Alle inzendingen over Ingehouden

Vormt daarmee de wentelwiek der lange strepen lucht en eert de eeuwtjes al, voorbij met ingehouden zucht. Gebruikt hetgeen beter met en voor gedachtes nooit gedacht, om hen te vormen zo voor en tegen zielenklacht.…

Zongen wij even Ingehouden, niet meer Of minder lichtzinnig.…

Deze boom wil me voor sneeuw behoeden ...bij nacht en dag Voor wind ook uit het noordoosten ...z'n grimlach Ik herken haar kwaadheid haar ingehouden woede als wind 'r schudden doet Ik zoek haar stam, haar takken zwart van verkilde winter Beschut me behoed me voor kou en neerslag van betekenis.…

de ligbank willen zijn het kussen onder het hoofd zo langzaam bewegen dat ik onzichtbaar word voor het geluid van de regen burengestommel, ingehouden janken van een hond iemand voorbij zien gaan hij heeft zijn hand begint de lucht te wegen die uit licht schijnt te bestaan terwijl ik lichter word even blijf zweven…

Een mens loopt soms op de spitzen van z'n teentjes voor anderen in de kleine steentjes maar onderhuids borrelt er een stil protest en lichtelijk ingehouden woede een goede raad glimlach en tel tot tien dan raak je niet zo gestresst misschien en dat komt je hart zeker ten goede...…

twee dansers voeren samen passen uit een volmaakte glasheldere pas de deux een samendans ademloze expressie van ingehouden gevoel het laat zich lezen ontpopt zich in kleine subtiele gebaren simple things de schoonheid van schijnbare eenvoud twee dansers voeren samen passen uit…

Als een ingehouden schreeuw vanuit de eeuwige Stilte van haar hemel. In deze uren Die leger zijn dan lucht en zwaarder dan lood Zijn het de onvervulde dromen die tegen me aankruipen Als wilde dieren. Is het dit hart dat breekt Bij het besef : zij is er niet, want zij is dood.…

fel steekt hij af tegen de witte hemel een wolk van rood omkranst door zilveren slangen als een druppel langs het raam glijdt de rode cel gedreven door de zwaartekracht langzaam naar beneden het eindpunt nadert snel vol ingehouden vreugde brengt hij nieuw leven in het oude lijf…

ik veinsde stoïcijnse onverschilligheid voor het strelen met fluweel wist de tegendraadse vleug haar verboden deugd de zoete geur van bloed de vorens donkerrood legden in tekening de ingehouden passie bloot ik was geen slaaf aanbad haar slechts met de oprechtheid van mijn lijf liet haar domineren tot de rollen keerden ik eindelijk…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

zij zagen jouw blik keken mee ontdekten de magie van samen beleven een armzwaai je vinger wees ingehouden adem kwam ineens tot ontlading het was feest zij waren op pad gegaan maar kwamen niet aan het was of iedereen hun kleine bestaan zomaar vergat maar in jou herkenden zij stukjes leven waarvan zij dachten die zelf nog…

er ging een galerie aan mij voorbij alleen zij was er niet bij verdween in een vluchtig beeld waarin haar ziel heel even naar mij keek zij tekent de beladenheid van stilte waar alleen expressie spreekt uit een ijlte die met kleuren ingehouden warmte speelt na een ontdooiend begin openen ogen en gezicht kom je binnen in haar unieke…

Omdraaien kan al lang niet meer de strik is onnodig kort haar heeft ook wel iets maar als hij ingehouden vraagt waarom vandaag en niet morgen blijft het ijzingwekkend stil zelfs adem wordt niet gehoord blauwe ogen spreken allang geen stoere straattaal meer zij draait zich wanhopig om vergist zich in de hoogte van de donkergrijze stoeprand…

