Alle inzendingen over Jouw Opus Magnum

Zachte tonen klinken, walsen teder dansend naar het licht handen raken vol van liefde juiste snaren verbinden leven voor het leven stil slaan andere handen kruisjes op het drumstel van de tijd terwijl de roffel doorklinkt in de aderen van bestaan speel jij jouw opus magnum in het beloofde nieuwe land…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum!…

Iedere snaar trilt van verlangen zwart en wit dansen geluk elke toon wordt warm gevangen in de klanken van een heerlijk stuk Na de harde zware noten als requiem op papier gezet vliegen vleugels onverdroten door elk refrein en ieder couplet Met de dood als laatste halte het pedaal nog eenmaal aangeraakt krijgt het opus magnum gestalte…

Mede geïnspireerd op het snelsonnet van vandaag, met dank aan Coenraedt van Meerenburg en deels op het fraaie van gisteren, waarin Inge Boulonois een ode brengt aan Gorter en de mythische hoofdfiguur uit zijn magnum opus, Mei. __________________________________ ZONNEVLUGJE Het volk van Kaag, van koning en van kazen Van kilometers wachten op…

Ik weet als Socrates dat ik niets weet Maar sta niet in voor wat ik nog wèl weet Nog minder weet ik waar dit vers heen gaat Rewind fast forward Ariadne's draad Ik ben de binnenwereld afgedaald Der Sferentrilogie van Sloterdijk Van Bellen Schuim en Globes Woede Tijd Al zijn die laatste daar niet aan gewijd, Zijn magnum opus is niet…

Tacitus pende het Allesverzengende Magnum Incendium Vurig bijeen…

Met eeltloze handen zwoeg ik verder aan de kuil, mijn misantrope opus. Waar het schrijnt als zomerjeuk, hoor ik het lome ruisen van de populier. Laat me mijn ziel schurken, genadig tegen jouw robuuste rug en vertel me van de zwaluwen terwijl ik deze dag bezweer…

waarom doe je me pijn ik wil niet anders tegen jou zijn. is mezelf zijn niet genoeg? ik wil niet naar de kroeg. zoals jij, jij bent anders dan ik. jij past niet bij mij. ik kan er niet meer tegen. op hoop van zegen, dat jij verder een gelukkig leven leidt zonder mij. het spijt me, je moet verder zonder mij: dat is beter voor ons allebei!…

maan schuift in haar laatste opus in c in do dus serenadeboogje in een zwarte plas piano wat ooit forte was spiegelkomma aan een hoog plafond straks weg en afgerond…

De VVD ligt haast op apegapen Men voelt de adem van de PVV Dus Rutte roept: 'Ik denk aan pepperspray Waarmee ik elke buschauffeur bewapen En als ik op zo'n bus dan nóg gedoe zie Dan krijgen ze 'n Magnum en 'n Uzi'.…

Schijnt laatstelijk gespot, van heind en ver Gevlogen van de kust van Florida Familie der odontophoridae Haar kleed opaal als van een vreemde ster En 's nachts nog donkerder dan een onyx Maar montezuma oropendola Zwiert met zijn staart van psarocolius En zingt als Orfeus in de pergola De Ring van Wagners Nibelungen na La Vita Bella is zijn magnum…

Il nome della Rosa is Umberto Eco's magnum opus De naam klinkt als barokmuziek Hij was auteur, mediëvist En hooggeleerd in semiotiek De hoofdfiguur schreef wat hij wist En legde 't vast in een kroniek In Noord-Italië trad hij In de Benedictijner Orde Als jong novice in een abdij Aan de hand van 'n oude frater, William…

in mijn leven heb ik menige drol gepleegd geplast hele beken tranen slijm en zweet en bloed geplengd om van het braken en het speeksel niet te spreken het opus voorwaar geen meesterwerk maar toch het vage spoor van mijn bestaan een oeuvre van secreten ik heb mijn best gedaan gerust is mijn geweten…

Kent gij het land, waar de citroenboom bloeit, in 't donker loof de sinaasappel gloeit, een zoele wind de blauwe lucht doorgeurt, de mirte groeit, de lauwertak zich beurt: kent gij het wel? Dáárheen, dáárheen, richt ik met u, Geliefde, mijn schreên. Kent gij het huis? Op zuilen rijk en hoog verheft de zaal haar trotse, brede boog. Het marmer…

