is het doel te zwemmen in kom,het geeft niet in welke richting die ik zwom, mijn kunstjes voor een gebogen ruit, las hoe vertekend de wereld was, na meerdere borrels in dat glas, verscholen onder de schubben van een vis,die niet meer weet hoe laat het is. Uit: "De wijzer slaat door" (pama)…

Heer ik kom tot U Want zonder U kan ik niet leven U hebt voor mij alles gegeven Heer, ik kom tot U, ook nu. Heer ik kom tot U Want Uw liefde overstelpt mij Onbegrijpelijk, ik kan er niet bij U bent altijd bij mij, ook nu.…

Kom, drink!…

Kom me eens vertellen waarom je 's nachts dronken in je bed gaat liggen, schokkend van het verdriet, je ondragelijke eenzaamheid, de wonden in je hart. Terwijl je zulk mooi lang haar hebt en je ogen zelfs glinsteren in het donker, mooi nachtdier, ik zou je lichaam iedere centimeter willen kussen en zalven met geurige, etherische olieën.…

Kom dacht de kom, Wat maal ik er erom. Ik ben maar een kom, Al lijkt dat wat stom En enigszins dom. Laat ik eens onthullen, Ik ben leeg, om te vullen.…

Als de vlinders komen die de zinnen van je huid mogen vangen, de zinnelijke spirit in de ogen, bron van dromen als de knoppen botten, fluisterend gebaar van vingertoppen in de ravenzwarte haren, de koelte van schaduw op de oogleden, sproeten op de wangen, bloesem van je jeugd in een zijden cocon te spinnen.…

op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan het leven te kort kom…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Liefde is een gebaar: Kom maar!…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Uitgestrekt tussen schelpen en aangespoeld zeewier, drijfhout beweegt zich mee met de zee. Zon vraagt: ‘Zou je vlees zich hechten aan je beenderen, als je ‘nee’ zei tegen mijn zomer?’ drijfhout drogend Maan trekt aan mijn water, maakt vloed en ebt weg drijfhout neemt gewicht Sterren banen zich stil een weg van licht.…

ik droomde hoe het vuur warmte en licht verspreidde hoe het een blind vuur werd en alles verteerde ik dacht aan stuivende duinen aan golfbewegingen van de ijstijden hoe alles in elkaar vervlochten is ik voelde je hand tegen mijn wang als een zachte bries in het naakte bestaan…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

de laatste tijd heeft hij het gevoel dat er geen speciale reden meer is om langs te komen hun verliefdheid schijnt al voorbij als ze weer eens afspreken ruikt hij een ander soort parfum. draagt ze een ander kapsel en heeft ze weinig tijd.…

half zeven was het ongeveer toen ze wakker schrok van het geluid ze vermoedde dat het een kindje was dat van hiernaast, het huilde hij ontwaakte ook, langzaam… ze gleed met haar hand over zijn gezicht teder, ongelooflijk teder. haar donkere lippen nodigden zijn mond heel even zag ze hoe bruin hij haar vond toen hun ogen elkaar ontmoetten…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Zoals ik ben, wil ik tot U komen Heer U danken voor het goede mij gegeven Naar Uw wil probeer ik steeds te leven Want U zorgt voor mij, keer op keer. Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met heel mijn wezen Zoals in Uw woord staat geschreven U hebt mij ondanks alles uitverkoren.…

Als ik maar buiten ben dan keer ik mezelf binnenste buiten zonder woorden waaien interne boze buien over weg van het benauwde binnen binnen zitten, thuis in huis zitten het moet, het is Coronatijd en op de eeuwigheid geen verloren tijd en doe je het niet voor jezelf dan doe je het voor een ander veelal ook met intrinsieke tegenzin want…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Er vallen Engelen uit de lucht Onthoofd, verkracht, verminkt Geen vallende sterren Maar vallende drones En dan de kruisraketten De bommen in clusters Op 'steenworp' afstand Bethlehem 'Oh kindeke klein, oh kindeke teer' Laat me niet lachen, schateren, schuddebuiken Laat me huilen, jammeren, brullen van intens verdriet Ik had…

De bril die ik mij aan heb laten meten Bij brillenspeciaalzaak Van der Loo Beviel mij op de eerste dag al zó Dat ik dat graag aan iedereen laat weten. Ik krijg het woord maar amper uit mijn pen, Maar weet, dat ik nu influencer ben.…

Als zinnen al uit elkaar vallen Voor ze gevormd zijn, als woorden Betekenisloos verdwijnen aan Mijn horizon, als letters Niet meer dan holle tekens zijn Die zichtbaar verwaaien in de wind, Blijft alleen de liefde nog Die geen woorden nodig heeft, Een blik, een beweging is genoeg Om elkaar woordeloos te verstaan, Diepgevoelde liefde…

De zon zakt weg met de sneeuw Van een paardebloemen geeuw Vliegen hand in hand als een, Strooien zich overal heen De zon zakt verder met de regen Sprankelen beien overal tegen, Beien bol, langs mijn been, Strooien zich overal heen Daar komt hij, en ik duik weg, In de bloemen naast de heg, Wat een wonderlijk begin, Ik strek me uit, en…