Zwarte koetsen wachten de koetsier het was wel even wennen hij hoefde niet te mennen we verdragen hier in eerbied de lucht van dampende paarden met ingehouden draf droegen ze de opgebaarde die ooit de teugels gaf tijdens zijn ziekte gepaard met pijn wist de koetsier één ding zeker dat er ook paarden in de hemel zijn…

Met ingehouden adem lag je op me, plank die uit bot. Toevallig uit de hand gelopen passeerde ik. Je pakte mijn hand. Deed me handpalmen aan vingertoppen liepen melodieën die ik niet kende. Iets werd ik van je, gek, voor eventjes, misschien een eeuwigheid, vijf seconden, van je haperen van je volmaakte toon.…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

Bliksems boven de stad ik wil naar huis, naar jou waait liefde door de bomen ze spoelt in de goot vliegt soms met ingehouden adem ergens naar binnen waar ze welkom is om klaar te staan in een droom sterker dan zorgen en ze bliksemt maakt mensen bang (soms wijs) ze beschermt mij brengt me thuis en raakt me aan…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

de lach heeft jou nooit verlaten vaak schieten tijdens het praten de tonen omhoog beginnen je ogen te glanzen en dansen je wangen iets ingehouden na een licht proestend betoog jouw lach is als het golven van de dag in kleine rimpelingen zie je lieflijke loopjes beginnen die zich krullend vergroten om later in rust te…

het is de pijn die ik altijd voel ook bij anderen een gemis als ingehouden lijden om wat er niet meer is het verlangen om steeds op weg te gaan naar liefde en geluk een levenslang zoeken naar het ontbrekende stuk mystiek verwijs vond jou in het kieren van de hemel jij opende handen vol herkenning in onze bestemming terug…

Ik buig het hoofd tast aan het blad en stil het ruisen tussen lente en ingehouden winterjaren. Zoals de zomer zachtjes waait leg ik mijn handen om de dagen en later zo ver van je geboorte af.…

doorstond zijn rots van weeromstuit hagelstormen en orkanen hij brak op ongehoord geluid van ingehouden eigen tranen verdroten droop zijn edelsteen bergaf naar donkere oceanen verschool zich daar in het gemeen van angsten en gebonden wanen soms schittert op het watervlak een glimp van ongetemde kracht ontkent een blauwe hemel strak…

Ooit woonde zij in haar gedicht waar op de eerste etage letters licht bedrukt muren sierden en de donkere zolder moeders taal en tekens verborg had zij een heerlijke stek het is haar ingehouden adem die het alfabet een zetje geeft en in het donker trekt zij moederloos de laatste sierlijke letters uit en zet haar prachtige taal te huur…

geroezemoes en ingehouden stemmen de rij is lang zeker een uur wat zoeken wij wij afgedwaalde mensen ik kijk omhoog gouden gewelven verhalen van profeten en een spiedend oog pas waar de kaarsen branden daar wordt het stil twee mannen naast me, jongens nog sluiten hun ogen leggen hun zorgen neer…

doodmoe zwerf je kermend langs desolate straten van ongekend geluk stokoud lijk je gekrast, gebroken geen mens meer maar een lijkje wie weet weent je besmeurde einder loos als hij ziet dat je gekrompen liefde toch beschut tegen ijs koude regen in je ingehouden klacht sterker dan steen stut je schouder toch je tere kind in…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

kan schoonheid ooit mooier zijn dan toen die dag was in alles ingehouden adem benemend om te zien, stil verlangend ja herinnering tastbaar als huid teder stilte strelend voel ik haar warmte onderstroom van levend besef, ik: uitverkoren was ik, ja verte, zacht zeurende pijn om wij; kan ooit de diepte vervagen?…

een hartje van goud ze wist het niet van zichzelf het goud houdt afstand twaalf en een half jaar herinnering in het brons kleurig eikenhout onder eigen helm grote ogen gesloten wanneer vlieg je weer het rode gezicht paars van ingehouden kracht op gouden tors - de paarse vogel in de ondergaande zon kan elke wolk zijn…