Alle inzendingen over Is alles wel liefde?

in de bittere zinnen die alles beloven alvorens dat opnieuw weer uit te vegen als verwaaide as van de vergetelheid dat niets ons scheiden zal tot mijn haren zullen bleken, om uit te vallen als bladeren van een oude boom, om sprakeloos toe te geven dat ik mijzelf en de omgeving nog niet ken, wat blijft zijn bergen van onverteerde liefde…

liefde zijn...…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

Gij moet wel liefde zijn, want zo onmachtig - ik kan slechts in U leven want overal en nergens zijt Gij - einder en verlangen ver voorbij. Een licht dat niet te stelpen is, een fel vermoeden dat niet wijkt, een stem die roept en zwijgt, een schaduw die me wenkt en drijft tot waar ik niets meer weet.…

Net zoals onbeantwoorde liefde, maar wel liefde! Misschien wederzijds, mischien ook niet. Wie zal het zeggen? Alleen wij 2, en zelfs wij niet. Maar het blijft liefde, onbeantwoorde liefde!.…

geen verweer zonder weerstand overgegeven aan iets dat wel liefde moet zijn tendresse - Zärtlichkeit - tederheid is het betasten van de ziel dat aanvoelt als een vorm van opperste zaligheid devotie haast dat het zoeken naar juiste woorden wellicht overbodig maakt…

Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en wat ik voelde moest wel liefde zijn, dat wist ik zeker. Want daar had ik tenslotte mijn hele leven over nagedacht.…

In mijn droom krijg ik wel liefde Ja, dan slaagt de passie wel Maar in ‘t onvervalste leven Lukt de liefde niet zo snel In mijn droom ben ik gelukkig En is alles echt ok Maar in ‘t authentieke leven Zit ‘t al heel lang niet zo mee In mijn droom kan ik wel dansen Heel gezellig en intiem Maar in mijn echte daag’lijks leven Leef ik eenzaam…

Oh, dat onvolmaakte verlangen, zo met enig lot verbonden, zacht ontaarde onrust, spiegel in de tweedeling van geaarde geslachten. woeste drift van het ongewisse in een warme golfstroom, avontuur gebonden…

Kringloop van de vragen, het gras waarop we lagen heeft zich allang weer opgericht. buigen sterren en de maan naar dat kleine stukje grond om de wereld even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waaronder je ligt, waaruit jij korrels vrolijkheid blaast uit de toekomst in beide monden, zorgen, zoet en bitterheid…

Als je het liefst bij elkaar wilt zijn, elkaar troost bij verdriet of pijn, alles wil geven aan deze, dan moet het wel liefde wezen.…

Het lijkt wel liefde maar dat kan niet zijn. Want ik ben een robot De dagen lijken op elkaar Maar toch is het raar Want ik word een soort van pijn gewaar een zeurende pijn van een groot gemis een droom over tederheid die ik zo mis. Maar dat kan niet zijn Want ik ben een robot zonder doel of gevoel.…

en daarna, fluister je wat komt daarna ik voel de herfst door me heen gaan, enkel de herfst en geen andere vragen die sporen dragen van holle huizen waarin niets zich kan hechten behalve de onmacht, immer herhalend zoals witte kruisen, lijf aan lijf nooit uit marmer of uit letters van leven wel liefde, liefde, zoveel liefde…

Een land waar geen wapens bestaan, wel liefde en geluk, waar het mogelijk is om elkaar te verstaan, zonder een haatvolle blik. Het land ebt voor m’n ogen weg, De regenboog verdwijnt, Ook nu heb ik weer grote pech, Wanneer de realiteit verschijnt.…

Vaarwel, vaarwel, het bruine bos; het was wel liefde, geen zonde dat ik God schoot de zuivere wonde: boog, boog, gij zijt nu krachteloos en los.…

liefde vindt…

Zoveel weten we niet van Liefde, alleen Dat – Liefde Alles is.…

Op school was ik het slachtoffer van getreiter ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond wel liefde maar ik had geen geld er doemden demonen op uit allerlei gedachten ik begon met het lezen van geschiedenisboeken er kwamen grimassen op de herinneringen ik deed wat ik niet laten kon ik verlangde…

Speel je weer tikkertje met mijn gedachten Speel je weer verstopppertje in mijn hoofd Dat het mijn beurt is om naar je te smachten Als ik je dan weer gevonden heb Ik jou mijn hart en jij mij jouw hart belooft Ze zeggen wel Liefde is een spel Maar een spel speel je om te winnen En jou wil ik gewoon beminnen Eerder nog zal ik mezelf…

liefde op zijn pad maar de hemel is gevlogen…

Wat is liefde? Is liefde onvoorwaardelijk, en zo niet, is het dan wel liefde? Als 't liefde is "tot de dood ons scheidt", houdt de liefde dan daarna op? Wat is vriendschap? Als we elkaar nooit nodig hebben in het leven, hoe weten we dan zeker dat het vriendschap is?…

- Wel, Wendy woont waar Wilma werkt... Waarempel? Waarachtig? Wel, wel, wel...…

liefde in een heel zeker weten wij delen eeuwigheid zijn deel van de oneindigheid van leven wij hebben eindelijk onszelf begrepen als goden in een hemel die voor ons moeder aarde zal zijn…

Het is niet alleen onverschilligheid, in zekere zin is het misschien zelfs wel liefde die hem dwingt, er is geen paradijs zonder rentmeester. Hij is gelukkig met het landschap, maar gelukkig met het zoeken, coördinaten wijzen hem zijn onzichtbare plek, zijn utopie is de kaart, niet de wereld.…

't is liefde of haat.…

Er ligt een grasland bij de rivier aan de oevers waar paarden grazen en een bankje staat met in het hout jouw naam geschreven je zal het lezen, vroeg of laat waarom staat daar jouw naam geschreven je staat zo helder in het leven misschien wil je wel liefde geven je zal het lezen, terwijl je praat en er varen schepen voorbij blij met de…

medemens door je heen dan stroomt er een traan die je rustig kan laten gaan de mens staat niet graag alleen in het leven de mens wilt altijd wel liefde geven Een mens soms zo teer toch wonderschoon…

Dan hoor je ze Kom spelen met de bal Buiten zijn we Jouw vriendjes Kom En dan weer die stemmen Ergens ver verloren Anders dan de werkelijkheid Sommige zijn dood Oud grijs en anders Naamloos verloren Zomaar ongevraagd verschijnt Een helderlicht kindergezicht Je kent het kind Ergens ver verloren.…

Zij ziet in`t veld Madeliefjes staan In het gras dwarrelen Bloemblaadjes Één voor één afgeplukt Hij is misschien geweest Zij houdt wel of niet En Zij plukte voorzichtig Zuchtte diep Hij houdt wel of niet.…

En iedereen lacht en is tevreden Want het kon dus wel, smeden van een band Spontaniteit, is lang geleden Maar eindelijk is er geluk aan onze kant Vergeten zijn de mindere jaren Verdwenen zijn de on sportiviteit Weg zijn de irritaties Wat overblijft is een toffe meid Die iedereen zou moeten hebben!…