Alle inzendingen over Jolande Sap

Ik voel mijn gewaarwording Waar ik tot op de dag van vandaag Nog zielen van heb De kracht die ik put uit olie bronnen Wiens sap mij angst aanjaagt Ik zal branden Opdat mijn dialect onverstaanbaar wordt En ik hijg In mijn vlucht poging naar een plek Die ik niet bedenken kan…

hoe vroeg in het seizoen een braambes naar me lonkt, zo ogenschijnlijk paars en rijp hoe onweerstaanbaar mijn verlangen naar haar zoete smaak, de vrucht zich gewillig plukken laat hoe bitter nog haar sap dat over mijn tong naar binnen glijdt, mijn lust zo snel vergalt…

D3 en A plus calcium en B Helpt u de winter door in kruidenthee Van vogeldokters die daaraan verdienen Een heksenketelbrouwsel uit het fust Zo'n sap waar zelfs de hond geen brood van lust…

Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg…

Het moment van doodsangst en duizelingwekkende ademnood Mij een wonderschone schim te binnen schoot Me aanstootte blij en opgelucht De tijd perst sap zelfs uit de droogste vrucht l.v…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

de boom die hevig naar de hemel vorkt vraagt niet om het inslaan van takken die de wolk met vuur naar de aarde werpt wat gebeurt er toch tussen hemel en aarde dat in een flits en een klap de boom en de wolk hun kracht verliezen de wolk het vuur de boom het sap?…

een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

Ik bijt kinderkopjes, het sap tussen mijn tanden vergeelt mijn oogopslag ze geven geen kik, langs de stoeprand veeg ik het speeksel glad, als gedachten aan mooie witte winters waar kou niet deert de restjes peuter ik -onordentelijk- uit mijn melancholie.…

wil de horizon voorbij maar ben getogen uit vette klei die veel te vaak verdronken is ze zuigt me terug als ik ontstijgen wil de wortels lam de stam weer te beschonken is dan wuiven slechts mijn bladeren door geestrijk vocht dat in het sap van aderen verruiming en vergeten zocht…

Op Vlaamse scholen drinkt geen kind meer cola De suiker maakt de Belgen veel te dik Voortaan sap en watertjes in blik En klachten stoffen weg in een bureaula Het calorie-arm drinken doet hen goed De wraak van suikervrijheid is zo zoet…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

Zoet-zacht glanzend in hun sap, zacht-zurig tussen tong en tanden, vol-rood rondom en teder-blank van binnen, zuur-zacht de wangen tot elkaar getrokken, fluwelig, niet-melig. Heerlijk en onontbeerlijk. Zoals jij eigenlijk.…

Op tafel ligt hij zwaar en rond, ik ruik de zachte geur Het water loopt mij in de mond denkend aan de groene kleur van het vruchtvlees vol zoet sap dat voor ‘t oog ras zal ontstaan verleidend tot een eerste hap als ’t lemmet er doorheen is gegaan.…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

's Avonds zie 'k de sterren geren, die daar zitten, hoge en fijn, als ik, moe van ‘t lastig weren onder 's arbeids leed en pijn, ene oogslag naar omhoge buiten 's werelds enden sla, en mij eens de hemel toge nog, aleer ik slapen ga. Al de lieden rusten neerstig: hier en daar nog een die tiert, en de blijdschap…

Het zoete sap maakt me willend, heel stillend.…

als ik de nacht dicht in het geel met wolkensluiers die een droommantel ontrafelen ster gemijmer fluistert hoe oktober dagen de herfst kleurt in warmte tinten gebotteld in het sap van appelwoorden zul je dan in mijn poëzie verdwalen in windregels lezen hoe een vrouw onder die ene boom een bed van liefdesbladeren voor je verwarmt…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

tuimelt het sap niet uit uw mond? ik zwem in de zee mijn huid wordt nat en dat is dat…

Die morgen waaiden de bladeren als vlinders, bevlekten de bodem om de aarde te bedekken paddenstoelen te beschutten tegen de belofte van de kou de winter uit het noorden Kracht zuigt zich uit het blad spaart zichzelf in het sap Het stroomt langzaam op weg verdikt zich in de wortels herinnert zich het groen het wit van sneeuw en ijs…

Hij heeft dat kleine glimlachje van Wibi Ze dacht dan ook: 'Dit is een flauwe grap' Nu baalt ze als haar stekkerdoos, die Sap En staat ze tegenover Tofik Dibi; ' Een open strijd, een fijne kandidaat (Jij trouweloze valse onverlaat!)'.…

Het herfstig gele blad belicht de rijke oogst van peren vol met sap en roept kom dans met mij. De herfstig zoete zon bestrijkt me ‘s morgens vroeg zo super zacht alsof het avond is. En het herfstig droef gevoel voor al het moois dat binnenkort voorbij is, omarmt me.…

Achter elke boom weet hij een schaduw en ziet hij bloemen met fletse koppen boos buigen naar bijen die door hun giftig sap ter aarde storten. Geen dienaren van de liefde maar haar demonen zijn het die zijn hart bezitten en zijn wereld bewonen.…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar: waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot.…

Groen Links heeft nú een punt, zet u maar schrap Een geniaal idee in crisistijd En absoluut een tópprioriteit Een monsterscore wordt dat straks voor Sap Wat is de grootste schande in dit land Geen gratis water in het restaurant! Groen links wil wettelijk vast laten leggen dat elk restaurant gratis kraanwater moet schenken.…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot -…

Hoewel het resultaat valt af te keuren Weerklonk op het congres toch luid geklap Voor de inténties van Yolande Sap Voorlopig hield men het daarom op treuren Dus als straks van Groen Links geen zetel rest Dan geeft dat niks: Ze deden goed hun best. ---- ...In hun oordeel over deelname aan de missie in Kunduz hielden…

Groen Links gaat onverwacht dus toch akkoord In Kunduz te gaan vech..eh sorry trainen De leden zitten met gekromde tenen Maar Rutte geeft garanties, érewoord Hier eindigt haar ontluikend leiderschap Zoals ooit Pipo zei: Sápperdeflap!…