Netgedichten

netgedicht (nr. 46.768):

Als de vlinders dromen

Als de vlinders komen
die de zinnen van je
huid mogen vangen, de
zinnelijke spirit in de
ogen, bron van dromen
als de knoppen botten,
fluisterend gebaar
van vingertoppen in de
ravenzwarte haren, de
koelte van schaduw op
de oogleden, sproeten
op de wangen, bloesem
van je jeugd in een
zijden cocon te spinnen.

Als ik daar adem
voor vond, een laatste
bede op de hoogste
trede van de lentestond,
geënt op marmer
perkament voor de
uren waar de zon op
scheen, wanneer
je mij niet kent.

Als jij die klank mocht
vinden, vraag ik je
jouw gave in tonen te
verwoorden wat mij
niet over de lippen kwam,
spraakzaam zwijgen
uit je kleine mond
namens mij en iedereen,
als dat woord bestond.