Alle inzendingen over In een oogopslag

Eén oogopslag, de contouren van je lippen wapperende haren in de wind, verspreiden een verleidelijke geur, die hoofden doet draaien één oogopslag, laat vlinders ontwaken uit het niets, doet wolken omkrullen waardoor de zon ruim baan krijgt één oogopslag, werkt ontwapenend wakkert het verlangen aan lief te hebben opnieuw te leren genieten…

-+-+-+-+- oogopslag meteen raak op slag verliefd niet meetbaar in procenten opslag x%x%x%x%…

Vernieuwd door het systeem versleten door ruimte en afstand hunker ik naar de lach van onze allereerste oogopslag…

oogopslag De verste verte overzie ik niet wel trek ik naar een paar bomen bewust bij elkaar geplant zodat zij niet alleen staan die ene eenzame aan de zijkant doet mij meer dan ik dacht…

Liefste wordt wakker met Dromende oogopslag Nog ziet zij niets van de stralende dag. Wat is ze mooi in haar ochtendversluiering. Ik wacht geduldig haar zilveren lach.…

zoals een dier kan kijken in oogopslag in onderzoek naar trouw zoek je me om wat ik ben hou je van me hou je me ----------------------------------------------- uit: 'Te leven in tweevoud van eenvoud', 2002.…

Het kwam omdat de oogopslag achterwege bleef. Omdat het voorover viel en nooit werd opgeraapt. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

in een oogopslag elkaar gewaagd stijgen we op elegant bevallig in het kippenvellen doeleind.…

Zonsopgang, oogopslag opstanding, badderen. Vredig ontbijt met een kakelvers ei. Dagblad met kruiswoordje Hersencelonderhoud. Dag kan beginnen verheug je met mij!…

je bent niet weggegaan maar kijkt me uit de spiegel aan jij tekende de lijnen in mijn gezicht gaf kleur aan oogopslag in samengaan veranderde mijn stugheid in een warme open lach ik herken je in mijn spiegelbeeld jij die naast me staat en voortaan met mij verder gaat…

Waar een vriendelijke oogopslag Of het warme in een stem - Een arm om een schouder Van de mens die dat nodig heeft - Al zo veel goeds kan doen Is het helemaal niet nodig Om met geld of goed Zo dikdoenerig te doen…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

zag stilte in je oogopslag hoewel die vragend was je handen speelden in zacht raken mij het antwoord toe zonder woorden streken warme vingers door mijn haar de scheiding van naturen aangelegd bood slechts tijdelijk verzet door dit gebeuren viel alles op zijn plaats alleen de stilte galmde na…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt.…

haar oogopslag zegt meer dan woorden kunnen zeggen haar handgebaar legt uit wat hij niet uit kan leggen haar warme lijf verdringt zijn allerlaatste schroom haar zachte stem verwoordt zijn allermooiste droom…

Op iedere nieuwe dag zie ik je met elke oogopslag. Mijn leven is aan jou gewijd. Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

Want jij treft me: bij eerste oogopslag, jouw verschijning. Je raakt me... jij smaakt naar meer: naar een fikse beet in een wilde aardbei.…

Nauwkeurig probeer ik De woorden te analyseren Die je voor mij verzwijgt, Maar door je oogopslag Overduidelijk kennen laat - Jammer genoeg laat de grammatica Me hier in de steek, want Er zijn geen regels voor het ontleden Van een tekst die niet bestaat…

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

hoe heb ik je lief gehad in het gebed van gisteren in werk van mijn handen of in die blik die lach die lichter is dan zon die heller is en fel verblindend in een oogopslag mijn hart klopt af en eindelijk geen tegenslag…

je kracht omhelst het bloot, de nacht is ver en zo dichtbij, het kaarslicht is boterzacht, smeert mijn hart als oceaan, zo groot, zo diep, als je tegen me lacht om mijn zinnen te ontbloten en weet wat je van mij verwacht, daarin ben ik geen partij voor jou en wordt de vluchtweg uitgesloten, ik beleef de wereld in een vluchtige oogopslag…

Wij dragen gaarne een oranje bandje Om onze pols als teken van respect, Want in één oogopslag wordt dan ontdekt Wie er wil deugen in ons kikkerlandje. Dus wie geen lust heeft om dat ding te dragen Heeft geen respect en wordt verrot geslagen.…

Voor wie er liefheeft en bemint Zijn woorden niet meer nodig Een oogopslag, een stil gebaar De rest is overbodig Want liefde spreekt een eigen taal Wordt in het hart geboren Wie daar zijn zielsverwant ontmoet Hoeft verder niets te horen…

bewolking dreef voor de zon opdat zij nooit meer schijnen zou nooit meer je oogopslag noch je lieve warme glimlach de hemel huilt haar wolken leeg nu je bent weggerukt de leegte immens…

Met een liefdevol gebaar gaat zijn hand door haar grijzend haar Haar olijke blik streelt zijn warme lach met die altijd verrassende oogopslag Gearmd en zwijgend gaan zij voort want hun pure liefde behoeft geen woord…

ik zoek je blik je hand je lijf na een afscheid voor heel even in vaag bewegen kom ik je soms tegen dwalend zonder plaats bepalend waar ben je toch ik mis je hart je stem je oogopslag ik voel je nog…

en zo dichtbij, het morgenlicht is boterzacht, smeert mijn hart in een peilloos meer, zo weids, zo diep, levend wit van golvend schuim als je glimlacht om je tanden en mijn zinnen te ontbloten weet ik wat je van mij verwacht, ben daarin geen partij voor jou en wordt een vluchtweg afgesloten, beleef ik de wereld in een vluchtige oogopslag…