Tussen de lippen kastijdt een dorstige ziel ‘Opus dei’ in verwijt.…

Honger opnieuw Parels van Afrika droog door de grillen nukken van natuur Immer opnieuw die Afrikaanse landen zonder consequent maar zeker doortastend bestuur Een overdaad aan verstoorde verhoudingen met een zinloos bloedvergieten geen zinvólle aanwas Groei die ontbeert door droogte wordt gemist als tijd toen nog Gods water over…

Jouw handen op mijn wangen 't omvatten van mijn gezicht Woorden zo zacht gefluisterd brengen mij 'n beetje licht Jouw vingers volgen de lijnen gevormd door 'n lach maar ook verdriet De echte pijn zit van binnen aan de buitenkant zie je dat niet Jouw ogen zoeken en vinden nooit eerder verteld het échte verhaal 't Maakt me…

parel lachjes schenk ik jou mijn diepte om te wonen en mijn lichaam zuiver lief je stille tranen vaag ik weg je pijn als ik de golf mag zijn die jou over komt…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…

Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…

doe het gewoon je gaat toch niet dood anders spring ik voor je in de sloot doe wat je wil de wereld staat er niet bij stil Jo jeske naomi djenda en rens.…

, metsers, microreproductie van samenhang mensen, mieren, middeleeuwen, middagzon die alles gezien heeft moeten, mogen, mogelijks, moesson die onze intenties wegspoelt moffen, mensen lijdend onder metaalmoeheid, moezelwijn en de ontaarding magnesium, mineralen, het magnetisme en de magnolia, louter zo schoon monstrueus mislukken ofte magnus opus…

Als jongeling gekomen in het mekka van de kunst ontmoet hij aan het hof van zijn mecenas, Lorenzo de' Medici de Florence, denkers, beeldend kunstenaars en schrijvers Mannen van de geest, het geniale, elk voor zich een uomo universale hij beeldhouwde, ontwierp gebouwen, wijdde zich aan poëzie schilderen leerde hij pas later hij bleef…

Allegro assai Het aardewerk met beide Handen goed gevuld omvat De grote dorst die tussen Rotspartijen vingers splijt In wilde kracht en beven. Als watervaste wanden Onverwacht tot overmaat Verzadigd raken en triolen Paukend tijd ontsteld doen staan, Ontbrandt handenwringend strijd. Gekant tegen de zege Van de doorweekte, losgeslagen…

Leef de jaren en werk de mooie maanden die mij zonder scru- pules worden gepresenteerd Een overdaad aan verstoorde verhoudingen** als gevolg van een, totaal zin- loos, dichte gaatjespan door mij meegenomen tot het eind der tijden Neem van mij aan dat haar hart, overrompeld, ver- wart Tot die eerste kus *brabbelen **Zie ook: 'Opus…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

Warum ist das Licht gegeben Dem Mühseligen, Vraagt Brahms zich af In de gedragen klanken Van zijn Opus - Verrassend is dat niet, Muziek wekt mensen tot leven Waar zij in hun gedachten Al gestorven waren - Wat muziek vermag Is ook aan dichterlijke Woorden gegeven: Dat sprekende gedicht Dat op die stomme muur Is aangebracht…

Via zijn lens werd de wereld Geïnformeerd Vietnam, Yom Kippoer en Cambodja Kwamen voorbij Philip Jones Griffiths Gaf met zijn hart aan de Fotojournalistiek een ziel Door middel van zíjn camera Zou de wereld moeten hebben Geleerd *Vietnamese burger, gelabeld (1967), n.a.v. een foto van Philip Jones Griffiths die deze week…

ik wou dat ik in zevenmijlslaarzen hink stap sprongen kon maken op een springplank waar lavendel blue weelderig bloeit in de vaas van jouw ogen dicht bij elkaar (al wat we aan liefde hadden samengebracht, op vingertoppen licht) voetstappen vinden vlijt gekeeld donzen uren die wiegen onder de naakte zon balletten in jou en mij als (…